Mali wredni wikingowie

Czy życie listka jest nudne? Jak zmieniają się pory roku? Co dzieje się z liśćmi, gdy spadną z drzewa? Mały listek klonu budzi się do życia wiosną. Główny bohater przeżywa kolejne pory roku - latem jest w pełni sił, a jesienią żółknie i czuje, że wkrótce zerwie go wiatr. Finalnie opada na ziemię. "Życie listka" to nie tylko bajka, która tłumaczy dzieciom zjawiska przyrodnicze. To także przepiękna historia, którą można odnieść do świata ludzi. Na przykładzie tytułowego bohatera można opowiadać dziecku o cyklu życia, a także o śmierci. Listek spodziewa się jej i zachowuje spokój. Mówi, jaki będzie dalszy ciąg, że z gleby, którą za jakiś czas się stanie, wyrosną nowe, wspaniałe rośliny i że taka jest naturalna kolej rzeczy. Seria "Mikrocuda" kieruje uwagę dzieci w stronę świata przyrody - drobnych niezwykłości, cudów natury, wspaniałych, choć codziennych zjawisk i przemian. Zaspokaja ciekawość małych odkrywców i odpowiada na ich nieoczywiste pytania. Książki zachęcają nie tylko do czytania! Na wielu stronach zamieszczone zostały "gry wyobraźni" - dodatkowe aktywności, zadania do wykonania. Maluchy często rozpiera energia, nie potrafią na długo skupić uwagi, gdy ktoś im czyta. Jeśli rodzic widzi, że dziecko się rozkojarza, w dowolnej chwili może mu zaproponować grę wyobraźni albo wykonanie ćwiczenia. Energia zostaje rozładowana, a skupienie wraca.

Sięgnij po "Panie Czarowne" i poznaj historie współczesnych kobiet - potomkiń dawnych czarownic! Jakub Ćwiek opowiada o sile wolności i niezależności w sposób, który zaczaruje każdego czytelnika... W XVII wieku Głuchołazy nie były bezpiecznym miejscem dla kobiet. Wiele z nich posądzono o czary i powieszono. Za pomoc w chorobach, rozmowy z tymi, którzy odeszli, i miłość do natury straciły swoje życie. Niektóre z kobiet - te, które wiedziały znacznie więcej, niż można przypuszczać przetrwały, a ich potomkinie do czasów współczesnych strzegą dawnych tajemnic. Wydaje się, że w XXI wieku nikt nie wierzy już w dawne zaklęcia i opowieści. Czy jest możliwe, że przodkowie tych, którzy przyczynili się do śmierci dawnych czarownic, ponownie obrócą się przeciwko kobietom? W Głuchołazach mieszkają one - Panie Czarowne. Te, które pomimo starań dawnych łowców czarownic, nadal żyją i nadal kultywują pamięć o tym, co najważniejsze. Wciąż są nierozerwalnie związane z Głuchołazami i wierzą, że to jest ich miejsce na ziemi. Panie Czarowne muszą ponownie zmierzyć się z swoim przeznaczeniem. Co tym razem szykują dla nich mieszkańcy Głuchołazów...?

Mike i Olivia nienawidzą się od zawsze. Kiedy byli dziećmi, bez przerwy sobie dokuczali. Ich kontakt się urwał, kiedy Olivia wyjechała do szkoły z internatem. Jednak teraz powróciła. Mike nie poznaje na ulicy dziewczyny, której nie lubił niemal całe swoje życie. Olivia już nie ma aparatu na zębach ani denerwujących warkoczyków. Olivia też go nie poznaje, i kiedy dowiaduje się, że chłopak, który ją zaczepił na ulicy to

Pakiet 6 książek (ZESTAW-035) (kryminał, thriller): Gra w oczko. Mundial 2022 Brud Czerwona zaraza, czarna śmierć Szkody w ludziach Miasto słońca Nigdy więcej nie zdradzisz

