Płonący pokój

Już po pąci, która przeszła przez kraj niczym orzeźwiający deszcz wiosenny, zwiastujący Nowe. Teraz książę po onym kraju inspekcje robi, słucha, co ludziska mówią i czego chcą. Jednych nagradza, drugim nie daruje. A różne gadki po opolach się snują, różnie się losy ich mieszkańców składają. Jedni wzwyż idą, a inni padają. Tak i wnuk Bolkowy się rodzi, a on takoż Bolesław. Ostatni już tom wspaniałej epopei Antoniego Gołubiewa, który w swojej powieści, pełnej historycznych wydarzeń i historycznych postaci, portretuje wszystkie warstwy społeczne od pospolitego roba, po księcia Bolesława czy cesarza Ottona III. Splata losy bohaterów, tak jak splatała się polska państwowość, wytrwale, cierpliwie, w boju i politycznych rozgrywkach.

Marin z wprawą lawiruje między tymi niepisanymi zasadami. Jako wzorowa uczennica i redaktorka szkolnej gazetki marzy, by dostać się na Uniwersytet Browna. Jej przyszłość rysuje się w jasnych barwach, w czym utwierdza ją pan Beckett – młody, charyzmatyczny nauczyciel angielskiego, który nigdy nie skąpi jej pochwał i zawsze chętnie spędza z nią czas, dyskutując o książkach. Kiedy jednak Bex posuwa się za daleko i próbuje się do niej dobrać, dziewczyna jest zaszokowana i przerażona. Czyżby go sprowokowała? Czy to jej wina? W końcu Marin zdobywa się na odwagę, by opowiedzieć o wszystkim dyrektorowi, lecz ani on, ani nikt inny nie chce jej wierzyć. W związku z tym Marin dzień w dzień zmuszona jest stawać oko w oko z Bexem, który teraz chce się na niej zemścić. Ale Marin nie daje za wygraną. Wykorzystuje do walki szkolną gazetkę i zakłada feministyczny klub książki, znajdując sprzymierzeńców wśród osób, po których nigdy by się tego nie spodziewała, jak choćby dyżurny casanova Gray Kendall, którego dotąd uważała za płytkiego, stereotypowego sportowca. Gdy sytuacja w szkole i w jej życiu prywatnym coraz bardziej się komplikuje, Marin musi wymyślić, jak odzyskać kontrolę i wprowadzić nowe reguły.

Zmiany pór roku od dawien dawna były świętowane lub opłakiwane, gdyż przynosiły lub odbierały cenne rzeczy. Niezależnie od tego, co zostanie zabrane, dla kogoś może mieć to ogromne znaczenie. Zapoznaj swoje dziecko ze zmianami, które nieuchronnie czekają je w życiu, i pokaż, jak warto sobie z nimi radzić. Książka "Zieleń" to idealny sposób na poznanie tej uniwersalnej prawdy o życiu - wszystko się zmienia. Edzio uwielbia biel, gdyż oznacza ona możliwość jazdy na jego szybkich i błyszczących sankach - nikt nie jest w stanie go prześcignąć, co chłopcu niezwykle się podoba. Niestety, szczęście nie trwa wiecznie. Śnieżne piedestały Edzia nagle zostają zastąpione przez delikatne znamiona zieleni, które w niedługim czasie przekształcają się w całe jej połacie. Sanki Edzia już nie radzą sobie tak dobrze. Przegrywają teraz z rowerami, a on nic nie może na to poradzić. Edzio postanawia zrobić wszystko, aby znów być najszybszym. Nieoczekiwanie jednak zmienia się coś więcej niż kolor świata. Jest to książka, która pokazuje nieuchronność i wagę zmian. Przekazuje również wartość cieszenia się każdą chwilą, niezależnie od przeciwności losu.

