Jak wychować samodzielnie dziecko

"Ratowałam od zagłady. Wspomnienia Irene Gut-Opdyke" to opowieść o siedemnastoletniej uczennicy szkoły pielęgniarskiej w Radomiu. Wybuch wojny zmusił młodą dziewczynę do rezygnacji z wielu ważnych dla niej wówczas spraw. Stała się bohaterką, jednak przez cały czas trwania wojny, los jej nie oszczędzał. Irenę spotkało wiele cierpienia i poniżeń. Jednak te wszystkie przykre doświadczenia sprawiły, że dziewczyna znalazła w sobie potężną siłę, która pozwoliła jej przetrwać i nieść ratunek innym. Irene zaangażowała się w konspirację. Swoje niemieckie w brzmieniu nazwisko wykorzystała, by ratować Żydów. Na każdym kroku ryzykując własnym życiem - pomagała ludziom w uciecze z getta. Ukrywała ich w lesie oraz w piwnicy majora SS, u którego pracowała w roli gosposi. Nie kierowała się nienawiścią, lecz miłością. Jej czyny są najwyraźniejszym przykładem potwierdzającym tezę, że zło można pokonać, czyniąc dobro. Po wojnie Irene wyjechała do USA. Przez wiele lat milczała na temat tych dramatycznych wydarzeń. Do spisania wspomnień skłoniły ją teorie, które zaprzeczały istnieniu Holocaustu i obozów koncentracyjnych. Książka ze wspomnieniami Irene Gut-Opdyke to niezwykle wstrząsające świadectwo heroizmu młodej, polskiej dziewczyny. Jej działania były największym buntem wobec zła, jakiego doświadczył świat i krzywdy innych ludzi. Publikacja książki odbiła się szerokim echem, a na jej podstawie w Nowym Jorku powstała sztuka teatralna.

Ile jesteś w stanie znieść dla miłości? Warszawa, wiosna 1938 roku. Osiemnastoletnia Zuzanna wierzy, że jej życie będzie usłane różami. Pewnego dnia zachwyca ją wygrywana na skrzypcach melodia, a kilka miesięcy później poznaje zdolnego muzyka i traci dla niego głowę. Rodzi się pierwsza miłość, pojawiają marzenia i plany, a potem przychodzi wojna. Znaczy kolejne miesiące pasmem strat, cierpienia i bólu? Zuzanna zaczyna pracę na Poczcie Głównej i włącza się w podziemną walkę z okupantem. Zostaje przydzielona do komórki ?P? zajmującej się przechwytywaniem anonimowych donosów pisanych przez Polaków do ?Szanownego Pana Gestapo?. Jeden z listów rozdziera jej serce. Okazuje się, że działalność konspiracyjna to niebezpieczna gra, w której stawką jest nie tylko życie, ale i miłość. Listy do Gestapo to poruszająca do głębi spowiedź kobiety, która stanęła przed dramatycznymi wyborami. Opowieść o życiu brutalnie zmienionym przez wojnę. O ranach, które nigdy się nie goją, winach, które domagają się odkupienia, i przebaczeniu, które być może nie nadejdzie.

Wkrocz do XIX wiecznego Wilna i przyjrzyj się narodzinom wielu nowych fascynujących ideologii! "Romantyczni" to tytuł, który zabierze Cię w podróż do początków romantyzmu. Akcja książki "Romantyczni" odbywa się głównie na terenie XIX-wiecznego Wilna. W tym tętniącym życiem mieście powstają związki filomatów i filaretów. Narracja jest prowadzona z kilku perspektyw, przez co ciężko uznać któregoś z bohaterów za tego "głównego". Historia w świetny sposób łączy ze sobą postacie zarówno fikcyjne jak i historyczne. Spotkamy więc takie słynne osoby jak na przykład Adam Czartoryski czy Adam Mickiewicz. Dorota Ponińska stara się w jak najlepszy sposób przedstawić atmosferę i sposób życia studentów z tamtego okresu, który do łatwych nie należał. Nastroje polityczne były napięte, a Polacy byli zazwyczaj stawiani w negatywnym świetle. Nie brakowało jednak u nich ducha patriotyzmu, który jednak może doprowadzić do wielu kłopotów i problemów z władzami. "Romantyczni" to historia, która budzi wiele emocji. Przedstawia ona dobre jak i gorsze momenty Uniwersytetu Wileńskiego, na którego terenie dzieje się większość akcji książki. Sama historia przedstawiona jest z wielu perspektyw i rozgrywa się przez nieco ponad 15 lat, dzięki czemu możliwe jest przedstawienie tak wielu kluczowych dla historii wydarzeń. Język, jakim posługuje się autorka, jest niepowtarzalny i sprawia, że lektura stanowi niezapomniane wrażenie. "Romantyczni" jest tytułem, w którym znaleźć można wiele historycznych wydarzeń i osób przeplatanych z fikcyjnymi bohaterami, którzy jednak przyciągają uwagę czytelnika swoimi decyzjami i sposobem myślenia. Wszystkiego dopełniają szczegółowe opisy, nad którymi Dorota Ponińska zapewne pracowała długimi godzinami.

