Sześć tysięcy gotówką. Trylogia Underworld USA. Tom 2

Mało kto jest tak naprawdę normalny, zwłaszcza że normalność trudno przecież zdefiniować! Na pewno nie pomoże w tym książka "Hotel Żaglowiec" Piotra Chojnowskiego, jednak da Ci szansę na świetne spędzenie czasu z książką pełną dziwactw i wariactw. Główny bohater - Piotr - jest dwudziestokilkuletnim włóczykijem. W pewnym momencie jego życie zaczyna przybierać bardzo niecodzienny obrót. Pociąg, którym jedzie, ma awarię i mężczyzna znajduje się nagle w małym miasteczku z hotelem Żaglowiec. Ta dziwaczna działalność hotelarska nie przynosi właścicielowi dużych zysków, ale mimo to oczekuje ON akurat na nowego pracownika. Gdy spotyka Piotra, jest pewien, że to właśnie ON nim jest. Piotr podejmuje decyzję i zostaje w hotelu Żaglowiec. Dzięki temu ma okazję poznać mnóstwo niesamowitych osobowości, które odwiedzają to miejsce. Spotyka na przykład Anastazję, aktywistkę pracującą w najstarszym zawodzie świata, Józefa, któremu bycie księdzem nie przeszkadza w byciu ateistą, czy generała Schmetterlinga, który na co dzień przebywa w okolicznej niezwykle tajnej bazie. Publikacja "Hotel Żaglowiec" porwie Cię swoim przyjaznym urokiem i figlarnym humorem. Przeniesie Cię do oryginalnego świata, w którym w pewnym momencie nic nie będzie w stanie Cię zdziwić.

Agata Johnson, twarda kobieta detektyw o wojskowej przeszłości powraca w „Śmiertelnej zagrywce”. Czy historia może się zazębić i to nierozerwalnie z teraźniejszością? Czy opowieść starego Hiszpana przypadkowo spotkanego na nadmorskiej promenadzie może przyczynić się do rozwiązania dwóch bardzo głośnych polskich zagadek kryminalnych, jakimi były zabójstwo generała Karola Świerczewskiego i pisarza Jana Gerharda? Czy ta opowieść wyjaśni najbardziej tajemniczą zbrodnię w historii Norwegii, jaką było zabójstwo „Kobiety z Isdal”? Agata Johnson zostaje niespodziewanie wciągnięta w śmiertelnie niebezpieczną rozgrywkę, której stawką jest pół miliona euro, a przede wszystkim jej życie. „Śmiertelna zagrywka”, to powieść dla ludzi o silnych nerwach, chwilami wciska czytelnika w fotel, bo trup ściele się gęsto, a akcja w zawrotnym tempie przenosi się z miejsca na miejsce. Powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach, zainspirowana historią pewnego Hiszpana, który znalazł się w złym miejscu w bardzo złych czasach…

"Czarna krew" Krzysztofa Bochusa to powieść, która zabierze czytelników w szaloną podróż po współczesnej Warszawie oraz tym samym mieście tuż po powstaniu warszawskim. Czy przestępstwa i zbrodnie popełniane w tych, jakby nie było, dwóch różnych miejscach może łączyć wspólny mianownik? Początek lata 2022. Nocny klub w Warszawie zostaje podpalony, a w pogorzelisku zostają odnalezione zwłoki jego właściciela, Jakuba Korna. Tragedia ta jest początkiem całej serii dramatycznych wydarzeń, które zdają się ciążyć nad rodziną Kornów jak fatum. Pieczę nad śledztwem na zlecenie rodziny obejmuje prywatny detektyw, Marek Smuga, który w dość kontrowersyjnych okolicznościach musiał odejść z policyjnej dochodzeniówki. Kiedy pojawia się kolejny trup, śledztwo skupia się na samej rodzinie Kornów. Jsienią 1944 roku na prawym brzegu Wisły zadomawia się NKWD. Czarny jest miejscowym watażką, który wprowadza własne porządki, wchodzi w drogę szabrownikom i wymusza okupy. Nike nie wie, czy działa na zlecenie podziemia, czy też ma inny powód swojej działalności. Czy te dwie historie mogą się w jakiś sposób ze sobą łączyć?

Największa masowa egzekucja w historii niemieckich obozów koncentracyjnych. Dwa dni, 3 i 4 listopada 1943 roku. Ponad 42 tysiące zamordowanych w jednorazowej akcji likwidacyjnej, zaplanowanej w najdrobniejszych szczegółach, w niemieckich dokumentach opisanej pod kryptonimem Aktion Erntefest (akcja „Dożynki“). Krwawe dożynki. Szpalery nagich więźniów: mężczyzn, kobiet i dzieci. Prowadzonych całymi rodzinami na rozstrzelanie. Zmuszanych do układania się w dołach śmierci - jeden przy drugim, ciasno, na stygnących martwych ciałach. Każdy miał zginąć. Po kolei. Jedna kula - jedno życie. Głośna, wesoła muzyka, którą zbrodniarze zagłuszali strzały. I trzy kobiety, którym udało się wyjść z grobu... Ciała ofiar spalono dopiero kilka dni po zakończeniu akcji. Do wykonania tego zadania zmuszono pozostawionych przy życiu więźniów, których później też zgładzono. Książka Mariusza Nowika to rekonstrukcja tego nadal mało znanego ostatniego etapu akcji „Reinhard“.

