Taki krótki urlop

25 marca 1942 roku prawie tysiąc młodych niezamężnych dziewcząt wsiadło do pociągu, który miał je zawieźć do obozu Auschwitz. Były to słowackie Żydówki – przekonane, że przez kilka najbliższych miesięcy będą pracować w fabryce. Założyły na siebie najlepsze ubrania i z radością machały na pożegnanie zebranym na peronie bliskim. W rzeczywistości były przedmiotem transakcji pomiędzy słowackim rządem a Niemcami i jechały do niewolniczej pracy. Zaledwie kilku spośród nich udało się przeżyć. Pierwszy kobiecy transport do Auschwitz był przez długie lata zapomniany. Nie było w nim osób związanych z ruchem oporu ani jeńców wojennych. Były tylko bezbronne młode kobiety, przyzwyczajone do dobrych manier i wygodnego życia, które nagle znalazły się w piekle, w którym je bito, rozbierano do naga, golono, trzymano na wielogodzinnych apelach na mrozie, poddawano drakońskim karom i zaganiano do ciężkiej pracy, często prowadzącej do śmierci. Ta książka przypomina niezwykłą historię pierwszych 999 kobiet, które trafiły do Auschwitz, ich cierpienie, heroizm i wolę przetrwania.

Relacje międzyludzkie bywają skomplikowane. Dorośli, znacznie częściej niż by tego chcieli, mają problemy z wyrażaniem własnych uczuć, byciem szczerym oraz postępowaniem w należyty sposób. Trudno więc dziwić się, że takie same kłopoty towarzyszą nastolatkom, które na dodatek muszą zmagać się z wyjątkowo silną presją grupy rówieśników. W powieści pod tytułem "Opowiem ci bajkę” Małgorzaty Rogali czytelnik zostaje przeniesiony do świata, w którym główną rolę odgrywa młodzież. Co to oznacza? Sporo komplikacji, a nawet…morderstwo! Reforma szkolnictwa wymusza konieczność reorganizacji placówki, której musi stawić czoła dyrektor Biedrzycki. Postanawia, że postawi na sprawdzonych ludzi i prosi Weronikę Nowacką o to, by ponownie podjęła pracę w szkole. Podobne zapytanie kieruje do Zuzanny Słowik, która miałaby zapomnieć o urokach emerytury i uczyć języka polskiego. Gdy Edyta zatrudnia sympatycznego studenta, Antka, do opieki nad swoją kilkuletnią córką, Patrycją, nie przypuszcza jakie konsekwencje pociągnie za sobą ta decyzja. Chłopak przypada do gustu starszej siostrze Patrycji. Wydawać by się mogło, że nie ma w tym niczego złego. Ta jednak po pewnym czasie dzieli się z matką strasznym sekretem, a wkrótce po tym Antek ginie. Jasne jest, że został zamordowany, a policja rozpoczyna śledztwo, które ma na celu wyjaśnienie okoliczności tej zagadkowej śmierci. Kto stoi za tak przerażającą zbrodnią? Okazuje się, że zło dotarło nawet za szkolne mury! "Opowiem ci bajkę” to trzeci tom z serii książek poświęconych Weronice Nowackiej. Wcześniej ukazały się w nim również takie tytuły jak: "Kiedyś cię odnajdę” oraz "Nic o tobie nie wiem”.

Ciekawy kryminał, który podrzuca różne, nie do końca oczywiste tropy. Sprawdź, jak wiele wspólnego mogą mieć ze sobą zbrodnie, oddzielone od siebie odstępem kilkunastu lat. "Ciało" to historia kryminalna ze sztuką w tle. Wszystko zaczyna się z końcem lata, na plaży nad Dunajem. To tam, na Gansehaufel, gdzie wiele osób decyduje się na rodzinny wypoczynek, przy brzegu wypływa ludzka skóra. Max Haas, policjant, momentalnie wspomina pewną sprawę sprzed kilkunastu lat. Wówczas w Wiśle znaleziono skórę zdartą z kobiety. Paulina Weber, była żona Maxa, która pracuje jako historyk sztuki na uniwersytecie w Wiedniu, zawsze fascynowała się okrucieństwem przedstawianym w sztuce. Kiedy policja z Wiednia decyduje się zwrócić o wsparcie do eksperta od psychopatów, analityka z Krakowa, czyli Henryka Macha, szybko przyciąga ON uwagę kobiety. Zupełnie niespodziewanie Weber dostaje wiadomość mailową, w której znajduje się cytat z Baudelaire'a, a także fotografia przedstawiająca ludzką nogę, wyłowioną przez policję. Problem w tym, że makabryczny ciąg zdarzeń dopiero się rozpoczyna.