Niezmiernie emocjonalna historia Aly Martinez! Doktor Charlotte Mills przeżyła niewyobrażalną tragedię, która zatrzymała ją w czasie na dziesięć lat. Jej dziecka nie udało się uratować. Wydaje się, że nic nie jest w stanie wyrwać jej z objęć ciemności. Kobieta zrobi wszystko, aby wspomnienia o jej synu nigdy nie powróciły. Posuwa się nawet do tego, że unika leczenia dzieci, a także spotykania się z kimkolwiek, kto ma potomstwo. Jednak pewnego dnia na jej drodze staje Porter Reese, mężczyzna z równie wielkim bagażem złych doświadczeń, jak Charlotte. Jednak w przeciwieństwie do niej on żyje nadzieją. I podobnie jak Charlotte, on też zrobi wszystko. Wszystko, żeby kobieta zgodziła się pomóc jego synowi. Ale nie ma pojęcia, jak trudne to będzie, bo dla niej oznaczałoby to powrót do najczarniejszych momentów jej życia.

Powojenna atmosfera, która wnika w portowe miasteczko, gdzie lęk o przyszłość towarzyszy każdemu mieszkańcowi. Nowa władza ma zamiar zabrać wszystkie własności prywatne, co sprawia, że ludzie nie są pewni, czy posiadają już cokolwiek. W tym wszystkim poznajemy dwoje bohaterów, których rywalizacja jest równie silna, co łącząca ich miłość. Jak potoczą się ich losy? Wszystko to odkryjesz w książce "Siedem dalekich rejsów". Darłowo jest niewielkim miasteczkiem portowym, które jest piękne, choć niepozbawione powojennych szkód. Piękno to jest również z lekka zniwelowane przez nastrój panujący w mieścinie. Każdy boi się teraz o swoją przyszłość, bo choć naglące zagrożenie minęło, pojawiło się też kolejne, które powoli zabiera wszystkie dobra materialne. Poznajemy tutaj dwie osoby, które są zainteresowane tym samym zaginionym dziełem sztuki - tryptykiem Eryka Pomorskiego. Ona jest historykiem sztuki z Warszawy, a on nieznajomym bez imienia, którego zwą Nowakiem. Dziennikarza do Darłowa zaprowadziła myśl o ucieczce z komunistycznego kraju, z którego pragnie wywieźć również słynne dzieło sztuki. Spotkanie obojga sprawia, że choć ze sobą rywalizują, łączą się również w bardzo intymny sposób.

Debiut literacki Natalii Fiedorczuk to opowieść o kobiecym doświadczeniu, jakiej w Polsce jeszcze nie było. Bezkompromisowa, mądra, do bólu prawdziwa. 10 stycznia 2017 roku Natalia Fiedorczuk-Cieślak otrzymała Paszport Polityki za książkę Jak pokochać centra handlowe! Czy mamy prawo traktować to skądinąd radosne wydarzenie w kategorii kryzysu? Macierzyństwo to nie tylko utrata wolności, przedciążowego ciała i czasu na hobby. To nagła lawina odpowiedzialności. To zmiana, którą trudno opisać, poza zdawkowym "urodzisz swoje to zobaczysz". Można uciekać w perfekcjonizm i strofowanie tych matek, których standardy nie są tak wyśrubowane. Można też, w obliczu tej zmiany coraz głębiej zapadać się w siebie. Depresyjna mieszkanka przedmieść Warszawy. Przedstawicielka pokolenia umów śmieciowych. Bywalczyni supermarketów. Młoda żona i - niedługo - matka. Bohaterka Jak pokochać centra handlowe to kobieta, w jakiej przejrzeć może się wielu z nas. Mimo braku stałego zatrudnienia i prawa do urlopu macierzyńskiego decyduje się na dziecko. I odkrywa, że na to, co przychodzi po porodzie, nikt jej nie przygotował. Tej gigantycznej zmiany trzeba doświadczyć na sobie. Ona jej doświadcza bardzo boleśnie. Macierzyństwo okazuje się wyzwaniem, któremu trudno podołać. Niepojętą konfrontacją z własnym ciałem i kulturowymi nakazami. Rozprawą ze swoim dotychczasowym życiem. Jak można sobie z tym poradzić? Czy głęboka depresja poporodowa to jedyne tabu, z którym trzeba się zmierzyć? "Prawo jest relatywnie łagodne dla dzieciobójczyń, jednak nie jest dla nich łagodna opinia publiczna. Wyznanie matki niemowlęcia, płaczącego szóstą godzinę przez ząbkowanie lub kolkę, że ma myśli o wyrzuceniu zawiniątka przez okno, wciąż pozostaje w sferze tabu." - tłumaczy autorka książki. I sama to tabu przełamuje - po raz pierwszy tak dojrzałym literacko, doniosłym głosem. Głosem, którego nie można zapomnieć. Jak pokochać centra handlowe to także mocny i realistyczny obraz współczesnej Polski widzianej oczami młodych ludzi wchodzących w dorosłość. To opis polskich przedmieść, codziennej pracy i obowiązków. Działający jak uderzenie pięścią manifest pokolenia prekariatu.