Porzuć swój strach

Autor książki rozprawia się z mitami na temat kryzysu klimatycznego. Demaskuje taktykę polityczną, która już od lat 70. XX wieku odwraca uwagęod najskuteczniejszej drogi do zatrzymania wzrostu temperatur na Ziemi, czyli od dekarbonizacji gospodarki. Mann udowadnia, że głównym problemem jest spalanie węgla i ropy naftowej, dlatego gospodarka światowamusi zacząćkorzystaćz odnawialnych źródełenergii. Nowa wojna klimatyczna toczy sięo przejście od teorii do praktyki. O podjęciedziałań.

"Niewidzialni rodzice. Jak rozmawiać o niepłodności" to książka poruszająca trudny temat bezpłodności, przeznaczona nie tylko dla osób borykających się z tym problemem, lecz również dla tych, którzy widzą go u swoich bliskich. Bezpłodność to często ogromny cios dla małżeństw starających się o dziecko. Niestety problem ten dotyka bardzo wielu ludzi, a jego przyczyny mogą być zróżnicowane - od uwarunkowań genetycznych, przez różne choroby, aż po nieprawidłowy styl życia. Wydaje się jednak, że w każdym przypadku jest to prawdziwe tabu. Większość osób nie wie, w jaki sposób rozmawiać o swojej sytuacji ani jak opowiedzieć o niej bliskim. Książka "Niewidzialni rodzice. Jak rozmawiać o niepłodności" porusza ten trudny temat i stara się go "oswoić". Dostarcza cennych wiadomości dotyczących jego przyczyn. Samo wyjaśnienie problemu jest pierwszym krokiem do jego zaakceptowania i zrozumienia. Z publikacji mogą skorzystać zarówno osoby, które nie mogą mieć dzieci, jak i ci, którzy mają bliskich dotkniętych problemem bezpłodności. Ci pierwsi lepiej zrozumieją swoją sytuację i otrzymają pomoc w jej zaakceptowaniu. Drudzy z kolei nauczą się, jak lepiej okazywać im wsparcie.

Poruszająca historia prostej, naiwnej dziewczyny, Toni, która z bardzo niejasnych powodów zostaje zatrzymana przez UB. Po absurdalnym oskarżeniu o bycie dywersantką, przyjdzie jej spędzić na Rakowieckiej pięć długich lat, podczas których walczyć będzie nie tylko o swoje życie, ale – przede wszystkim – o swoją godność. Bardzo realistyczne opisy więziennej rzeczywistości oraz zbrodniczych metod, jakimi

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.

Dulcie Ballantyne wie doskonale, że warsztaty kreatywnego pisania przyciągają zazwyczaj bardzo oryginalnych ludzi, jest więc dobrze przygotowana do poprowadzenia nowej grupy. Cóż, do niektóry rzeczy nie sposób się przygotować. Beth King, matka dorosłego syna, boryka się z problemem pustego gniazda pracujący w nieruchomościach Jack Solomon nie może dojść do siebie po tym, jak żona porzuciła

Niewinny? Bzdura! Klaps zawsze jest winny. Nikt nie może przewidzieć wszystkich jego konsekwencji. Nie wdajemy się w polemikę czy klaps to bicie, przemoc, czy metoda wychowawcza. Chcemy pokazać, że pułapki mogą czyhać tam, gdzie nikt się ich nie spodziewa. Przedstawiamy wstrząsającą historię dziewczynki, dla której klapsy, wymierzane przez ojca, stały się fetyszem towarzyszącym jej w dorosłym życiu ukształtowały jej tożsamość seksualną i wpłynęły na postrzeganie samej siebie.