Bestseller "Los Angeles Times" i "Boston Globe", a także książka, którą według "New York Timesa" po prostu trzeba znać. Czytelnicy zachwycają się jej niezwykłą tematyką i wyjątkowym stylem, który umożliwia niemal organiczny kontakt z bliskim ludziom żywiołem! W wodzie czyha na ludzi wiele niebezpieczeństw, coś nas do niej jednak nieustannie przyciąga. A przecież, w przeciwieństwie do wielu innych stworzeń, nie jesteśmy urodzonymi pływakami. Musimy się tej umiejętności nauczyć. Co takiego jest w wodzie, że czujemy z nią niezwykle silną więź? Mistrzyni reportażu Bonnie Tsui, umiejętnie przeplatając dawne oraz współczesne historie dotyczące pływania z wątkami osobistymi, ukazuje w tej książce głęboką i wieloaspektową relację człowieka z wodą. Znajdziesz tu fascynujące opowieści o prehistorycznych amatorach sportów wodnych z "zielonej Sahary", klubie pływackim z ogarniętego wojną Bagdadu, którego członkowie spotykali się w eleganckim basenie pałacowym Saddama Husajna, o Brytyjkach z epoki wiktoriańskiej, które odważyły się upomnieć o prawa kobiet do... bezpiecznego korzystania z wody, o współczesnych pływakach japońskich zwinnie sunących przez taflę w zbroi samuraja, o społecznościach wodnych nomadów i wiele, wiele innych. Dowiesz się z niej ponadto, jakie korzyści zdrowotne przynosi nam pływanie, a zanurzając się w lekturze, być może nabierzesz ochoty, by natychmiast wskoczyć do wody i doświadczyć jej oczyszczającego działania. Pływanie bowiem - jak twierdzi autorka - to tunel czasoprzestrzenny, pozwalający nam wyrwać się na chwilę z nieprzerwanie mielących żaren codzienności. Zanurzenie przynosi wewnętrzny spokój i ciszę. Czasami celem jest właśnie pływanie aż do całkowitego "wyłączenia". Wchodzimy w niemal hipnotyczny stan medytacji, licząc długości i koncentrując wzrok na grze światła, wywoływanej przez promienie słońca muskające wodę na torach. Przemykamy od myśli do myśli, aż wreszcie na chwilę zapada zupełna cisza. W tej krótkiej chwili jesteśmy całkowicie wolni od ciężaru myślenia. Płynęliśmy tego dnia w szóstkę. Woda miała temperaturę niespełna 14°C, jej powierzchnię chłostał lekki wiatr. Przyby¬liśmy na Alcatraz przed dziewiątą rano i udało nam się złapać rozpoczynający się przypływ. Przejmujący chłód wody na chwilę odebrał mi oddech. Przegrupowaliśmy się, żeby po raz ostatni pomachać naszej łodzi i jej pilotowi. Na zdjęciach z tamtego poranka mam uśmiechniętą twarz. Wyglądam, jakby było mi cieplej, niż było faktycznie; słońce odbija się od moich okularów polaryzacyjnych, rzucając srebrne refleksy. Odwróciliśmy się w wodzie w stronę miasta i popłynęliśmy. Odgarniając ramionami wodę, szybko złapałam rytm i pły¬nięcie przestało wydawać się walką. Nagle stało się prostsze, przyjemnie regularne: oddech, wymach, wymach, oddech. Na to byliśmy przygotowani. Ciasny pancerz, który zacisnął się wokół mojej klatki piersiowej, gdy wchodziłam do wody, nagle opadł i zaczęłam wypatrywać pojawiających się od czasu do czasu białych grzebieni fal raczej z ekscytacją niż obawą. Powyższy opis pochodzi od wydawcy. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Marzysz o niezapomnianych przygodach pełnych tajemnic i zagadek? Poznaj Catherine i jej pierwszą daleką podróż w adaptacji "Opactwo Northanger", czyli czwartym tomie pięknie ilustrowanej serii "Klasyka dla dzieci". "Opactwo Northanger" to historia młodej, zapalonej czytelniczki Catherine, która od zawsze fascynowała się literaturą i marzyła o przeżywaniu niezapomnianych przygód, takich jak bohaterki jej ulubionych powieści. W końcu dostaje szansę na realizację swoich marzeń, gdy poznaje nowych przyjaciół i zakochuje się. Wszystko się zmienia, kiedy Catherine, dzięki swojej wybujałej wyobraźni, trafia do opactwa Northanger, które wydaje się jej miejscem pełnym tajemnic i niebezpieczeństw. Catherine nie jest jednak łatwowierna i postanawia przeprowadzić własne śledztwo, by odkryć prawdę o opactwie Northanger i jego mrocznej historii. W tym celu będzie musiała radzić sobie z trudnymi sytuacjami i zmierzyć się z niebezpieczeństwami. Książka jest częścią serii "Klasyka dla dzieci", w której najmłodsi czytelnicy mają okazję poznać historie przedstawione w najbardziej znanych powieściach światowej literatury, takich jak "Duma i uprzedzenie", "Emma", "Rozważna i romantyczna", "Perswazje", "Mansfield Park". Każda powieść jest pięknie wydana i ilustrowana, dlatego zachęca do czytania nawet najbardziej opornych małych czytelników.

