Cisza między dźwiękami. Tom 9. Stacja Jagodno

Zemsta może przynieść mu ukojenie, ale i zaprowadzić na samo dno... "Wachmistrz. Dogrywka" to zaskakujący thriller kryminalny, który zabierze Cię w podróż po mrocznych gdańskich ulicach! W 1930 roku po ulicach Gdańska grasuje złodziejska szajka. Celem tajemniczych złodziei są najzamożniejsze z posiadłości, w których znajdują się drogocenne dzieła malarskie lub biżuteria. Gdy ktoś ginie, śledztwo nad tą sprawą oficjalnie przejmują Kukulka i Abell. Ustalają, że przestępcy pragną być postrzegani jako mściciele rodem z proletariatu, pozostawiający na ścianach budynków nietypowe znaki rozpoznawcze - starannie wybrane biblijne cytaty. Ich łupem padają jedynie najbogatsi z mieszkańców Gdańska. Złodzieje nie pozostawiają nic przypadkowi - śledczy rozpoczynają żmudną pracę, lecz analizy śladów po włamaniu wydają się nie przedstawiać żadnej wartości. Świadkowie, którzy mogliby wskazać potencjalnych przestępców, tracą życie. Pojawia się teza, że rozwiązanie zagadki może tkwić w przeszłości tych, którzy nad nią teraz pracują. Kukulka jednocześnie próbuje rozwikłać, co spotkało jego siostrę - pragnie skrzywdzić jej oprawców tak mocno, jak oni skrzywdzili ich. Czy brutalne porachunki pozwolą mu pogodzić się ze śmiercią siostry? Czy gdańscy złodzieje mają coś z tym wspólnego?

Lady Olympia Hightower za moment poślubi księcia. Księcia o nie najlepszej reputacji, ale panna w pewnym wieku nie powinna wybrzydzać. Pragmatyczna Olympia na pewno wykonałaby ten krok... gdyby nie kilka łyków brandy, które zmieniają jej ogląd rzeczywistości. Ucieczka w deszczu wydaje się nagle bardzo rozsądnym rozwiązaniem, niechby i w towarzystwie przyjaciela niedoszłego pana młodego, także księcia o nie najlepszej reputacji. Ripley czuje się w obowiązku zadbać o bezpieczeństwo i dobre imię narzeczonej przyjaciela. Problem w tym, że wspólna eskapada nieoczekiwanie się wydłuża, a Olympia już przed laty wpadła mu w oko…

Czasem największe potwory nie skrywają się pod łóżkiem, tylko mieszkają w nas. Isabelle Rodriguez od dziesięciu lat nie przespała w całości ani jednej nocy. Lawiruje na granicy jawy i snu. Ma w życiu jeden cel, jednak nic nie idzie po jej myśli, a alkohol staje się jej najlepszym przyjacielem. Gdy w końcu pojawia się szansa, by zmierzyć się z demonami zarówno obecnymi, jak i tymi z przeszłości kobieta nie waha się ani chwili. FBI wpada na trop jej matki, a potem proponuje Isabelle układ. Gdy Alessandro Salvatore przed laty namieszał jej w głowie, przysięgła sobie, że nie dopuści do siebie żadnego mężczyzny. Ale teraz nie ma wyboru. Musi zacząć współpracować z agentem specjalnym Caldo, który będzie jej ciągle towarzyszyć, co Isabelle bardzo nie odpowiada. Facet jest arogancki, szorstki i cały czas ją irytuje. Do tego odbiera jej broń, przez co kobieta czuje się bezbronna i słaba. Jednak, jeżeli mają wspólnie wykonać zadanie, a Isabelle ma znaleźć matkę, musi mu zaufać. To będzie trudne, ponieważ kobieta odnosi wrażenie, że agent coś przed nią ukrywa. Dodatkowo Isabelle znowu spotyka Alessandra. Wydaje się, że obaj mężczyźni spychają ją w coraz większą ciemność. Czy jeden z nich zdoła utrzymać Isabelle na powierzchni?

Nocne awantury, pilnowanie i próbowanie bimbru, gotowane penisy zamiast klusek, powtarzające się ataki padaczki alkoholowej ojca i dzieciństwo bez matki, która postanowiła uciec do Włoch - to tylko niektóre ze wspomnień Barbary. Najpierw oswaja je samotnie w kącie za kredensem, potem szuka miłości i zapomnienia w ramionach kochanków; pragnie tylko, by mieli ciemne oczy jak jej tato… Przeżyje wiele trudnych chwil i rozczarowań zanim zrozumie, że ma prawo do bycia szczęśliwą. Ale czy miłość, którą odnajdzie, nie okaże się zakazana? Błękitny Księżyc, czyli trzynasta w roku pełnia, zdarza się rzadko. Lecz to, co rzadkie, nie jest niemożliwe. Dotarcie do miejsca, w którym dziś jestem, nie zabrało mi paru miesięcy lub lat. To była moja całożyciowa wędrówka, ucząca mnie jak mam przeżyć swoje życie. To były setki złych i dobrych decyzji. Dorosłe dzieci alkoholików mówią często o tym, jak ich życie jest popaprane i pozbawione wartości. Kiedyś też byłam zagubiona. Błądząc, usprawiedliwiałam się przed sobą, że to wszystko przez moją skazę w sercu. Teraz wiem, że mogę być panią swojego życia.

Od tamtego wydarzenia dziesięcioletni Jamie nie płakał ani razu. Chłopiec wie, że powinien – przecież Jasmine płakała, i mama, a tacie zdarza się to do dziś. Roger wprawdzie nie uronił ani jednej łzy, ale to w końcu kot, poza tym nie znał Rose aż tak dobrze. Wszyscy dookoła zapewniali, że czas leczy rany, tylko że to jedno z tych kłamstw powtarzanych przez dorosłych, gdy nie wiedzą, co