Faceci w Czerni prawdziwe spotkania

Najbogatszy kawaler Anglii zostaje swatką… pięknej damy, której sam pożąda! Dla pięknej, dowcipnej Lavinii Grey gorsze od konieczności poproszenia wyniosłego Partha Sterlinga, aby ją poślubił, jest tylko jedno: że Parth odmówi. I rzeczywiście jest tak, że najbogatszy kawaler Anglii nie zamierza żenić się z kobietą tak lekkomyślną i tak obsesyjnie zainteresowaną modą jak Lavinia. Parth wybrał sobie o wiele

Interesujesz się problematyką nadmiernego nacjonalizmu oraz rasizmu? Jeżeli potrzebujesz argumentów, które pozwolą ci prowadzić merytoryczną dyskusję z osobami o rasistowskich poglądach, koniecznie sięgnij po książkę "Tak samo inni. Dlaczego rasizm jest bez sensu," napisaną przez Adama Rutherforda. Wokół ludzkiej rasy narosło wiele mitów, które często są powtarzane w rozmaitych dyskusjach. Chyba każdemu z nas zdarza się spotkać z osobą, która twierdzi, że np. Azjaci są lepsi w matematyce, osoby czarnoskóre mają naturalne wyczucie rytmu, a Żydzi są świetni w biznesie i doskonale radzą sobie z finansami. Czy jednak tego typu poglądy mają oparcie w nauce? Książka Adama Rutherforda pod tytułem "Tak samo inni. Dlaczego rasizm jest bez sensu" to naukowy opis podobieństw i różnic między ludźmi. W środku książki znajduje się lista faktów, obalających rasistowskie tezy. Dzięki lekturze tej pozycji zdobędziesz wiedzę pozwalającą na merytoryczną dyskusję o rasie ludzkiej, genach i pochodzeniu człowieka. Po przeczytaniu tej książki, bez problemu będziesz w stanie oddzielić fakty, od rasistowskich poglądów. Jeżeli ta książka przypadła ci do gustu, a dodatkowo jesteś zainteresowany tematem genetyki, to koniecznie sięgnij po inne książki Rutherforda, który jest brytyjskim genetykiem oraz autorem zajmującym się popularyzacją swojej dziedziny. Jego książki, które warto przeczytać, to m.in. "Krótka historia wszystkich ludzi, którzy kiedykolwiek żyli" oraz "Księga ludzi."

Wojenna zawierucha uczyniła życie utalentowanego sportowca Henryka Zgudy pasmem tragicznych i szczęśliwych zdarzeń, które złożyły się na niezwykłą epopeję. Zguda zaczyna swą opowieść od przedwojennego Krakowa. Mówi o życiu w ubogim domu koło dworca, o beztroskiej młodości i o sportowym współzawodnictwie. Był bowiem zapalonym pływakiem i waterpolistą, osiągając w tych dyscyplinach bardzo dobre wyniki. A potem wybuchła wojna i Zguda, oskarżony o działalność polityczną, rozpoczął więzienną wędrówkę po obozach Auschwitz, Buchenwald, Flossenbürg i Dachau. Podkreśla, że mógł zginąć wielokrotnie i że przeżył cudem, często dzięki napotkanym przyjaciołom. Jednak nie skupia się tylko na tym. Nawet chętniej wspomina epizody, które pozwalały oderwać się od upiornej obozowej rzeczywistości. Życie sportowca we wczesnym PRL-u nie było złe, ale gdy system zaczął zaciskać pętlę, lepiej było uciec. I tak zaczął się ostatni, amerykański etap historii Henryka.

A jeśli to naprawdę ja jestem najsłabszym ogniwem? Kiedy człowiekowi wydaje się, że jest tylko on i reszta świata, że wszyscy są przeciwko niemu, często ma rację, ale równie często nie ma. Zuzanna sama siebie nazywa sandwich woman – babka-kanapka. Jest uwięziona między wspomnieniami o nieżyjącej już matce a relacjami z córką, która powoli, ale stanowczo wymyka się spod jej kontroli. Powodowana impulsem oraz pewnym mającym nieoczekiwane skutki spotkaniem, sięga po prowadzone niegdyś dzienniki, że

Agent federalny, Aron Falk, otrzymuje wiadomość wzywającą go do przyjazdu do Kiewarry. Powodem pierwszej od lat wizyty w rodzinnym miasteczku jest pogrzeb jego najlepszego przyjaciela, Luke’a i jego najbliższych. Kiedy dwadzieścia lat wcześniej Falk został oskarżony o morderstwo, Luke zapewnił mu alibi. W atmosferze pełnej podejrzeń Falk i jego ojciec uciekają z Kiewarry. Przed formalnym oskarżeniem Arona ratuje niezachwiane zapewnienie Luke’a, że w feralnym momencie on i Aron byli razem.

"Niebo bez ptaków" Danuty Brzosko-Mędryk to już klasyka literatury obozowej i jedno z najważniejszych świadectw dotyczących Majdanka. Relacja kobiety, która przeżyła piekło na ziemi, staje się nie tylko źródłem wiedzy historycznej, ale również ostrzeżeniem dla przyszłych pokoleń. Danuta Brzosko-Mędryk miała dwadzieścia dwa lata, kiedy trafiła na Majdanek za działalność konspiracyjną. Na samym początku była sprzątaczką, a później pielęgniarką w obozowym szpitalu. Bardzo szybko zaczęła ryzykować własnym życiem, aby przekazywać notatki o obozowej rzeczywistości na zewnątrz. Były one dostarczane robotnikom, którzy posyłali je dalej. Dzięki temu w przypadku tej książki mamy do czynienia z dokumentem pisanym w dużej mierze na żywo, wypełnionym szczegółami, które z czasem mogłyby się zagubić w zakamarkach pamięci. Świat okupacji z całą swoją bezwzględnością jest tutaj widziany oczami młodej, niewinnej osoby, która miała to nieszczęście, że trafiła do miejsca nieliczącego się z ludzkim życiem.

Inspektor Andrzej Krzycki leży w szpitalu. Ledwie uszedł z życiem po zatruciu cyjanowodorem. Nie mówi i nie chodzi. W zasięgu wzroku nie ma nikogo, komu mógłby zaufać. Jego przyjaciel został porwany przez bossa pomorskiej mafii, szalonego miłośnika rekonstrukcji historycznych, a zdradzona żona wróciła do Krakowa. Miejscowa policja ma za dużo własnych problemów, by go wspierać lub choćby zorganizować sensowną akcję poszukiwawczą. Sytuacja Krzyckiego nie wygląda najlepiej, a właściwie – w ogóle nie rokuje. To powinien być koniec jego działań na Pomorzu. Właśnie w tym miejscu jednak zaczyna się pasjonująca historia. Krzycki ucieka. Brnie przez pomorską ciemność tropem zaginionego przyjaciela, czując na karku oddech prześladowców. Towarzyszy mu jedyna wierna partnerka – suka Lala. Inspektor ściga i jest ścigany. Piekielną drogę oświetlają pulsujące czerwone światła turbin wiatrowych, a za muzyczne tło robi przeraźliwy psi skowyt. W takiej scenerii może się wydarzyć w zasadzie wszystko. W drugim tomie trylogii pomorskiej Krzysztof Zajas znowu podnosi poprzeczkę. Brawurowe działania bohaterów i skomplikowane relacje między nimi rozkręcają akcję aż do szalonego finału, w którym każdy na swój sposób dąży do wyrównania rachunków. Te jednak mają to do siebie, że nigdy nie wychodzą na zero.