Marcepanowa miłość

Klara Bishop pracuje jako dziennikarka śledcza w gazecie „New Orleans Globe”. Obecnie przygotowuje artykuł dotyczący rodziny mafijnej Santini, na punkcie której od lat ma obsesję. Kierują nią osobiste pobudki. Jest przekonana, że członkowie tej rodziny mieli coś wspólnego ze śmiercią jej ojca policjanta. Podczas zbierania materiałów kobieta wpada na trop Vincenta Santini, od lat żyjącego w ukryciu capo dei capi. Mężczyzna dostaje informację, że ktoś może ujawnić jego tożsamość. Teraz planuje dowiedzieć się czegoś więcej o wścibskiej dziennikarce, zanim wyda na nią wyrok. Spotyka się z kobietą, podszywając się pod inwestora. Oboje nie zdają sobie sprawy, że łączy ich więcej, niż sądzą, a tajemnice z przeszłości uderzą w nich z ogromną siłą.

Dwa identyczne zabójstwa wstrząsają życiem prowincjonalnego miasta. Na piersiach ofiar sprawca zostawia potłuczone lusterko a z uszu wyrywa kolczyk. Do morderstw dochodzi w dużych odstępach czasu, co wyklucza najprostsze rozwiązania. Kto mógł zabić dwie szanowane obywatelki? Maniak wzorujący się na makabrycznej legendzie czy wyrachowany naśladowca? Kiedy miejscowa policja postanawia umorzyć śledztwo, zaniepokojony o przyszłość własnych interesów biznesmen zwraca się o pomoc do agencji detektywistycznej Władisława Stasowa. Ze względu na poziom trudności zadania, Stasow przydziela zadanie emerytowanej pułkownik moskiewskiej policji, Nastazji Kamieńskiej. Czy jednak była policjantka poradzi sobie z działaniem pod przykrywką socjologa? Czy uda jej nawiązać współpracę z policją? W końcu: jaką rolę w śledztwie odegra przygarnięty przez Nastię pies? Marinina wirtuozersko odmalowuje opustoszałe podmiejskie pejzaże rosyjskiej prowincji a napięcie buduje w oparciu o emocje ukryte w dynamicznym stylu narracji.

Śmierć zwykle oznacza koniec. Nie tym razem. Dla Agaty przeszłość nie istnieje. Za to przyszłość nie ma przed nią tajemnic. Spogląda na karty i widzi w nich to, co może się wydarzyć. Każdą drogę, każdą ścieżkę. I wie, która z nich oznacza niebezpieczeństwo. Przynajmniej tak uważała do tego feralnego dnia, kiedy zwykły seans przerwała tragedia. Teraz, kiedy wróżka zamyka oczy, widzi tylko krew. Coś, co wcześniej uważała za dar, stało się przekleństwem. Jej życie zamieniło się w desperacką ucieczkę przed nieuchronnym fatum. Osaczona przez śmierć, policję, dziennikarzy i tropiącego ją mordercę Agata próbuje odkryć w swojej przeszłości coś, co przesądziło o jej losie – i dlaczego musi zginąć.

Żadna historia nie jest łatwa i niewinna. Zwłaszcza historia rodziny. Osiemdziesiąte urodziny matki wydają się dobrą okazją, by zebrać ze sobą rodzinę i spróbować zażegać stare urazy, które odsunęły od siebie jej członków. Łagodna z natury i ugodowa Aurora, powierniczka wszystkich tajemnic i jedyna osoba, która wie, jaką moc mają nadal rodzinne demony z przeszłości, próbuje jednak odwieść od tego pomysłu Gabriela, obawiając się, że próba pojednania zaostrzy tłumione dotąd konflikty. I rzeczywiście, każda kolejna rozmowa telefoniczna zamienia się w coraz bardziej zaciętą kłótnię. Tak poznajemy życie Sonii, Andrei, Horacia, Aurory, Gabriela i matki, a wraz z nimi losy tej rodziny od czasów, gdy rodzeństwo było dziećmi. Dawne spory powracają niczym mżawka, która z czasem przerodzi się w ulewę i zagrozi powodzią… Najlepsza powieść 2019 roku według opiniotwórczych dodatków kulturalnych magazynów „El País”, „El Mundo”, „Forbes” i „La esfera de Papel”.