Jakie tajemnice skrywa słynny obraz Hansa Memlinga? Książka "Sąd Ostateczny" autorstwa Mirosława M. Bujko w nieoczywisty sposób przedstawia historię tego wielkiego arcydzieła. W hali gdańskiego dworca głównego pewnego dnia pojawia się wspaniały obraz wraz z kilkoma niewyróżniającymi się niczym osobami, które próbują zainteresować nim przechodniów. Płótno robi ogromne wrażenie, jednak jeszcze ciekawsza jest jego historia. Mirosław M. Bujko w swojej książce stara się odtworzyć losy słynnego "Sądu Ostatecznego" Memlinga. W tym celu wplata do powieści historycznej ekscytujący wątek kryminalno-sensacyjny i tworzy prawdziwą mieszankę wybuchową, która przypadnie do gustu nie tylko miłośnikom sztuki! Historię obrazu śledzimy wraz z księdzem Michałem i amerykańskim aktorem, Ianem, którzy wspólnie starają się rozwiązać zagadkę związaną z tajemniczym, niderlandzkim dziełem. Jak bardzo będą musieli się zagłębić w minione wieki, aby znaleźć odpowiedzi, których szukają? Mirosław M. Bujko to polski pisarz, publicysta i eseista, a także krytyk muzyczny i literacki. Jego debiutancka powieść - "Księga uczynków, czyli Małgorzata i Mistrz" - została wydana w 2003 roku. Jest również autorem napisanej wspólnie z Waldemarem Dziakiem książki "Pająk z góry Katsuragi" (2009) i trylogii, w skład której wchodzą: "Złoty pociąg" (2006), "Czerwony Byk" (2007) i "Wyspy Szerszenia" (2008). W 2021 roku ukazał się jego "Sąd Ostateczny".

Jak wpływa na człowieka przebywanie w środowisku pełnym morderców i przestępców? Sięgnij po książkę "Dwa rodzaje prawdy", którą napisał Michael Connelly, i poznaj odpowiedź na to pytanie! O tym, że świat jest pełen zła, doskonale wie każdy z nas. Informacje na ten temat czerpiemy przede wszystkim z sensacyjnych wiadomości publikowanych przez media, jednak znacznie rzadziej jesteśmy naocznymi świadkami takich wydarzeń. Harry Bosch to mężczyzna o bogatej przeszłości, który nie boi się stawiać na swoim. Słucha wyłącznie swojej intuicji, a rozsądek, chcąc nie chcąc, znajduje się na przegranej pozycji. Realizuje się jako policjant, jednak na jego zawodowej drodze nie brakuje przeszkód. Ma do czynienia z mrożącymi krew w żyłach historiami i tropi ludzi, którzy bez mrugnięcia okiem potrafią odebrać życie drugiej osobie. Tym razem Bosch musi wcielić się w rolę tajnego agenta, aby pojmać przywódców prężnie działającego gangu narkotykowego. Na dodatek jeden z zabójców, który dzięki Boschowi trafił do celi śmierci, twierdzi, że został przez niego wrobiony i dysponuje dowodami na poparcie swojej tezy. Harry staje przed kolejnym trudnym zadaniem - musi oczyścić swoje imię i dowieść tego, że kryminalista kłamie. Czy odniesie sukces? Michael Connelly, autor, to popularny pisarz amerykański, który zasłynął dzięki swoim publikacjom z następujących gatunków literackich: kryminał, literatura sensacyjna, thriller oraz horror. Absolwent dziennikarstwa, przez pewien czas pracował jako reporter zajmujący się tworzeniem materiałów o charakterze kryminalnym. Laureat nagrody Anthony Award, Nero Award oraz Shamus Award. Wydał już takie książki, jak "Betonowa blondynka", "Ostatni kojot", "Czarny lód" oraz "Płonący pokój".

