Przyjacielski układ. Bracia McGregor. Tom 1

Oto nietypowy, polski patriota w typowych niestety, polskich realiach. Czy czarny człowiek może być prawdziwym Polakiem i co to naprawdę oznacza? Na Wybrzeżu Kości Słoniowej działał niegdyś misjonarz, lecz dość nietypowy. Był on emerytowanym żołnierzem i mistrzem sztuk walki. Zaopiekował się pewnym afrykańskim chłopcem. Nauczył go, jak zmienić w niezawodną broń własne ciało i zaszczepił wyznawane przez siebie polskie, patriotyczne wartości. Chłopiec dorósł i jako Zawisza Czarny przybył do kraju nad Wisłą, by krzewić prawdziwe, dobrze rozumiane, patriotyczne wartości. Już po przybyciu do Warszawy nasz bohater wpada w tarapaty. Zostaje wmieszany w spisek tzw. młodych polskich patriotów. Jednak to dopiero początek. Intryga bowiem ze strony na stronę staje się coraz bardziej złożona. Pojawiają się w niej między innymi młodzi ambitni z Mordoru, uczestnicy rowerowej masy krytycznej, członkowie ONR-u, kibice Legii, a także podejrzanie popularny napój energetyczny Dumny Rodak. Oto opowieść o niezwykłym, polskim patriocie. Ta postać może równie dobrze jednoczyć, jak irytować i to wszystkich po równo. Z pewnością jednak pokaże nam bez ogródek, jacy naprawdę jesteśmy, co znaczy dla nas Polska, polskość i bycie patriotą. Dlatego do książki tej warto podejść bez uprzedzeń, przyjąć ją otwartym sercem i umysłem i po prostu sprawdzić, co z tego wyniknie. Jedno jest tutaj pewne. To doskonała, mądra i rozwijająca rozrywka. Dzięki tej powieści na samych siebie możemy spojrzeć z przymrużeniem oka. I być może uda nam się w ten sposób dostrzec o wiele więcej, niż na co dzień. Jakub Ćwiek to polski pisarz i kulturoznawca. Jest miłośnikiem muzyki rockowej oraz znawcą popkultury. Prywatnie zaś to ojciec dwójki dzieci, Zuzanny i Samuela. Tworzy głównie literaturę fantasy, lecz nie tylko. Jego książki adresowane są w większości do dzieci i młodzieży. Pisze jednak także z myślą o dorosłych czytelnikach. Ma w swoim dorobku takie powieści jak "Bóg marnotrawny", "Chyba śnisz", "Ciemność płonie", "Dreszcz", "Drobinki nieśmiertelności" czy seria "Chłopcy".

Dalsze losy osieroconej Rose i jej siedmiorga kuzynów. Poznaj realia dorastania w XIX wieku w powieści jednej z najbardziej cenionych autorek książek dla młodzieży. Osierocona Rose Campbell, która po śmierci ukochanego ojca trafiła pod opiekę wuja, wraca z długiej podróży po Europie. Ciotki dziewczyny nieustannie obmyślają wydanie jej za mąż za jednego z kuzynów, aby zatrzymać majątek Rose w rodzinie. Młoda kobieta postanawia jednak zarządzać odziedziczonymi pieniędzmi samodzielnie i oddać się pracy filantropki. Skupia się również na relacjach z przyjaciółką Phebe, która chce rozwinąć swoją karierę i wyjść z nizin społecznych ciężką pracą. Tymczasem dwaj młodzieńcy zaczynają zabiegać o względy panienki Rose. "Róża w rozkwicie" to kontynuacja opowieści z książki "Ośmioro kuzynów". Porusza ludzkie problemy sprzed dwustu lat, przedstawiając dawną rzeczywistość i konwenanse. Jest także powieścią o odważnych kobietach, które postanowiły, że same będą decydować o swoim losie w czasach, gdy to mężczyźni mieli decydujący głos.

Różnią się wiekiem, zainteresowaniami, mają odmienne pozycje społeczne. I właśnie dlatego że są tak inne, ich przyjaźń jest taka piękna. Barbara wydaje się szczęśliwą żoną i mamą nastoletniego syna. Uwielbia też swoją teściową, Adelę, która wychowała Baśkę, gdy własna matka ją porzuciła. Gdy synowa i teściowa poznają trzydziestoparoletnią Lilianę, postanawiają założyć Klub Muszkieterek, aby nie tylko wspólnie spędzać czas, ale przede wszystkim wzajemnie się wspierać, podtrzymywać na duchu i pomagać sobie w kryzysowych sytuacjach. W chwili, gdy do stowarzyszenia dołącza Nina, ofiara przemocy domowej, kobiety rozpoczynają walkę, aby wyzwolić przyjaciółkę spod władzy męża tyrana. Muszkieterki, kierując się zasadą: „Jedna za wszystkie, wszystkie za jedną”, nie poddają się, walczą i gdy już prawie udało im się pokonać wroga i wyzwolić przyjaciółkę, pojawia się kolejny, bardzo groźny przeciwnik – pandemia. Nowa sytuacja i obostrzenia z nią związane zmieniają życie wszystkich kobiet, a w szczególności Niny, gdyż izolacja i kwarantanna są sprzymierzeńcami przemocy domowej.

