Do trzech razy miłość

Podobno ludzie mogą popełnić dwa błędy po rozstaniu. Albo uciekają od świata i ludzi, albo zbyt szybko wchodzą w kolejne związki. Ola zamierza popełnić je oba. Tylko który najpierw? Teściowa Oli odkryła na stare lata nową pasję – wróżbiarstwo. Któregoś dnia stawia karty swojemu synowi. Niestety, przyszłość jawi się w czarnych barwach. Za radą kart (i mamusi), mąż Oli odchodzi. Choć Ola jest znaną blogerką kulinarną i nie istnieje danie, którego nie potrafiłabym przygotować, nie zna tego najważniejszego przepisu – na miłość... Ola wraca w rodzinne strony, by wyremontować stary dom pośrodku lasu i obiecuje wyjść za pierwszego mężczyznę, który zechce tam z nią zamieszkać. Przychodzi jej do głowy tylko jeden zawód, jaki pozwala na pracę w dowolnym miejscu – pisarz. Choć pomysł był tylko żartem, niedługo później na horyzoncie pojawia się młody i przystojny autor powieści z dreszczykiem…

Siedemnastoletnia Molly Peskin-Suso wie wszystko o nieodwzajemnionej miłości. Bez względu na to, ile razy jej siostra bliźniaczka, Cassie, powtarza jej, by się ogarnęła, Molly nie może znieść myśli o odrzuceniu. Więc jest ostrożna. Grubaski muszą być ostrożne. Potem na orbitę Cassie wchodzi śliczna nowa dziewczyna – Mina – i po raz pierwszy cyniczna bliźniaczka Molly jest zakochana.

Niebanalna kobieta i tajemniczy mężczyzna stąpają po cienkiej linie namiętności w śmiertelnie niebezpiecznej rozgrywce. Była trapezistka cyrkowa, Amalie Vaughn, przeprowadziła się do Burning Cove, aby zacząć wszystko od nowa. Ale nie wszystko idzie zgodnie z planem. Bo w Burning Cove nikt nie jest tym, kim się wydaje i nie tylko ludzie, ale i miejsca ukrywają mroczną przeszłość. Tak jak dom, który kupiła, i

Winston Graham, kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego, jest najbardziej znany jako autor bestsellerowego cyklu powieści historycznych o rodzinie Poldarków. Cordelia to powieść, w której po raz kolejny ujawnia on talent do snucia intrygujących, oddających ducha epoki fabuł. Manchester, 1867 rok. Brook Ferguson, owdowiały w tajemniczych okolicznościach i zmuszony do ponownego małżeństwa przez apodyktycznego ojca Fredericka, żeni się z piękną Cordelią, dziewczyną o silnym charakterze. Kiedy Cordelia wprowadza się do domu Fergusonów, rozpoczyna się cicha wojna o dominację między nią a teściem. W dusznej atmosferze okazałej wiktoriańskiej rezydencji, w której mieszka również dwoje ekscentrycznych członków rodziny Fergusonów, dochodzi do coraz częstszych konfliktów o błahostki, a każda drobna oznaka buntu jest traktowana jak wielka zdrada. W końcu napięcie sprawia, że Cordelia zaczyna czuć potrzebę czegoś nowego. W tym momencie w jej życiu pojawia się Stephen Crossley, dowcipny, sympatycznie uśmiechnięty właściciel teatru. Kordelia musi podjąć najtrudniejszą decyzję – lojalność czy miłość? Cordelia to romans gotycki, kipiący od namiętności, pełen mrocznego humoru i melancholii – współczesna klasyka tego gatunku.

Czy może być coś lepszego niż spokojne życie, ciepłe greckie plaże i... szokująca rodzinna tajemnica? Bo właśnie to oferuje czytelnikom Hanna Cygler w swojej książce "Grecka mozaika". Autorka zabierze nas w niezwykłą podróż do słonecznych krajów, nad którymi pojawią się jednak ciemne chmury ludzkich niepokojów i niedopowiedzianych sekretów. Jannis Kassalis prowadził spokojne, poukładane życie, w którym niczego mu nie brakowało. Tak przynajmniej zawsze mu się zdawało. Jednak pewnego dnia, który miał być jednym z wielu w jego idyllicznej sielance, pod jego drzwiami pojawia się nieznana mu kobieta. Co więcej, ma dla niego szokujące wieści. Sądzi bowiem, że jest jego córką! Mężczyźnie, co zrozumiałe, z początku niełatwo w to uwierzyć. Z upływem czasu spędzonego w towarzystwie młodej Polki powoli się do niej przekonuje. Zaczyna nawiązywać się między nimi z początku subtelna, ale wciąż umacniająca się nić przyjaźni. W końcu Jannis jest gotowy stopniowo otworzyć się przed Niną i zdradzić jej skrywane dotychczas sekrety rodzinne. To nieoczekiwane spotkanie odmieni losy obojga ludzi i udowodni, że w ich życiu zawsze brakowało czegoś, co zapełniłoby pustkę, którą wewnętrznie odczuwali. Koleje losu bywają bowiem niezbadane i tylko czekają, aby nas czymś zaskoczyć.