Nikt nie słucha. Reportaże o disco polo

Propozycja dla czytelniczek, które uwielbiają romantyczne klimaty. Barbara Seeman-Włodarczak w swojej powieści "Miłość po grecku" pokazuje to, co jest istotne i ważne dla każdej kobiety we współczesnym świecie. Zofia to perfekcyjna kobieta, ambitna dziennikarka, która ma dobrą pracę i życzliwego, poczciwego męża. Jednak jest coś, czego do pełni szczęścia jej brakuje, a mianowicie miłości. Wbrew oczekiwaniom nie znalazła jej w małżeństwie, a jej mąż w rzeczywistości okazał się tylko zwykłym płytkim zjadaczem chleba, który wolny czas spędza, grając w gry komputerowe, a dodatkowo jest wielkim piwoszem, czego nasza bohaterka nie znosi. Zofia marzy o miłości idealnej, rodem z romantycznych książek oraz filmowych romansów. Rozumie ją jako oparty na porozumieniu dusz i symbiozie ciał związek, jednak tego nie jest w stanie otrzymać od małżonka. Splot nieoczekiwanych wydarzeń i przypadków rzuca ją wraz z mężem do uroczych Aten, a tam naszej bohaterce od razu wpada w oko przystojny Grek - Sokrates. Upalna atmosfera za dnia i długie pogodne wieczory sprzyjają płomiennemu romansowi i Zofia podświadomie szuka spełnienia u jego boku. Czy jednak będzie warto? Czy w imię zaznania chwili rozkoszy warto ryzykować, zatracając to, kim się jest? Bohaterka jest matką dorastającej córki, zmagającą się z alkoholizmem oraz ze skutkami wypadku, który przekreślił jej karierę amazonki, rujnując prywatne życie. Mieszka w blokowisku na odludziu, nie potrafiąc uzdrowić niedomagających relacji między matką a córką. Mąż Zofii Robert to skrywający bolesną tajemnicę mężczyzna z przeszłością. Skrywając sekret, usiłuje odkupić dawne winy, którymi sam siebie obarczył. Teraz próbuje przywrócić do dawnej świetności podupadającą stadninę. Niegdyś tym, co połączyło małżonków, były właśnie konie. Czy jest szansa, żeby ta dawna wspólna pasja wróciła?

Tragikomiczna opowieść o zwichrowanej, poturbowanej przez los barcelońskiej rodzinie, w której psy są równie ważne jak ludzie Fer ledwie co wyszedł z podwieczorku u matki, podczas którego jego siostra Silvia przedstawiała im amerykańską teściową. A teraz w poplamionym podkoszulku kiwa się nad kawą z mlekiem w pobliskiej kawiarni i znów ma obok siebie prawie

Finałowy tom niesamowicie wciągającej dylogii „Pocałunek śmierci”! Una ucieka. Teraz ma więcej wrogów, niż mogłaby pokonać, a za jej głowę wyznaczono nagrodę. I wszystko dlatego, że pomogła Nero. Drapieżnik zamienił się w zwierzynę. Kobieta jest jednak zdeterminowana, by przetrwać. Wydaje się, że ochrona niewinnego życia stała się najważniejszym zadaniem, jakie kiedykolwiek dostała. Jeżeli będzie musiała, zabije każdego, kto stanie na jej drodze. Nero pragnął władzy, a Una zrobiła bardzo wiele, aby perfekcyjnie wykonać zlecenie. Ale nikt nie przewidział za jaką cenę. Teraz Nero pragnie jedynie Uny. I spali cały świat, żeby znowu była jego.

Najbogatszy kawaler Anglii zostaje swatką… pięknej damy, której sam pożąda! Dla pięknej, dowcipnej Lavinii Grey gorsze od konieczności poproszenia wyniosłego Partha Sterlinga, aby ją poślubił, jest tylko jedno: że Parth odmówi. I rzeczywiście jest tak, że najbogatszy kawaler Anglii nie zamierza żenić się z kobietą tak lekkomyślną i tak obsesyjnie zainteresowaną modą jak Lavinia. Parth wybrał sobie o wiele

Iwona Kienzler w swojej najnowszej książce zestawia biografię Władimira Putina i drogę, która zaprowadziła go na szczyty władzy, z barwnie nakreślonymi sylwetkami najbardziej krwawych carów Rosji. Kolejni rosyjscy tyrani próbowali udowodnić światu i swoim rodakom, że terror jest podstawą siły i rękojmią sukcesów. Nie przypadkiem współcześni historycy często porównują Władimira Putina do jego carskich poprzedników, takich jak: Iwan Groźny, Piotr Wielki czy Katarzyna Wielka. Autorka przekonuje, że złudne poczucie potęgi, wyjątkowości, szczególnej misji dziejowej Rosjan i ich ojczystego kraju, nie tylko jest mocno osadzone w rosyjskiej tradycji i jej historiografii, ale wypływa przede wszystkim z zakorzenionego przez wieki stylu sprawowania władzy.

Eliza przygotowuje się do ślubu, a całej rodzinie udziela się podniosła atmosfera. Lecz niespodziewanie w życiu dziewczyny pojawi się niepokorny Szczepan, który grzecznej i ułożonej Elizie zawróci w głowie. Czy przyszła panna młoda pozostanie wierna narzeczonemu, czy ulegnie urokowi przystojnego motocyklisty? Szczepana nie zraża wiadomość o zbliżającym się ślubie. Ale co zrobi, gdy okaże się, że randkuje nie z jedną kobietą, a z dwiema?! Jak to mówią, cicha woda brzegi rwie… Przekonaj się, do czego mogą być zdolne siostry bliźniaczki, którym przyszło rywalizować o mężczyznę! Agata Przybyłek lekko i z humorem opowie Wam o tym, że wierność nie zawsze jest łatwa. Uśmiech nie schodzi z ust podczas lektury, to gwarantowane!

Po niespełna czterogodzinnej wspinaczce bez asekuracji 3 czerwca 2017 roku Alex Honnold stanął na szczycie 900-metrowej granitowej ściany El Capitan. Tym zuchwałym wyczynem wprawił w zdumienie miliony ludzi na całym świecie. „New York Times” pisał o „jednym z najwybitniejszych sportowych dokonań wszech czasów”. Przełomowe osiągnięcie Honnolda jest głównym wątkiem książki Marka Synnotta. Autor przenosi

Z tej książki dowiesz się: • Czy jest coś mniej zabawnego, niż tłumaczenie dowcipów? • Jakie są różnice między kobietami a mężczyznami w podejściu do humoru? • Czy humor łączy się z inteligencją? • Co wspólnego ma Sokrates ze współczesnymi pranksterami? Dzięki tej książce wreszcie zrozumiecie dlaczego śmieszą was (lub nie) „Przyjaciele” oraz jakie są różnice w humorze prezentowanym w najpopularniejszych serialach komediowych. Na końcu każdego rozdziału czekają na was ćwiczenia, które rozruszają te części ciała, które potrzebne są, aby się śmiać – mięśnie, i mózgi. Łukasz Jach przez pryzmat psychologii, antropologii i kognitywistyki pokazuje nam jakie istnieją style humoru oraz na jakiej podstawie się wykształciły. Przechodząc od koncepcji najsłynniejszych greckich filozofów, przez wyniki najnowszych badań, aż do rozpracowywania dowcipów dowiecie się dlaczego w ogóle coś was bawi. Bez względu na to, czy śmiejąc się wydajecie dźwięki „haha”, „hehe” czy „hihi”.