Bohaterowie poprzednich książek Katherine Pancol powracają w kolejnej książce, "Trzy pocałunki". Jak zwykle na kartach powieści dużo się dzieje, a losy poszczególnych postaci splatają się często w nietypowych, coraz dziwniejszych okolicznościach. Zwyczajne życie pędzi w nieznanym kierunku - tym razem wszystko będzie się kręciło wokół tytułowych trzech pocałunków. Katherine Pancol znów zdołała stworzyć nieco zwariowany, chwilami zabawny, chwilami smutny świat, wszystko to w sposób, który pokochali fani jej książek. Radość splata się tu ze smutkiem, a tematy lekkie z poważnymi. Trzy pocałunki mogą być symbolem miłości albo niewiele znaczącym rytuałem współczesnych czasów. Bohaterowie całują się w konfiguracjach dość nietypowych i zaskakujących. Całuje mały, siedmioletni Junior, który okaże się dzieckiem o nadprzyrodzonych zdolnościach. Całuje też jeden z nowych bohaterów, Tom, próbujący przypodobać się Dakocie, dziewczynie, która dopiero co pojawiła się w nowej szkole. Z kolei znana z poprzednich książek Stella odziedziczy pieniądze i spróbuje za nie kupić miłość, choć sama nie jest jej do końca pewna. "Trzy pocałunki" to również historia pokazująca mroczne oblicze niektórych postaci poznanych przez czytelników wcześniej. Katherine Pancol jak zwykle wprowadza tragikomiczny nastrój, w którym śmiech często przeplata się z łzami. Tradycyjnie też tworzy silne, charyzmatyczne, zdecydowane postaci kobiece, choć niektóre z nich okazują się zupełnie zagubione we współczesnej im rzeczywistości. Katherine Pancol to urodzona w Maroku francuska dziennikarka i pisarka. Jest autorką przetłumaczonych na ponad 30 języków bestsellerowych powieści adresowanych przede wszystkim do kobiet. Największą światową sławę przyniosła jej trzyczęściowa saga złożona z powieści: "Żółte oczy krokodyla", "Wolny walc żółwi" oraz "Wiewiórki z Central Parku są smutne w poniedziałki". Wydała także trzytomową powieść "Muchachas". Jest szczególnie ceniona za celne obserwacje psychologiczne i umiejętność oddania problemów, z którymi identyfikują się kobiety na całym świecie. W książkach często porusza tematy nierówności płci i przemocy wobec kobiet.

Mistrzowie powieści szpiegowskiej pod lupą Niektórzy pisarze czerpią garściami z własnych doświadczeń w pracy w służbach; inni prowadzą dogłębny research, docierając do byłych oficerów i szpiegów. Czy wszystko, co opisują, jest prawdą? Czy literatura szpiegowska może być źródłem informacji na temat pracy wywiadu? Autorzy opisują nowoczesne metody inwigilacji, sposoby werbowania agentów, szyfrowania informacji, fałszowania dokumentów i prowadzenia tajnych przeszukań oraz to, jak nowoczesne technologie wpłynęły na pracę agencji wywiadowczych. Krótki kurs szpiegowania to pasjonująca rozmowa o nowoczesnym wywiadzie i klasyce literatury szpiegowskiej oraz krytyczna ocena mistrzów gatunku – od Fredericka Forsytha, przez Toma Clancy’ego do Vincenta V. Severskiego.

Samaa żyje w świecie, który za kilka stuleci może być naszym światem. To pustynia pozbawiona tlenu, pełna nieznośnego ciepła. Większość zwierząt i roślin wymarła na skutek tajemniczej katastrofy klimatycznej. Ludzkość zmuszona jest funkcjonować w opustoszałej przestrzeni, prowadzić koczowniczy tryb życia, a także żyć w strachu przed głodem i odwodnieniem. W tym wrogim człowiekowi środowisku ocaleni nauczyli się organizować swoją codzienność na nowo. Kobiety zajmują się domem, mężczyźni handlują lub polują… na drzewa. To pozostałość dawnego świata będąca ostatnim cennym dobrem – walutą wymiany żywności i tlenu, które można zdobyć w Mieście. Nikt nie wierzy, że to właśnie drzewa są sednem sprawy i nie powinny być wycinane. Zbyt wiele pokoleń przeminęło, by ktokolwiek o tym wiedział. Samaa nie zna innego świata. Marzy o dołączeniu do łowców, ale w jej społeczeństwie kobiety nie mogą wykonywać wielu czynności. Pomimo to dziewczyna zdobywa się na odwagę i pewnego dnia wyrusza w ślad za łowcami. Okazuje się, że pustynia ma niejedno oblicze, a wszystko, w co do tej pory wierzyła Samaa, jest kłamstwem. Poetycka i futurystyczna powieść autorstwa Marie Pavlenko pokazuje, że niektóre rozwiązania problemu globalnego ocieplenia są na wyciągnięcie ręki. Ale podobnie jak ludzie ze świata Samai, nie bierzemy ich pod uwagę. Marie Pavlenko proponuje nam kontemplacyjną historię, w której krok po kroku, razem z bohaterką, odkrywamy istotę natury – istotę życia.