Co , jeśli...? Dlaczego strach i niepokój rządzą naszym życiem

Uderzający i zaskakujący debiut. Nowy, pełen radości i ironii głos w świecie literatury — „Ten dziwny wiek” Kiley Reid to książka, którą czyta się na raz: otwierająca oczy opowieść o przynależności, kolorze skóry i przywilejach. Historia młodej, czarnej opiekunki do dzieci, jej pracodawczyni o nazbyt dobrych intencjach oraz zaskakującego spotkania, które może zniszczyć kruchy zamek zbudowany na uśmiechach i miłych gestach. Alix Chamberlain to kobieta, która dostaje to, czego chce. Zarabia na życie dzięki wielkiej marce zbudowanej na swojej pewności siebie i pokazuje innym kobietom, jak robić to samo. Jest zszokowana, gdy pewnego wieczoru opiekunka Emira Tucker, którą poprosiła o pilne zajęcie się dzieckiem, staje się ofiarą okropnych pomówień. Ochroniarz ekskluzywnego supermarketu, widząc młodą, czarną kobietę z białym dzieckiem, oskarża Emirę o porwanie dwuletniej Briar. Zbiera się mały tłum, jeden z klientów sklepu wszystko filmuje. Emira jest wściekła i upokorzona. Za to Alix postanawia wszystko naprawić. Emira nie wie, dokąd zmierza w życiu, jest spłukana i nieufna wobec chęci pomocy Alix. W wieku dwudziestu pięciu lat traci ubezpieczenie zdrowotne i nie ma pojęcia, co zrobić dalej. Kiedy nagranie Emiry przywołuje kogoś z przeszłości Alix, obie kobiety trafiają na kolizyjny kurs, który zmieni wszystko, co wiedzą o swoim wnętrzu i o sobie nawzajem. Z wielką empatią i przeszywającym komentarzem społecznym „Ten dziwny wiek” bada lepkość relacji transakcyjnych, pokazuje, co to znaczy tworzyć rodzinę, a także przedstawia skomplikowaną rzeczywistość bycia dorosłym. To debiut na nasze czasy!

Pierwsza od czerech lat powieść Zośki Papużanki, uznanej za jedną z ciekawszych polskich pisarek. Mężczyzna wynajmuje mieszkanie, rozstawia sprzęt i zaczyna przez okno podglądać i fotografować mieszkańców sąsiedniego bloku. Nie wychodzi, zakupy robi przez internet, nie kontaktuje się z nikim. Kiedyś mieszkał naprzeciwko, a teraz aparatem poluje na żonę, którą porzucił kilka lat wcześniej. Jak się poznali? Dlaczego rozstali? Kim jest mężczyzna? Czy zjawia się dlatego, że chce wrócić? A może chce jej i sobie coś udowodnić? Wyraźnie widać w nim ślady choroby psychicznej, potrzebę odizolowania się, a jednocześnie konieczność dominacji. Pragnie być zbrodniarzem doskonałym, choć nie popełnia żadnej zbrodni. Wszystko ma przemyślane i zorganizowane. Ale czy panuje nad rzeczywistością? To książka o obsesji, o wielopłaszczyznowości ludzkiego myślenia. O fascynującym problemie linearnej koncepcji czasu. O pamięci funkcjonującej w osobowości zaburzonej. I wreszcie bohater najważniejszy – fotografia. Amatorskie próby utrwalenia świata, by nad nim zapanować. Wiele miejsca w tej powieści poświęcono różnorodnym, starym i najnowszym, technikom fotograficznym, a autorka starała się wejść w osobowość autora zdjęć, jednocześnie zaburzoną i genialną.

Wszyscy mamy dziś ten sam problem: jesteśmy zmęczeni. Zawodowi sportowcy zaczynają jako trzylatki, o kompetencje akademickie martwimy się w przedszkolu. Nad sukcesem trzeba zacząć pracować jak najwcześniej, jak najdłużej, jak najmocniej. I zawsze można zrobić coś więcej. Efekt? Wypalenie w szkole, pracy, związku i rodzicielstwie. Żyjemy pod dyktaturą ?kultury zapierdolu?. Dziś człowiek to kapitał, inwestycja na przyszłość mierzona liczbą sukcesów. Bez przeanalizowania, jak do tego doszło, możemy być pewni jednego; będzie tylko gorzej. Doktor Mikołaj Marcela, literaturoznawca, autor bestsellerowych książek, podejmuje próbę ustalenia, jak społeczeństwo osiągnieć stało się wypaloną generacją. Dlaczego ściganie się z samym sobą nie prowadzi do efektywnego rozwoju, ale do samozniszczenia. Marcela podpowiada, czego milenialsi, najmocniej doświadczający wypalenia, mogą uczyć się od zetek, które kulturze zapierdolu mówią stanowcze NIE!

