Ocean chciwości

Życie Caitlin jest w rozsypce. Małżeństwo – z mężczyzną, którego wszyscy wokół uważają za ideał – się rozpada, a wraz z nim poczucie własnej wartości młodej kobiety; wydaje się, że jedynym rozwiązaniem jest szukać szczęścia od nowa. Nancy, czteroletniej córeczce Caitlin, buzia się nie zamykała: mówiła w samochodzie, w przedszkolu, w czasie zabawy z bratem Joelem. Lecz kiedy nagle rodzice się rozstali i tato się wyprowadził, dziewczynka przestaje się odzywać. Eva, ciocia Nancy, niedawno owdowiała

Ile jesteś w stanie znieść dla miłości? Warszawa, wiosna 1938 roku. Osiemnastoletnia Zuzanna wierzy, że jej życie będzie usłane różami. Pewnego dnia zachwyca ją wygrywana na skrzypcach melodia, a kilka miesięcy później poznaje zdolnego muzyka i traci dla niego głowę. Rodzi się pierwsza miłość, pojawiają marzenia i plany, a potem przychodzi wojna. Znaczy kolejne miesiące pasmem strat, cierpienia i bólu? Zuzanna zaczyna pracę na Poczcie Głównej i włącza się w podziemną walkę z okupantem. Zostaje przydzielona do komórki ?P? zajmującej się przechwytywaniem anonimowych donosów pisanych przez Polaków do ?Szanownego Pana Gestapo?. Jeden z listów rozdziera jej serce. Okazuje się, że działalność konspiracyjna to niebezpieczna gra, w której stawką jest nie tylko życie, ale i miłość. Listy do Gestapo to poruszająca do głębi spowiedź kobiety, która stanęła przed dramatycznymi wyborami. Opowieść o życiu brutalnie zmienionym przez wojnę. O ranach, które nigdy się nie goją, winach, które domagają się odkupienia, i przebaczeniu, które być może nie nadejdzie.

Zabawna, pełna humoru i przygód książka o przyjaźni, solidarności i o akceptacji innych. I o życiu w zgodzie! Nie tylko dla miłośników dinozaurów! Dinozaur Dexter i jaskiniowa dziewczynka Perełka są najlepszymi przyjaciółmi. Jest tylko jeden problem… Dinozaury i ludzie nie mogą bawić się razem… A może jednak? Co będzie, gdy znajdą się w niebezpieczeństwie? Czy zapomną o kłótniach, sporach i niechęci? Czy pomogą sobie nawzajem, by mogli bawić się razem?

Najbardziej wyniszczająca epidemia wszech czasów Zwłoki wrzucone do zbiorowych mogił, wozy zbieraczy trupów przemierzające ulice, mężowie porzucający umierające żony i rodzice opuszczający konające dzieci w obawie przed zarażeniem. Chmury pyłu unoszące się nad drogami pełnymi zatrwożonych uciekinierów, statki widma z trupami zamiast załogi i zdziczałe dzieci błąkające się po opustoszałych górskich wioskach. John Kelly opisuje atmosferę, panującą wśród mieszkańców Sieny czy Awinionu, kiedy dowiadywali się, że w sąsiednich miastach każdego dnia umierają tysiące. Jak to jest wybierać między własnym życiem a obowiązkiem wobec śmiertelnie chorego dziecka? Jak żyć w społeczeństwie, w którym więzy krwi, uczucia i prawa straciły wszelkie znaczenie? Czarna śmierć to jedno z najbardziej niewyobrażalnych wydarzeń w historii ludzkości – warte przypomnienia zwłaszcza teraz, gdy problem epidemii jest znów tak aktualny.

Trzeba uważać, jakie obietnice składamy. Kilka słów spowodowanych cierpieniem i gniewem przeobraża się w bombę, która może eksplodować w naszych dłoniach, niszcząc wszystko, na co tak ciężko pracowaliśmy. Brian Wild złożył obietnicę. Zamierzał jej dotrzymać kosztem wszystkiego, co posiadał, włączając w to rodzinę. Motorem napędowym jego działań była zemsta. By wymierzyć sprawiedliwość, gotów był podjąć każde ryzyko. Jednak gdy przeznaczenie przejmuje pióro i zaczyna za nas pisać powieść w księdze zwanej życiem, nawet najbardziej misterny, układany latami plan może legnąć w gruzach. Bywa, że zostajemy pokonani jednym spojrzeniem. Zniewala nas jeden uśmiech, hipnotyzuje gest, niszczy słowo. Świat staje na głowie, a narzędzie zemsty okazuje się naszą zgubą.