Różni ludzie towarzyszą nam na poszczególnych etapach życia. Z biegiem czasu drogi przestają się krzyżować, a osoby, nawet te, które niegdyś były nam bliskie, mogą odejść. Sięgnij po książkę pod tytułem "Za przyjaźń!", którą napisała Anna Sakowicz, i przekonaj się, co się stanie, gdy po wielu latach przyjaciółki ponownie się spotkają! Cztery kobiety wracają do swojego rodzinnego miasteczka, aby załatwić własne sprawy. Kiedy dawne koleżanki zdają sobie sprawę z tego, że znalazły się tam w tym samym momencie, postanawiają wykorzystać ten zbieg okoliczności do odnowienia relacji. Świętują przy ognisku, bawiąc się beztrosko i przekonując wzajemnie o tym, jak wiele sukcesów odniosły. Szybko okazuje się jednak, że każda z nich mniej lub bardziej mija się z prawdą. Wszystkim przyświecają nieco inne motywy, ale łączy je tajemnica z przeszłości, która miała i ma ogromny wpływ na życia wielu osób. Czy ujrzy ona światło dzienne? I czym zakończy się to spontaniczne spotkanie?

Twoja pociecha spędza niewiele czasu ze swoim ojcem? Pragniesz, by ich wspólnej aktywności było więcej oraz by ich jakość wzrosła? Podaruj dziecku książeczkę "Tato(wie)!" autorstwa Leszka Talko i przenieś relację malucha i taty na wyższy poziom. Najczęściej pierwszą i najważniejszą osobą dla dziecka jest mama. Już od pierwszych dni życia maleństwa karmi je, przewija, spędza z nim mnóstwo czasu. W wielu przypadkach ojciec w tym czasie pracuje, co sprawia, że ma mniej czasu dla dziecka. To z kolei powoduje, że relacja na linii ojciec-dziecko bywa słabsza. Tak jednak być nie musi. Aby się o tym przekonać, wystarczy sięgnąć po lekturę "Tato(wie)!". Mały czytelnik dowie się, jak wiele rzeczy można robić z tatą. Posiądzie też wiedzę na temat tego, że każdy jest inny i choć mama i tata wykonują pewne czynności inaczej, nie oznacza to, iż któreś z nich robi coś lepiej lub gorzej. To wspaniała nauka szacunku do odmienności, jakich w naszym świecie jest wiele. Czas spędzony z tatą zwykle upływa w dobrym nastroju, ponieważ tatusiowie, podobnie jak mamy, mają bardzo ciekawe pomysły. Mogą wykazywać się ogromną kreatywnością i cierpliwością. Do czytania książki zachęcają kolorowe, humorystyczne ilustracje.

Kolejna część losów trzech kobiet: młodej wdowy, byłej żony bigamisty i doświadczonej rozwódki. Tym razem do tej trójki dołącza kolejna kobieta, która ma już spory bagaż doświadczeń. Sprawdź, co los tym razem zgotował kobietom po przejściach. Od wydarzeń w poprzedniej książce minęły 3 lata. Życie codzienne Zuzki, Felicji, Gośki i ich sąsiadujących ze sobą rodzin płynie spokojnym, utartym rytmem. Wszystko oczywiście trwa tylko do pewnego momentu. Jednej z przyjaciółek przytrafia się tak gorący romans, że zauroczona kochankiem kobieta od razu traci dla niego głowę. Nieświadoma konsekwencji, komplikuje życie sobie i wszystkim swoim najbliższym. Zanim wszystko się wyjaśni, minie wiele dni, które niestety są okupione stresem i łzami. Gdy już wydaje się, że kobieta wychodzi na prostą, na horyzoncie pojawiają się kolejne kłopoty w postaci wroga, który skomplikuje całą sytuację jeszcze bardziej. Kontynuacja przygód trzech kobiet po przejściach: Zuzki, Felicji, Gośki. Ponowne spotkanie przyniesie wiele niespodzianek, a jedną z największych będzie pojawienie się w ich szeregach sympatycznej Agaty, która uciekła sprzed ołtarza.

Len Howard uznano za ekscentryczkę, gdy w 1938 roku, w wieku 44 lat, porzuciła karierę skrzypaczki i zamieszkała na wsi w Sussex, aby studiować ptaki. Ale to tam napisała dwa międzynarodowe bestsellery i zadziwiła świat obserwacjami sikorek, rudzików i wróbli. Miłość do ptaków podsycał w Len charyzmatyczny ojciec poeta, który nie potrafił przejść obok rannego ptaka, nie ratując go. Energiczna i wrażliwa dziewczyna, najmłodsza z czworga rodzeństwa w bogatej, kulturalnej rodzinie, chciała samodzielności. Lecz kiedy w Londynie stała się sławna, a jej kariera nabrała tempa, tęskniła za oswojoną wroną bardziej niż za rodziną. Len doświadczała miłości i przyjaźni, ale żaden związek nie zbliżył się do więzi, którą tworzyła później z ptakami. Budki lęgowe pokrywały ściany jej domu wewnątrz i na zewnątrz. Ptaki siedziały jej na głowie i na ramionach. Uczyła się ich i dokonywała muzycznych transkrypcji ich pieśni. Eva Meijer natknęła się na prace upartej badaczki, które wyprzedzały swoją epokę i niesłusznie popadły w zapomnienie. W Domu ptaków szuka motywów, które kierowały Len Howard. Co sprawiło, że radykalnie zmieniła życie i odsunęła się od rodziny? Co życie bogatek mówi nam o człowieku? I czy można odciąć się od oczekiwań innych wobec siebie? A także co to znaczy mieć gdzieś swój dom?