Jeżeli ciekawi Cię historia, a w szczególności ta dotycząca życia polskiej arystokracji na przełomie XVIII i XIX wieku, "Wspomnienia naocznego świadka" muszą znaleźć się na Twojej półce! Subiektywna kronika historycznych wydarzeń i postaci spisana przez jedną z członkiń ówczesnej arystokracji, Annę z Tyszkiewiczów Potocką-Wąsowiczową. "Wspomnienia naocznego świadka" to pamiętnikarski zapis wydarzeń z przełomu XVIII i XIX wieku, niepozbawiony inteligentnego, ironicznego komentarza autorki. Wspomnienia arystokratki obejmują wydarzenia od roku 1794 do początków istnienia Królestwa Kongresowego. Potocka-Wąsowiczowa dzięki swojemu pochodzeniu i rodzinnym koneksjom może z bliska przyglądać się wydarzeniom na arenie politycznej i poddawać je własnej ocenie. Poprzez pamiętnik autorki możemy poznać opisy miejsc i rezydencji, w których przebywała, charakterystykę dworu królewskiego, obowiązujące na nim obyczaje, maniery czy relacje. Pamiętnikarka w sposób barwny i obrazowy przedstawia czytelnikowi realia panujące w tamtym okresie historycznym.

Kaja i Dominik, choć nie wierzyli w bajki, otrzymali od życia swój własny happy end, a ich szczęściem cieszyły się rzesze czytelniczek. Kaja zdecydowała się wieść życie u boku Dominika jako jego żona. Urodziła córkę i otworzyła studio fotograficzne, by podobnie jak Dominik podążać za swoimi marzeniami. Spędzone w małżeństwie lata pokazały bohaterom, że samo bycie razem nie wystarcza do szczęścia. Czasami trzeba wzniecić ogień miłości na nowo i zawalczyć o siebie.

Książę Ainswood, dostał od losu wszystko – tytuł, bogactwo i szatańską urodę – tymczasem jego życiowym celem stało się trwonienie tych darów. Nieokiełznany, dziki i nieprzewidywalny, zmierza ku zatraceniu aż do dnia, gdy na jego drodze pojawia się piękna i odważna Lydia Grenville. W świecie jej wartości nie ma miejsca dla takich zepsutych dżentelmenów jak Ainswood. Ten jednak nie byłby sobą, gdyby nie podjął wyzwania, zwłaszcza jeśli rękawicę rzuca mu atrakcyjna kobieta wiecznie pakująca się w niebezpieczeństwo.

Prawdziwa historia wnuczki jednego z największych zbrodniarzy hitlerowskich. To jedno zdarzenie zachwiało całym jej życiem: Jennifer Teege, mając 38 lat, dowiedziała się, kim jest naprawdę. Przez przypadek znalazła w bibliotece książkę o swojej matce i dziadku Amonie Göcie. Miliony ludzi znają historię Götha. W „Liście Schindlera” Stevena Spielberga jest brutalnym komendantem obozu koncentracyjnego oraz kompanem „od kieliszka” i rywalem wybawcy Żydów Oskara Schindlera. Göth był odpowiedzialny za śmierć tysięcy osób i został powieszony w 1946 roku. Jego życiowa towarzyszka i ukochana babcia Jennifer Teege, Ruth Irene, w 1983 roku popełniła samobójstwo. Jennifer jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Wychowywała się w rodzinie zastępczej, studiowała w Izraelu. Po swoim odkryciu musiała stawić czoło historii rodzinnej, od której już nigdy nie zdoła uciec. Jak jeszcze kiedyś ma spojrzeć w oczy swoim żydowskim przyjaciołom? Co powinna powiedzieć własnym dzieciom? Jennifer Teege postanawia zmierzyć się z przeszłością. Spotyka się z matką, której nie widziała od wielu lat, razem z dziennikarką Nikolą Sellmair bada historię swojej rodziny, odwiedza miejsca związane z tą przeszłością: wyjeżdża do Polski i raz jeszcze do Izraela. Krok po kroku, z przerażenia mrocznymi losami rodziny, tworzy historię własnego wyzwolenia. Jennifer Teege (ur. 1970) – jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Gdy miała cztery tygodnie, została oddana do domu dziecka, a w wieku siedmiu lat adoptowana. Przez cztery lata mieszkała i studiowała w Izraelu. Od 1999 roku pracuje jako copywriterka w branży reklamowej. Mieszka w Hamburgu. Nikola Sellmair (ur. 1971) – absolwentka szkoły dziennikarskiej DJS (Deutsche Journalistenschule). Studiowała ekonomię, nauki polityczne oraz komunikację społeczną na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Od roku 2000 redaktorka tygodnika „Stern”. Nagrodzona wieloma wyróżnieniami przyznawanymi dziennikarzom, w tym Polsko-Niemiecką Nagrodą Dziennikarską 2013 za artykuł „Mój dziadek by mnie zastrzelił”.