Możesz na mnie liczyć

Czterej podopieczni poradni zdrowia psychicznego w zimowy wieczór wracają z zawodów pływackich. Z nieznanych przyczyn zmieniają trasę i jadą w przeciwnym kierunku. Porzucają samochód w lesie, a sami przepadają bez śladu. Ciała dwojga z nich zostają znalezione po kilku tygodniach poszukiwań. Według biegłych śmierć nastąpiła z przyczyn naturalnych. Pozostali uczestnicy wyprawy dosłownie rozpływają się w powietrzu. Dziesięć lat później Jaśmina i Wojtek przemierzają kamperem Puszczę Piską. Niespodziewanie znikają, a policja znajduje ich porzucone auto kilkanaście kilometrów od miejsca, w którym dekadę wcześniej odnaleziono samochód należący do czwórki zaginionych mężczyzn. Dla Karoliny, która nie traci nadziei na odnalezienie brata, dramatyczna historia młodego małżeństwa stanowi punkt wyjścia do tego, by walczyć o wznowienie śledztwa. Czy te dwie tragedie mają ze sobą coś wspólnego? Mazurski las stał się niemym świadkiem makabrycznych wydarzeń, a może w puszczy doszło do nieszczęśliwego wypadku?

Wielbiciel kobiet, narodowy wieszcz, obywatel świata… Gdyby żył dzisiaj, prawdopodobnie byłby bohaterem portali plotkarskich czy tabloidów. Sensację wzbudzałyby jego związki z kobietami. Miał na swoim koncie romanse z mężatkami, a kiedy już założył rodzinę, żył w trójkącie, a zdaniem niektórych wręcz w czworokącie. Medialny rozgłos mogłyby mu też przynieść przynależność do towiańczyków czy kontrowersyjne poglądy, zwłaszcza że do ich głoszenia wykorzystywał katedrę uniwersytecką. Nic zatem dziwnego, że pomimo iż Mickiewicza okrzyknięto narodowym wieszczem, to poeta już wśród współczesnych budził emocje i powodował spory. W co zaopatrzył się młody Adam, wyruszając w podróż do Wilna? Gdzie narodził się pomysł napisania „Pana Tadeusza”? Która z kochanek Mickiewicza została upamiętniona jako Telimena? Iwona Kienzler w swojej najnowszej książce przygląda się postaci Adama Mickiewicza głównie przez pryzmat jego życia prywatnego. Dzięki temu możemy m.in. poznać jego relacje z kobietami począwszy od tajemniczych Józi i Anieli przez legendarną Marylę Wereszczakównę, Konstancję Łubieńską ‒ urodziwą mężatkę, która skutecznie odciągnęła poetę od wstąpienia w szeregi powstańców, a skończywszy na „przeklętej towianicy”, Ksawerze Deybel.

W trakcie dwóch miesięcy 1944 roku zawarto kilkaset małżeństw, a mniej formalne związki we wszelkich możliwych konfiguracjach tworzyły się rozpadały każdego dnia. Praktycznie codziennie odbywały się koncerty, często w działających kawiarniach, a informowały o nich zgrabnie wykonane plakaty. W kinie pokazywano premierowe filmy, w radiu nadawano gorące newsy i przedwojenne szlagiery, a jeśli chodzi o prasę - konkurowało ze sobą kilkadziesiąt tytułów. Nie zapomniano nawet o pisemkach dla dzieci, podobnie zresztą jak o teatrach lalkowych. Bardzo sprawnie działała poczta, a komunikację zapewniły kilometry nowych ulic z odpowiednią sygnalizacją. Była też policja i sądy, ponieważ nie zabrakło, jak to w milionowym mieście, przestępczości. Wbrew pozorom zupełnie nieźle radziła sobie nawet warszawska roślinność - choć istotnie nie miała łatwego zadania. Ta książka to opowieść również o niej, podobnie jak o zwierzętach, a nawet o Wiśle. To opowieść o Życiu w sytuacji ekstremalnej, bo w Powstaniu Warszawskim nie tylko walczono i umierano, ale przede wszystkim starano się właśnie żyć. Nie wszędzie się dało, a tam gdzie jednak się dało, to zazwyczaj jednak tylko przez jakiś czas. A jednak próbowano. Gdzie tylko pojawił się najmniejszy wentyl wolności, odradzało się normalne życie. "W sierpniu, w naszej szczęśliwej dzielnicy było wszystko: biało-czerwone flagi, gazeta >Barykady Powiśla<, odezwy porozklejane na murach, komitet samoobrony (). Łapaliśmy audycje powstańczego radia. Zachłystywaliśmy się wolnością. Było, powtarzam, wszystko. A skoro tak, to musiał być i teatr" - wspominała Krystyna Berwińska, która właśnie na Powiślu współtworzyła w tych dniach teatrzyk "Kukiełki pod Barykadą". Powstanie nie było martyrologicznym capstrzykiem, staniem na baczność i recytowaniem "Roty" - choć bardzo się o to starano. Było przede wszystkim wielką eksplozją witalnej siły ówczesnych dwudziestolatków. A tego na szczęście nigdy, nigdzie i nikomu nie udało się do końca kontrolować.