Opowieść o szukaniu własnego szczęścia i o tym, że porażka czasem może być sukcesem. Ciepła, optymistyczna, ale nie przesłodzona powieść obyczajowa Joanny Kruszewskiej pod intrygującym tytułem "Awaria uczuć". Bohaterką "Awarii uczuć" jest Matylda, młoda, ładna i pracowita kobieta, wiodąca z pozoru idealne życie. Jest typową businesswoman, całkowicie zaangażowaną w swoją pracę. Od dłuższego czasu spotyka się z Pawłem, który również na pierwszym miejscu stawia karierę, i chociaż są w sobie zakochani, to nie mają czasu ani chęci na scementowanie swojego związku. Zresztą, Matylda ma świetną pracę w dużej firmie w stolicy, w dodatku lada moment spodziewa się awansu na stanowisko dyrektora administracyjnego, co będzie wiązało się z większymi zarobkami. Uważa więc, że małżeństwo i dzieci mogą poczekać. Tymczasem okazuje się, że życie ma wobec Matyldy własne plany. Paweł musi niespodziewanie wyjechać na rok do pracy za granicą, a po wyjeździe przestaje się do niej odzywać. Na domiar złego, dolegliwości, które Matylda początkowo brała za grypę żołądkową, okazują się być objawami ciąży. Gdy tylko przełożeni Matyldy dowiadują się o jej stanie, zamiast awansu dostaje wypowiedzenie z pracy. Na szczęście bohaterka może liczyć na wsparcie rodziców i przyjaciół, dzięki czemu niebawem zrozumie, że w jej życiu nic nie dzieje się przypadkiem i na wszystko przychodzi właściwy czas. Jak Matylda przeorganizuje swoje życie? Czy zostanie samotną matką bez pracy i pieniędzy? Jaką rolę w jej życiu odegra pojawienie się na horyzoncie jej dawnej miłości? Joanna Kruszewska to urodzona w 1976 roku polska pisarka pochodząca z Białegostoku. Ukończyła studia na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego, a na rynku literackim zadebiutowała w 2009 roku powieścią "Aby do mety". Jej kolejne książki to: "Awaria uczuć", "Na trzy sposoby", "Szczęście spod igły", "Miłość raz jeszcze?", "Małe wojny", cykl "Nic się nie kończy", a także powieść kryminalna, "Nie ufaj mi".

Góry, wino, śpiew! Gruzini wierzą, że kraj podarował im Bóg. Gdy Stwórca dzielił ziemię między narody, oni przyszli ostatni. — Spóźniliście się — rzekł do nich z wyrzutem Pan. — Przepraszamy, ale piliśmy wino za Twoje zdrowie — tłumaczyli Gruzini. — Cóż mam z wami począć, nie mam już ziemi, wszystko rozdałem — zatroskał się Pan Bóg. Gruzini pokornie pochylili głowy i trwali w milczeniu. Bóg pogładził swoją długą, siwą brodę, uśmiechnął się i rzekł: — Weźcie więc tę część, którą przygotowałem dla siebie. I tak Gruzini dostali we władanie maleńki kawałeczek ziemi, wciśnięty między brzeg Morza Czarnego a góry Kaukazu. Gruzja — mały, piękny kraj leżący u stóp Kaukazu. Niemal azjatycki, a jednak bardzo europejski. Kraj ludzi i wilków, któremu przed wiekami powierzono rolę obrońcy chrześcijaństwa przed zagrożeniem ze strony Persów, Arabów i Turków. Nie bez racji: Gruzini, jako drugi naród po Ormianach, już w VI wieku przyjęli chrześcijaństwo jako religię państwową. Ich średniowieczny król, Dawid Budowniczy tytułował się „Mieczem Mesjasza”. Dzieje tego dzielnego i niezależnego kraju to historia wojen z sąsiadami oraz najeźdźcami ze wschodu i zachodu, walki o niepodległość i własną tożsamość. Może pewne podobieństwo losów jest jednym z powodów, dla których Gruzini mają tak wiele sympatii dla Polaków? Jednak my sami niewiele wiemy o Gruzji i Gruzinach. Warto to zmienić, zwłaszcza, że ten kaukaski kraj staje się coraz popularniejszym celem wakacyjnych wyjazdów. A przecież wstyd nie znać zwyczajów, jakie panują w domu gospodarza… Zatem: Salami! Witajcie w Gruzji!