Urocza, ciepła i wzruszająca, pięknie zilustrowana przez autorkę Wielkiej przygody Jeżyka, książka o przyjaźni, dzieleniu się z innymi i życzliwej pomocy. Dodaje dziecku otuchy. Ułatwia przezwyciężyć lęk i poczucie osamotnienia. Niebo przecinają błyskawice. Walą pioruny. W taką noc Szop tak bardzo boi się być sam w domu, że wybiega w ulewny deszcz i mrok. Pędzi przez Kolczasty Las w nadziei, że przyjaciele pomogą mu przetrwać burzę. Ale Opos, Przepiórka i Świstak nie pozwalają mu wejść . Tłumaczą, że ich domki są za małe, za wąskie, jednoosobowe… Wtedy Szop dostrzega jeszcze jedno światełko. Migocze i mruga. W tym domku jest przytulnie, wesoło i… bardzo tłoczno. Czy Króliczka otworzy swój dom i serce dla przemokniętego, przemarzniętego i przerażonego Szopa? A może nawet ci, którzy odmówili mu pomocy, przekonają się, że razem jest najlepiej i najbezpieczniej? • Wysmakowane, ciepłe ilustracje ukazują całą gamę uczuć wyrazistych postaci zwierząt i współgrają z rytmicznym tekstem przeplatanym zabawnymi onomatopejami.

Gdy nie wiesz, gdzie szukać pomocy. Gdy wydaje ci się, że na świecie nie ma już światła. Gdy wszyscy wokół nie widzą rozwiązania… okazuje się, że jest w Tobie siła, która umożliwia pozornie niemożliwe. Nastoletnia Edyta ma wrażenie, że nie ma dla niej miejsca na świecie. Wyobcowana, z silną depresją, po ciężkim wypadku ma mroczne myśli. A jednak, z biegiem czasu, odnajduje sens i swoje miejsce w życiu. Znajduje przyjaciół, odkrywa, że rodzina jest siłą, choć nie zawsze oczywistą. I że ludzka wola, metodyczne dążenie do celu potrafią pokonać największe przeszkody. A szczęście – tak ulotne, czasami pozornie nieosiągalne – okazuje się znajdować na wyciągnięcie ręki. Bo szczęście jest w nas, bez względu na okoliczności. Agnieszka Lis po doskonale przyjętych „Pozorach” oraz „Guzikach”, kolejny raz udowadnia, że po mistrzowsku potrafi zaglądać do wnętrza ludzkiej duszy.

Rita i Tomasz, młodzi ludzie pełni radości, czerpiący z życia pełnymi garściami, czasem lekko zawadzający o granice prawa, nie spodziewają się, co przygotował dla nich los. Sami mają bardzo sprecyzowane plany, piękna ślubna suknia już czeka… Wskutek tragicznego splotu okoliczności ich życie zmienia się diametralnie; nie będzie ślubu, nie będzie wspólnego czasu, nie będzie już wiatru we włosach Rity, zniknie radosna, szalona dziewczyna. Będzie musiała radzić sobie sama, pomocy nie uzyska nawet od matki Tomka. Zdecyduje się wyjechać. Na Mazurach spotyka mężczyznę, który zauroczony nią, proponuje wspólne życie. Może nie takie, na jakie liczyła w wyobraźni, ale Rita nie może sobie pozwolić na grymaszenie. Wspólnie prowadzony pensjonat na Mazurach prosperuje dobrze, dzieci rosną. Świat Rity jest podporządkowany obowiązkom i mężowi, sama Rita również staje się osobą podporządkowaną. Nie ma już w sobie woli walki, pragnienia przygody; jej radością oprócz dzieci stają się konie. Chwile ważne dla siebie spędza, jeżdżąc konno po okolicy. I to uporządkowane, poskładane jakoś życie nagle sypie się niczym domek z kart, a Rita po raz kolejny będzie musiała zmierzyć się z przewrotnością losu. Będzie musiała też zmierzyć się z samą sobą – i nie wiadomo, które z tych zmagań okażą się trudniejsze…