Człowiek, będąc w gruncie rzeczy bezbronny wobec zimna, włożył mnóstwo wysiłku w znalezienie sposobów przeżycia w skrajnych warunkach atmosferycznych. Nauczyliśmy się tak budować domy, tak szyć ubrania, tak się odżywiać, by chronić się przed niskimi temperaturami. A mysikrólik? Ptaszek wielkości kciuka potrafi przetrwać kilkunastostopniowe mrozy, nastroszywszy piórka i odpowiednio spożytkowując energię. Podobnie radzą sobie inne stworzenia: zmiana ubarwienia, hibernacja, zwiększanie masy ciała, specjalna budowa kończyn czy dzioba, ocieplone schronienia, gromadzenie zapasów – każdy gatunek znalazł swój sposób na przetrwanie najmroźniejszych miesięcy. Ptaki mają pióra puchowe, ssaki futro, które chroni je przed zimnem. Liczne zwierzęta, takie jak bobry, niedźwiedzie i niektóre owady, budują gniazda i nory, które uzupełniają lub zastępują bezpośrednie okrycie ciała. A niektóre, jak niezwykły susłogon arktyczny, zamarzają, żeby nie zginąć. Zimą tylko pozornie nic się nie dzieje. Bernd Heinrich zabiera czytelnika do świata zasypanego śniegiem, skutego mrozem i… tętniącego życiem. „Bernd Heinrich, wielokrotnie nagradzany autor książek przyrodniczych, w „Zimowym świecie” opisuje, w jaki sposób zwierzęta radzą sobie podczas mroźnych miesięcy. Niektóre, na przykład norniki, przez całą zimę kryją się w podziemnych tunelach i wyściełanych trawą gniazdach. Inne małe ssaki, jak wiewiórki ziemne, przesypiają cały śnieżny sezon. Pewne owady dzięki specyficznym składnikom we krwi wprowadzają się w stan przechłodzenia, inne wręcz przeciwnie – zamarzają, by przetrwać. Wiele zwierząt pozostaje aktywnych: spędzają czas w ciepłych norach i gniazdach i wychodzą na zewnątrz tylko w poszukiwaniu pożywienia. Heinrich pokazuje czytelnikom skupiska zimujących owadów, podąża śladami łasicy zostawionymi na śniegu i podgląda malutkie mysikróliki poszukujące jedzenia. Ta książka to wspaniała pozycja zarówno dla fanów dobrej literatury, jak i miłośników przyrody.” Nancy Bent, „Booklist” „Z pewnością niewielu ludziom na świecie udało się wejść do bobrzego żeremia… Bernd Henrich, profesor biologii z uniwersytetu w Vermont, zrobił to, by dogłębnie poznać sposoby, dzięki którym zwierzęta przeżywają zimę. Latem, gdy rozlewiska wyschły, a bobry opuściły swoje gniazda, Heinrich z latarką w dłoni wczołgał się do legowiska, aby jak najdokładniej zbadać warunki mieszkaniowe tych zwierząt. Podobnie bada strategie przetrwania innych stworzeń. Zdumiewa go mysikrólik złotogłowy, „ptaszek niewiele większy od koliberka rubinobrodego”, który pozostaje aktywny w czasie mroźnych zim […] i który zdaniem autora symbolizuje „wykształcone ewolucyjnie, zdumiewające i odkrywcze strategie, dzięki którym zwierzęta radzą sobie w zimowym świecie”.” „Scientific American” „Historie opisywane przez Heinricha są niezwykłe i wciągające – dzięki mnogości wspaniałych przykładów, pasji dzielenia się wiedzą oraz szacunkowi i podziwowi autora dla otaczającej go przyrody.” „Kirkus”