Zbigniew Pielach, sowiecki agent działający w powojennej Polsce ma głowę na karku i pistolet. Jak trzeba nie zawaha się użyć broni, nie zawaha się użyć siekiery, potrafi posłużyć się też szantażem. Po 13 latach od ostatniej tajnej misji w PRL, dostaje następne zlecenie od KGB. Ma porwać lekarkę Stanisławę Krzemińską. Tak się składa, że ją zna, kiedyś może nawet ją kochał. Wykonuje rozkaz, ale postanawia wszystko zrobić po swojemu, a przy okazji zarobić gruby szmal. Coś jednak poszło nie tak i sytuacja wymyka się spod kontroli. "Ostatnia wizyta" jest oparta na prawdziwych wydarzeniach, które w 1970 roku wstrząsnęły całą Polską. Bezlitosny zabójca, sowiecki agent Zygmunt Bielaj vel Iwan Ślezko porywa płocką lekarkę Stefanię Kamińską, byłą żołnierkę Armii Krajowej, uczestniczkę Powstania Warszawskiego. Motywy tej zbrodni do dziś są niejasne i budzą sporo emocji. Od ponad pół wieku do dziś nie odnaleziono ciała ofiary. Autor wnikliwie zapoznał się z aktami sądowymi, oraz przeprowadził długie rozmowy z prokuratorem, który kierował śledztwem. Jacek Ostrowski próbuje odpowiedzieć na wiele pytań dotyczących tej sprawy, przedstawia własną wersję wydarzeń i twierdzi, że jest bardzo prawdopodobna. "Ostatnia wizyta" to smutna, ale do bólu prawdziwa opowieść o mrocznych czasach PRL.

Góry, wino, śpiew! Gruzini wierzą, że kraj podarował im Bóg. Gdy Stwórca dzielił ziemię między narody, oni przyszli ostatni. — Spóźniliście się — rzekł do nich z wyrzutem Pan. — Przepraszamy, ale piliśmy wino za Twoje zdrowie — tłumaczyli Gruzini. — Cóż mam z wami począć, nie mam już ziemi, wszystko rozdałem — zatroskał się Pan Bóg. Gruzini pokornie pochylili głowy i trwali w milczeniu. Bóg pogładził swoją długą, siwą brodę, uśmiechnął się i rzekł: — Weźcie więc tę część, którą przygotowałem dla siebie. I tak Gruzini dostali we władanie maleńki kawałeczek ziemi, wciśnięty między brzeg Morza Czarnego a góry Kaukazu. Gruzja — mały, piękny kraj leżący u stóp Kaukazu. Niemal azjatycki, a jednak bardzo europejski. Kraj ludzi i wilków, któremu przed wiekami powierzono rolę obrońcy chrześcijaństwa przed zagrożeniem ze strony Persów, Arabów i Turków. Nie bez racji: Gruzini, jako drugi naród po Ormianach, już w VI wieku przyjęli chrześcijaństwo jako religię państwową. Ich średniowieczny król, Dawid Budowniczy tytułował się „Mieczem Mesjasza”. Dzieje tego dzielnego i niezależnego kraju to historia wojen z sąsiadami oraz najeźdźcami ze wschodu i zachodu, walki o niepodległość i własną tożsamość. Może pewne podobieństwo losów jest jednym z powodów, dla których Gruzini mają tak wiele sympatii dla Polaków? Jednak my sami niewiele wiemy o Gruzji i Gruzinach. Warto to zmienić, zwłaszcza, że ten kaukaski kraj staje się coraz popularniejszym celem wakacyjnych wyjazdów. A przecież wstyd nie znać zwyczajów, jakie panują w domu gospodarza… Zatem: Salami! Witajcie w Gruzji!

Ursula Kroeber de Guin swoją twórczością literacką na dobre wpisała się w historię literatury. Jeżeli miałeś już do czynienia z wyjątkowymi opowiadaniami Ursuli lub interesuje cię wysokiej klasy fantastyka, koniecznie sięgnij po książkę “Cała Orsinia”. Jest to wspaniały zbiór, który zachwyci niejednego czytelnika. Orsinia to państwo o słowiańskich naleciałościach ze stolicą w Krasnoy. Miasto położone jest na trzech wzgórzach - Pałacowym, Katedralnym i Uniwersyteckim. To tu rozgrywają się wydarzenia opisane w zbiorze “Cała Orsinia”, w skład którego wchodzą “Opowieści orsiniańskie” z 1976 roku, powieść “Malafrena” z 1979 roku, a także trzy pieśni i dwa dodatkowe opowiadania. To przepiękna podróż po wyjątkowym i zachęcającym kraju Orsinii, podczas której można zatopić się w opisach malowniczych krajobrazów oraz dać się pochłonąć wydarzeniom, nieprzewidywalnym zwrotom akcji i intrygującym bohaterom. Całość opakowana jest w inną rzeczywistość, która mimo że jest wytworem bujnej wyobraźni autorki, zdaje się być namacalna i rzeczywista dzięki odniesieniom geograficznym i nawiązaniom kulturowym oraz historycznym. Każdy miłośnik fantastyki powinien sięgnąć po ten zbiór!