Trudna historia Kanady i rdzennych mieszkańców. Historia o dzieciach, które odbierano rodzinom, by wysyłać je do szkół odzierających z kultury i tożsamości. Książka "Siedem opadłych piór. Rasizm, śmierć i brutalne prawdy o Kanadzie" przedstawia system, który doprowadził do tysięcy tragedii i niepotrzebnych śmierci. Książka "Siedem opadłych piór. Rasizm, śmierć i brutalne prawdy o Kanadzie" jest narodowym bestsellerem. Opowiada historię indiańskich nastolatków, którzy trafili do szkół średnich położonych setki kilometrów od ich domów. Desperackie próby powrotu zakończyły się tragicznie. Tanya Talaga przedstawia działanie neokolonialnego systemu, brutalne łamanie praw człowieka i niszczenie tożsamości mniejszości etnicznych, które ma miejsce we współczesnej Kanadzie. Bohaterowie książki ponieśli śmierć w latach 2000-2011 mimo zaleceń, które miały przeciwdziałać podobnym wydarzeniom po tragedii z roku 1966. Autorka opisuje luki systemowe i ogromne niedofinansowanie, które odbijają się na warunkach, w których funkcjonują kanadyjscy Indianie w szkołach z internatem. Dzięki narracji Talagi na każdej karcie książki czuć ogrom tragedii będącej ich codziennością.

Oparta na prawdziwych wydarzeniach opowieść o przyjaźni, miłości i odwadze. O wielkości wspomnień, porzuconych marzeniach i nadziei na lepszy los. Troje przyjaciół – Beata, Adam i Szymon – przyjeżdża do niewielkiej miejscowości pod Lwowem, aby poznać przeszłość swoich rodzin. Każde z nich ma inne oczekiwania i cel podróży do miejsca, w którym nigdy przedtem nie byli. Spotykają się ze starszą kobietą – Heleną – która znała ich przodków, a w nich samych dostrzega podobieństwo do przyjaciół z dawnych lat. Jakie historie skrywa kobieta? Jak wojenna zawierucha wpłynęła na losy przodków Beaty, Adama i Szymona? Ile wspomnień jest w stanie pozostać w pamięci na zawsze? Małgorzata Mikos zabiera nas we wzruszającą podróż, pokazując jak bardzo dbać trzeba o przeszłość, by można było budować teraźniejszość.

Nie możemy żyć bez relacji z innymi ludźmi. By je nawiązywać i utrzymywać, niezbędna jest wiarygodność. Od narodzin po ostatnie dni otaczani jesteśmy przez ludzi. Łączące nas z nimi relacje przyjmują najróżniejszą postać. Mogą być przelotne albo długotrwałe, formalne albo "na luzie", stosownie do zajmowanej pozycji społecznej czy miejsca pracy. Wreszcie są i takie relacje, które angażują emocje, tak ważne dla kultywowania więzi rodzinnychi przyjacielskich. Jakie reguły kierują interakcjami między ludźmi? Jak postępować, by wzbudzać zaufanie? Dlaczego realizowanie oczekiwań i zobowiązań jest kluczowe w utrzymywaniu dobrych relacji? Książka Piotra Sztompki nie jest podręcznikiem akademickim skierowanym wyłącznie do socjologów. Jest przede wszystkim drogowskazem dla każdego z nas, jak być wiarygodnym, ponieważ "relacje z innymi są jedną z najważniejszych potrzeb ludzkich. A samotność jest jedną z najbardziej bolesnych deprywacji".

Wiele rzeczy może być pomocnych w życiu, ale 44 maleńkie myszki podążające za tobą krok w krok to dopiero jest coś! Przed domem Betsy pewnego dnia grupa cyrkowych artystów rozbija namiot. Dziewczynka pragnie dołączyć do cyrkowców, ale nie podoba się to jej dziadkowi, którego żona przed laty opuściła dla życia w cyrku. Betsy jednak postanawia wymknąć się z domu, aby obejrzeć przedstawienie artystów. Jednak nie tylko ona wpadła na taki pomysł… Jej 44 sekretne myszki również wpadają do cyrku. Ich pojawienie się wywołuje nie tylko panikę wśród publiczności, ale też wściekłość właściciela cyrku. Betsy będzie musiała stanąć z nim oko w oko Kolejny tom o przygodach Betsy zabiera czytelnika do niezwykłego świata głównej bohaterki i jej małych pomocników. Życie dziewczynki może i nie jest łatwe, ale od czego ma się 44 sekretne myszki…

Autorka bestsellerowej "Idealnej niani" powraca z nowym thrillerem! Jest czwarty lipca i całe miasteczko zebrało się przy lokalnym basenie. W to skwarne popołudnie my, samotne matki, nie mieszamy się z tamtymi kobietami - tymi, które mają idealne życia i szczęśliwe małżeństwa. Kobietami takimi, jak Sabine Miller. Ale kiedy Sabineposyła mi pełne desperacji spojrzenie z drugiego końca basenu, krew zastyga mi w żyłach... Gdy podbiegam do tylnej furtki, znajduję tylko srebrnąbransoletkę z wisiorkiem, którą upuściła po drodze. Przekonuję samą siebie, że wyobraziłam sobie tęsytuację aż do chwili, gdy pojawia się mąż Sabine. Kiedy uświadamia sobie, że zniknęła, od razu dzwoni napolicję. "Ktoś groził Sabine" oznajmia. "A teraz ją porwali". Prawda jest taka, że byłam ostatnią osobą, która widziała ją żywą. Teraz policja pojawia się przed moimi drzwiami i zadają pytania. Jestem przerażona, że dowiedzą się, co zaszło wiele lat temu między mną a Sabine. Coś, o czym nigdy nikomu nie powiedziałam. Ale muszę to komuś wyznać. Potrafisz dochować tajemnicy?