Mine. Tom 2. Real

Kiedy Zachar nie może zasnąć, myśli o tym jak inni śpią, i obserwuje domy po drugiej stronie ulicy. Światła w różnych oknach często zapalają się i gasną. Chłopiec wyobraża sobie, że widzi latarnie morskie. Zachar nie śpi, tak jak i jego tata, który jest architektem i pracuje do późna w nocy. Tata wymyśla sprawdzoną metodę pomagającą zasnąć synowi. To liczenie. Ale co będą liczyć? Czy Zacharowi w końcu uda się zasnąć? Wzruszająca metafora latarni stworzona przez ukraińsko-białoruski duet pisarzy zyskuje współcześnie dodatkowe znaczenie i poruszy każdego czytelnika. Opowieść pięknie zilustrowała ukraińska artystka Oksana Draczkowska. Książka idealna do wspólnego czytania przed snem

Czym są Wyspy Owcze? I czemu w ogóle nazywają się Owcze, skoro właściwsze byłoby nazwanie ich Ptasimi? Wedle jednej z legend, wulkaniczny archipelag osiemnastu skał porzuconych na Atlantyku, potocznie zwany Farojami, powstał z brudu zza paznokci Boga, zebranego w trakcie tworzenia świata. Wedle innej, uformował się z ostatniego zęba, który wyleciał z paszczy pokonanego Stoorworma, potężnego morskiego węża. To miejsce pełne paradoksów, do dziś pomijane przez niektórych kartografów i serwisy meteorologiczne. Tu kiedyś żyły białe kruki, szczęście przynosiły rybie skrzela, a noga od stołu odegrała ważną rolę w historii farerskiej poczty. Jeśli koniec świata ma swój własny koniec, to znajduje się ON właśnie tutaj.

Yasmine Ajam zerwała wszelkie więzi z Bergort – przedmieściem Sztokholmu, w którym się wychowywała – i podjęła pracę w Nowym Jorku jako poszukiwaczka trendów. W Bergort pozostał jej młodszy brat, Fadi, który kiedyś był dla niej całym światem. Pewnego dnia Yasmin otrzymuje wiadomość tekstową. Wynika z niej, że w Bergort doszło do zamieszek i aktów przemocy,

Pamiętnik najbliższej przyjaciółki Marii Rodziewiczówny zdeponowany w Bibliotece Jagiellońskiej, a spisany z nadzieją, że kiedyś będzie mógł dotrzeć do rąk czytelników autorki. Poznały się w czasie rodzinnych wizyt. Praca społeczna, wspólne zebrania i wycieczki zaowocowały stale pogłębiającą się przyjaźnią, na której charakter niewątpliwy wpływ miał podziw, by nie powiedzieć uwielbienie Jadwigi dla starszej o jedenaście lat Marii. Z czasem więzy przyjaźni zadzierzgnęły się jeszcze mocniej. W 1919 obie zamieszkały razem. Jadwiga stała się prawą ręką właścicielki Hruszowej, pomagała jej w prowadzeniu domu i ogrodu. Stała się dobrym i po trosze opiekuńczym duchem powieściopisarki, starającym się odsunąć od niej wszystko, co mogłoby stanowić przeszkodę w twórczej pracy. Dla siebie wybrała świadomie miejsce na drugim planie. Wszyscy zapamiętali ją jako osobę uśmiechniętą, pogodną... Towarzyszyła pisarce podczas wojen i pokoju, zarówno w Warszawie, jak i w Hruszowej. Była z nią aż do chwili śmierci. Wspomnienia spisane w niniejszej książce to zapis przepięknej przyjaźni, czy wręcz miłości dwóch niezwykłych kobiet, ale też zapis życia w wyjątkowych czasach i w wyjątkowych miejscach, które tak bardzo obie ukochały – Warszawie i Kresach.

Dwie śmierci. Jedna dziewczyna. Jeden dziwny przedmiot. Medalion przedstawiający pistolety i róże. II tom wieńczący historię niedokończonego scenariusza sprzed lat 50% mrocznych tajemnic z warszawskich przedmieść, 25% ostrej obyczajówki, 10% dragów i osiedlowej dilerki, 10% wewnętrznych roztrząsań i 5% niecodziennego romansu z przeszłości, podlanego fascynacją Władcą Pierścieni . Oto przepis Konrada Grześlaka na stuprocentowo wciągającą lekturę. Drogi Marcina Bielawskiego i dziennikarza Andrzeja Rulewskiego się rozchodzą, odtąd każdy prowadzi śledztwo na własną rękę. Obaj wiedzą, że by wyjaśnić sprawę śmierci Artura, muszą dotrzeć do tajemniczej dziewczyny z burdelu, której Artur czytał Władcę Pierścieni , i odkryć, dokąd prowadzą tropy z książki. Pozostają też jeszcze inne pytania. Co wspólnego z tym wszystkim mają Major i Dariusz Sosnowski, ojciec Artura? I kim jest Tony Orlowsky, którego wskazuje Marcinowi Major?