Co czyha w lesie? to emocjonujący thriller, który przenosi czytelników w świat tajemnic i nieoczekiwanych odkryć. Historia skupia się na Esme Foster, niegdyś obiecującej baletnicy, która po kontuzji wraca do rodzinnego Graybridge, gdzie zmaga się z przeszłością oraz nowymi, przerażającymi wydarzeniami. To powrót nie tylko do miejsca, które znała, ale także do zawirowań, które wstrząsnęły jej życiem. Złożona fabuła i intrygujące postacie Esme, po jedenastu latach spędzonych na treningach baletowych, staje przed wyzwaniami, które zmuszają ją do przemyślenia swojej przeszłości. Po przyjeździe do rodzinnego miasta dowiaduje się o tragicznej śmierci jednej z przyjaciółek z liceum, Kary. Jej nagłe zniknięcie wprowadza niepokój w spokojne życie mieszkańców Graybridge, a Esme czuje, że jej powrót nie jest przypadkowy. Psychologiczny wymiar fabuły: Złożone relacje między postaciami i ich historia stają się kluczowe w odkrywaniu prawdy. Motyw snów: Esme zaczyna mieć sny o tajemniczym mężczyźnie, który łączy się z jej przeszłością i tragedią rodzinną. Detektyw Rita Myers: Postać, która zna tajemnice małych społeczności, dodaje głębi i napięcia narracji. Atmosfera mrocznej tajemnicy W powieści wyczuwalna jest nie tylko obecność niebezpieczeństwa, ale także atmosfera małego miasteczka, w którym każdy zna każdego, a za maską życzliwości kryją się sekrety. Graybridge staje się świadkiem mrocznych wydarzeń, które zmuszają bohaterów do stawienia czoła własnym lękom i wątpliwościom. Każda strona przybliża czytelnika do odkrycia prawdy, która jest znacznie bardziej skomplikowana, niż mogłoby się wydawać. Psychologiczne zawirowania i emocjonalne napięcie Esme nie tylko zmaga się z traumą z przeszłości, ale również z nowymi zjawiskami, które nie pozwalają jej o sobie zapomnieć. W miarę jak fabuła się rozwija, wątpliwości dotyczące morderstwa Kary stają się coraz bardziej skomplikowane. Czy to możliwe, że Esme jest w jakiś sposób powiązana z tą zbrodnią? Czy mroczne sekrety rodzinne ujrzą światło dzienne? Czytelnicy będą musieli śledzić każdy krok bohaterki, aby odpowiedzieć na te pytania. Wciągająca opowieść o przeszłości, zbrodni i zagadkach, które wymagają odkrycia, to doskonała lektura dla miłośników thrillerów. Co czyha w lesie? to tytuł, który z pewnością dostarczy emocji i zmusi do refleksji nad tym, jak przeszłość kształtuje naszą przyszłość. Nie przegap szansy na przeżycie tej pasjonującej historii – sięgnij po tę książkę już dziś!

Książka "Lalki z getta" autorstwa Evy Weaver jest poruszającą serce wizją wojny z perspektywy dziecka i jego prześladowcy. Dzieło to stanowi wnikliwe studium ludzkiej odwagi, a także siły przebaczenia. Żydowski chłopiec o imieniu Mika wraz z początkiem wojny dziedziczy po dziadku płaszcz. Pozornie zwykły element garderoby skrywa w sobie cenny skarb. W jego licznych kieszeniach ukryta jest bogata kolekcja pacynek. Urocze lalki przynajmniej na chwilę pozwalają dziecku zapomnieć o okrutnych i brutalnych obrazach wojny. Niemiecki żołnierz odkrywa talent chłopca i zmusza go do podwójnego życia, które stanie się walką o przetrwanie i honor. Błyskotliwy Mika odnajduje jednak inne zastosowania lalkarskiego talentu i sekretnych kieszeni płaszcza. Eva Weaver ukazuje również drugie oblicze wojny, widzianej z perspektywy Maxa - niemieckiego żołnierza, który ostatecznie trafia do syberyjskiego gułagu. Jedna z pacynek staje się łącznikiem pomiędzy żydowskim chłopcem a hitlerowskim oprawcą. Przekazywana z pokolenia na pokolenie laleczka jest symbolem okrucieństwa i trudnego dziedzictwa wojny.