Stewardesa (wydanie filmowe)

Najstraszniejsze demony nie kryją się w szafie, ale w głębi duszy. Człowiek zaczyna żyć, gdy zaakceptuje siebie i swoją przeszłość. Feliks Struner nie żył od dwudziestu pięciu lat. Nie potrafił być dobrym ojcem ani chociażby przeciętnym mężem. Nie oszalał jedynie dzięki pracy. Bycie policjantem, obcowanie ze zbrodnią to gwarantowało mu sen i zarazem bezsenność. Paradoksalnie, przestępcy trzymali go przy życiu. Przez dwadzieścia pięć lat demon inspektora był zamknięty w celi jego umysłu. Demon, któremu pozwolił umknąć przed wymiarem sprawiedliwości. Dziś potwór wyrwał się z klatki, by jeszcze raz zagrać ze starym gliniarzem w niebezpieczną grę. W odnalezionych na pobiedziskim rynku zwłokach dziewczynki śledczy zobaczył nie tylko możliwość odkupienia, ale przede wszystkim zemsty.

Po raz pierwszy ujawniony ostatni zbrodniczy plan hitlera! Było ich 139. Najcenniejsi jeńcy Trzeciej Rzeszy – europejscy prezydenci, premierzy, generałowie... Mieli posłużyć za żywe tarcze w ostatniej zbrodniczej rozgrywce nazistów. W kwietniu 1945 roku, kiedy Niemcy stanęły w obliczu klęski, Hitler polecił zebrać swoich najcenniejszych jeńców i wysłać ich do „Alpejskiej Twierdzy”, gdzie mieli być wykorzystani jako zakładnicy w czasie ostatnich starć z Aliantami. Wśród więźniów tych byli europejscy prezydenci, premierzy, generałowie, brytyjscy tajni agenci, a także niemieccy antynazistowscy duchowni, celebryci i oficerowie, zaangażowani w zamach na Hitlera w lipcu 1944 roku. Były też ich rodziny. SS otrzymało wyraźne rozkazy: jeżeli sytuacja militarna Niemiec ulegnie pogorszeniu, więźniowie mają zostać straceni – wszyscy. Tak rozpoczął się niewyobrażalny dramat 139 osób. Jedni planowali ucieczkę, inni szykowali się na to, co nieuniknione, a ich strażnicy z SS stawali się coraz bardziej nieprzewidywalni, pijani i wybuchowi. Więźniom groziło znalezienie się w samym środku dramatycznej konfrontacji między SS i Wehrmachtem. Wtedy armia Stanów Zjednoczonych zorganizowała brawurową akcję ratunkową, próbując ratować zakładników, zanim będzie za późno. To pierwsza pełna relacja, oparta na wspomnieniach uczestników wydarzeń i wcześniej niepublikowanych lub pomijanych źródłach o tym szokującym epizodzie II wojny światowej.

Nieśmiała Valentine Vendermot w skromnej kwiecistej sukience przyjeżdża do Paryża, by inspektorowi Adamsbergowi przedstawić historię, która jednak nie mobilizuje paryskiej brygady do działania. Wzbudza natomiast ciekawość w Adamsbergu – inspektor bieżące dochodzenie przekazuje kolegom, sam zaś udaje się do Normandii, do miejscowości Ordebec, gdzie jak głosi miejscowa tradycja, na osławionej drodze zwanej chemin de Bonneval od stuleci pojawia się pan Hellequin ze swoim hufcem. A jego przybycie zawsze wieszczy śmierć… Korzystając ze wsparcia lokalnej żandarmerii, własnego syna i paru jeszcze osób, będzie starał się uchronić złych ludzi przed złym losem.