„…Wprzód egzystencja sztuki, artysty, związana była zawsze z jakimś mniejszym lub większym dworem, z osobą króla czy wielkiego pana; dopiero w nowoczesnym ustroju społecznym dwór mecenasa rozpylił się w szary tłum bezimiennej publiczności, która rozstrzyga o sławie i dochodach artysty. Osobliwe warunki życia wytworzyły typ cygana, tego króla bez ziemi, owijającego się dumnie dziurawą peleryną niby płaszczem monarszym. Świadomość, że o wartości jego decyduje talent, i tylko talent, stwarza w artyście lekceważenie kodeksu etyki społecznej w stosunku do mieszczucha, filistra (mydlarza, jak niedawno u nas się mówiło), którego uważa jakby za reprezentanta wrogiego plemienia; niestałość dochodów, niestosunek pomiędzy stanem materialnym a wysokim napięciem duchowym, częste wreszcie ocieranie się o świat zbytku — wytwarzają ową specyficzną gospodarkę, w której owoc kilkumiesięcznej pracy spożywa się w kilka godzin, aby nazajutrz rozpocząć życie czarnej nędzy, bardziej w tych kontrastach odpowiadające wyobraźni artysty niż ciągła uregulowana mierność. A wreszcie, te okresy wytężonej pracy, łamania się z samym sobą, to rozbujanie nerwów między upojeniem twórczym a zwątpieniem niemocy lub zawodu pociąga za sobą nieodzowną potrzebę równie silnych odczynów odurzenia i szalonych wybryków. Ta dekoracyjna strona życia cyganerii, te hulanki i ekscentryczności najbardziej podpadają oczom publiczności, jako iż tamte dnie i noce mozolnej, wytrwałej pracy pozostają w cieniu: stąd tyle ciem, wabionych owym łatwym na pozór, barwnym i niefrasobliwym życiem, leci ku temu światu — ażeby w nim spłonąć. Tę też cyganerię, bawiącą się, biesiadującą, całującą ładne buziaki, płatającą tysiączne psoty, wziął Murger za przedmiot swoich Scen. …Cyganeria! to pojęcie skrystalizowało się pod piórem Murgera po raz pierwszy i definitywny zarazem…" Tadeusz Boy Żeleński

Człowiek, będąc w gruncie rzeczy bezbronny wobec zimna, włożył mnóstwo wysiłku w znalezienie sposobów przeżycia w skrajnych warunkach atmosferycznych. Nauczyliśmy się tak budować domy, tak szyć ubrania, tak się odżywiać, by chronić się przed niskimi temperaturami. A mysikrólik? Ptaszek wielkości kciuka potrafi przetrwać kilkunastostopniowe mrozy, nastroszywszy piórka i odpowiednio spożytkowując energię. Podobnie radzą sobie inne stworzenia: zmiana ubarwienia, hibernacja, zwiększanie masy ciała, specjalna budowa kończyn czy dzioba, ocieplone schronienia, gromadzenie zapasów – każdy gatunek znalazł swój sposób na przetrwanie najmroźniejszych miesięcy. Ptaki mają pióra puchowe, ssaki futro, które chroni je przed zimnem. Liczne zwierzęta, takie jak bobry, niedźwiedzie i niektóre owady, budują gniazda i nory, które uzupełniają lub zastępują bezpośrednie okrycie ciała. A niektóre, jak niezwykły susłogon arktyczny, zamarzają, żeby nie zginąć. Zimą tylko pozornie nic się nie dzieje. Bernd Heinrich zabiera czytelnika do świata zasypanego śniegiem, skutego mrozem i… tętniącego życiem. „Bernd Heinrich, wielokrotnie nagradzany autor książek przyrodniczych, w „Zimowym świecie” opisuje, w jaki sposób zwierzęta radzą sobie podczas mroźnych miesięcy. Niektóre, na przykład norniki, przez całą zimę kryją się w podziemnych tunelach i wyściełanych trawą gniazdach. Inne małe ssaki, jak wiewiórki ziemne, przesypiają cały śnieżny sezon. Pewne owady dzięki specyficznym składnikom we krwi wprowadzają się w stan przechłodzenia, inne wręcz przeciwnie – zamarzają, by przetrwać. Wiele zwierząt pozostaje aktywnych: spędzają czas w ciepłych norach i gniazdach i wychodzą na zewnątrz tylko w poszukiwaniu pożywienia. Heinrich pokazuje czytelnikom skupiska zimujących owadów, podąża śladami łasicy zostawionymi na śniegu i podgląda malutkie mysikróliki poszukujące jedzenia. Ta książka to wspaniała pozycja zarówno dla fanów dobrej literatury, jak i miłośników przyrody.” Nancy Bent, „Booklist” „Z pewnością niewielu ludziom na świecie udało się wejść do bobrzego żeremia… Bernd Henrich, profesor biologii z uniwersytetu w Vermont, zrobił to, by dogłębnie poznać sposoby, dzięki którym zwierzęta przeżywają zimę. Latem, gdy rozlewiska wyschły, a bobry opuściły swoje gniazda, Heinrich z latarką w dłoni wczołgał się do legowiska, aby jak najdokładniej zbadać warunki mieszkaniowe tych zwierząt. Podobnie bada strategie przetrwania innych stworzeń. Zdumiewa go mysikrólik złotogłowy, „ptaszek niewiele większy od koliberka rubinobrodego”, który pozostaje aktywny w czasie mroźnych zim […] i który zdaniem autora symbolizuje „wykształcone ewolucyjnie, zdumiewające i odkrywcze strategie, dzięki którym zwierzęta radzą sobie w zimowym świecie”.” „Scientific American” „Historie opisywane przez Heinricha są niezwykłe i wciągające – dzięki mnogości wspaniałych przykładów, pasji dzielenia się wiedzą oraz szacunkowi i podziwowi autora dla otaczającej go przyrody.” „Kirkus”