Trzynaście opowieści

“Łazarz” to trzymający w napięciu thriller, po którym trudno się pozbierać. Jeśli lubisz mocne wrażenia, a mroczne zagadki to Twoja specjalność, od tej książki trudno będzie Ci się oderwać. “Łazarz” to wielotorowa powieść, która w specyficzny sposób przedstawia działania psychopatycznego mordercy Książka napisana jest w czasie teraźniejszym, co potęguje napięcie w czytelniku i nie pozwala zmniejszyć dawki emocji podczas czytania. W apartamencie w Oslo zostają znalezione zwłoki mężczyzny. Nie to jest jednak w tej sprawie najdziwniejsze. Na miejscu zbrodni w lodówce policja natrafia także na inne sprofanowane ciało. Okazuje się, że zamordowany mężczyzna sam był mordercą, którego ktoś postanowił wysłać na tamten świat. Podobne zbrodnie mają miejsce w różnych zakątkach Europy. Nie ulega wątpliwości, że sprawy mają wspólny mianownik, choć nie wszystko jest tu tak oczywiste... Niemiecka policja zwraca się o pomoc do komisarza Jonny Linna. Okazuje się, że tylko ON może pomóc w tym zaskakującym śledztwie, w którym morderca, powstały z martwych zupełnie jak tytułowy Łazarz, zabija według własnego upodobania, dopuszczając się przy tym wielu okrucieństw. Czy uda się rozwikłać tę skomplikowaną zagadkę i zwyciężyć w rozgrywce, w której to zabójca ma znaczną przewagę?

"Wierny Rusłan" to poruszająca i jednocześnie skłaniająca do przemyśleń powieść. Należy ona do klasyki literatury łagrowej, ukazując dramat jej głównego bohatera, którym jest pies. Jego historia to spojrzenie na totalitaryzm za pomocą metafory. Obozy nieodłącznie kojarzą się ze strażnikami, którzy z pomocą psów pilnują więźniów i porządku. W jednym z nich swoje miejsce znalazł Rusłan, który w łagrze czuł się jak w raju. Miał tam dach nad głową, jedzenie, którego pozazdrościliby mu sami więźniowie, oraz cel - służbę u boku swego pana. Kiedy obóz zostaje zlikwidowany, a psy wartownicze wypędzone, przed Rusłanem rysuje się wizja niepewnej przyszłości. Ostatecznie zostaje porzucony nawet przez swojego pana i musi zacząć radzić sobie zupełnie sam. Wspomnienia lepszej przeszłości, tresura i poczucie obowiązku odcisnęły na Rusłanie swoje piętno. Przywiązany do obozu przebywa w jego okolicy i stara się zorganizować sobie łagrowe życie. Zaczyna poszukiwać więźniów, których mógłby nadzorować. Nie ustaje w tym wysiłku i każdego dnia niezależnie od warunków z determinacją spełnia swój obowiązek. Powieść jest tragiczną satyrą, która za pomocą metafory przedstawia losy jednostki w systemie totalitarnym. Gieorgij Władimow stworzył obraz kogoś, kto jest przywiązany do władzy, którą zdobył i którą również utracił, nie mogąc przy tym dostosować się do nowej rzeczywistości. Książka po raz pierwszy wydana została w 1975 roku w ówczesnej RFN. W Rosji ukazała się oficjalnie dopiero w 1989 roku, kiedy komunizm chylił się ku upadkowi. Gieorgij Władimow napisał też takie książki, jak "Niech się pan nie przejmuje, maestro" czy "Generał i jego armia".

Takiej książki o śnie jeszcze nie było! Nie jest to poradnik ani reportaż, ani typowa praca popularnonaukowa. To pasjonująca opowieść o niewiarygodnych wręcz prawdziwych ludzkich cierpieniach, w której wybitny ekspert odsłania mroczne strony snu i wyjaśnia nocne wybryki mózgu. A to niezbadany, niewyobrażalny, przerażający i fascynujący świat. Jackie, łagodna starsza pani, pędzi nocą na motorze. Tom rzuca się na swoją dziewczynę wbrutalnym seksualnym akcie. Don co noc zjada wszystko, co popadnie, nawet karmę dlaptaków. Rano tego niepamiętają… bo robią to, ŚPIC… Zaburzenia snu są bardziej powszechne, niż sądzimy. Jedna osoba na trzy źle sypia. Jedna na dziesięć cierpi na chroniczną bezsenność, jedna na piętnaście na bezdech senny, a jedna na dwadzieścia na zespół niespokojnych nóg. Doktor Leschziner ze współczuciem przedstawia też jeszcze groźniejsze iekstremalne przypadki: zaburzenia rytmu dobowego, lunatykowanie, lęki nocne, odgrywanie marzeń sennych, zespół nocnego jedzenia, seksomnię, narkolepsję, katapleksję, ażpo halucynacje i paraliż senny. Znamienity badacz snu na podstawie zdumiewających opowieści oswoich pacjentach odkrywa przed nami, co wświetle neuronauki dzieje się zmózgiem, gdy śpimy. Ukazuje też biologiczne ipsychologiczne czynniki niezbędne do zdrowego odpoczynku we śnie.

Cofnijmy się w wiek XVI - do Francji pod rządami Walezjuszów, gdzie na placu de la Greve ciężko pracuje kat i lecą głowy nieposłusznych poddanych. Zabici w noc Świętego Bartłomieja hugenoci zalegają paryskie ulice. Katolicy świętują. Protestanci zamierają w strachu. Ale Walezjusze nie mają synów, najbliższy pretendent do tronu to szwagier - tylko że to hugenot i Bourbon... W takich czasach rodzi się w dalekiej , nieco sennej i prowincjonalnej Gujennie Michał de Montaigne, który stanie się najwybitniejszym umysłem epoki. W wieży perigordzkiego zamku wbrew ówczesnym opowie się za człowiekiem, za jego prawem do szczęścia, a stanie naprzeciw zabobonom, ksenofobii, rasizmowi, podda krytyce religijny fanatyzm wojen religijnych i opowie, jak kształcić dzieci... A historię jego opisze nam Józef Hen - w wysublimowanej i poruszającej biografii, pełnej zachwycających myśli i zdań tego renesansowego racjonalisty...

Z tej książki dowiesz się: • Czy jest coś mniej zabawnego, niż tłumaczenie dowcipów? • Jakie są różnice między kobietami a mężczyznami w podejściu do humoru? • Czy humor łączy się z inteligencją? • Co wspólnego ma Sokrates ze współczesnymi pranksterami? Dzięki tej książce wreszcie zrozumiecie dlaczego śmieszą was (lub nie) „Przyjaciele” oraz jakie są różnice w humorze prezentowanym w najpopularniejszych serialach komediowych. Na końcu każdego rozdziału czekają na was ćwiczenia, które rozruszają te części ciała, które potrzebne są, aby się śmiać – mięśnie, i mózgi. Łukasz Jach przez pryzmat psychologii, antropologii i kognitywistyki pokazuje nam jakie istnieją style humoru oraz na jakiej podstawie się wykształciły. Przechodząc od koncepcji najsłynniejszych greckich filozofów, przez wyniki najnowszych badań, aż do rozpracowywania dowcipów dowiecie się dlaczego w ogóle coś was bawi. Bez względu na to, czy śmiejąc się wydajecie dźwięki „haha”, „hehe” czy „hihi”.