Nadzwyczajni

Duszna atmosfera prowincjonalnego miasteczka, zamknięta, nieprzychylna społeczność oraz dojmujące przekonanie, że życie nie przyniesie nic lepszego – czy to wystarczy, aby zwyczajny człowiek stał się zabójcą? Dobre Miasto jest jak każde inne: ma swoje ciemne zaułki i ponure tajemnice, o których nie chcą myśleć pochłonięci codziennymi problemami mieszkańcy. Kiedy zamordowana zostaje żona lokalnego biznesmena, uwielbiana przez wszystkich aktywistka, wzrasta niepokój, mnożą się plotki i rodzą nowe

"Dziennik" Anne Frank - młodej Żydówki zmuszonej ukrywać się wraz z rodziną przed ogarniającym świat szaleństwem wojny - stał się wyjątkowym, dramatycznym świadectwem epoki. Ostatni wpis do niego nosi datę 1 sierpnia 1944 roku. Trzy dni później wszyscy ukrywający się w "oficynie" wraz z rodziną Franków zostali aresztowani. Co było potem? 27 stycznia 1945 roku Otto Frank doczekał wyzwolenia z obozu koncentracyjnego Auschwitz. Natychmiast rozpoczął poszukiwania informacji o tym, co stało się z jego żoną Edith, córkami Margot i Anne oraz czterema innymi osobami, z którymi przez dwa lata ukrywał się przy ulicy Prinsengracht w Amsterdamie. W kilka miesięcy później przekona się, że pozostał jedynym, który przeżył Holokaust. Niniejsza książka stanowi pogłębioną kontynuację poszukiwań rozpoczętych przez Otto Franka. Bazując na szczegółowych badaniach archiwalnych oraz dostępnych świadectwach odnośnie do dalszych losów ośmiu osób ukrywających się "oficynie", autor rekonstruuje ich dzieje po aresztowaniu. Efektem jego śledztwa jest porażająca relacja o życiu w obozach zagłady. Tym wnikliwsza i aktualniejsza, że mimo upływu tak wielu lat udało się mu dotrzeć do nowych informacji na temat życia i śmierci Anny Frank oraz jej współmieszkańców z "oficyny".

Najlepsza książka non-fiction roku 2017 według "Wall Street Journal" Dlaczego Leonardo da Vinci nie ukończył tak wielu ze swoich dzieł? Dlaczego jako zadeklarowany pacyfista konstruował machiny wojenne dla rodziny Borgiów? Dlaczego przez kilkadziesiąt lat wszędzie zabierał ze sobą Monę Lisę, jednak nigdy nie dokończył jej malować? Dlaczego pisał wspak i czy naprawdę toczył wojnę z Michałem Aniołem? Mike Lankford przybliża Włochy z czasów renesansu: zapachy, smaki i dźwięki. Czasy wojen, plag i intryg dworskich, zaciekle konkurujących ze sobą artystów oraz tyranów o morderczych skłonnościach i zamiłowaniu do sztuki. Przedstawia życie da Vinci jako powieść przygodową, fascynujące i pełne niebezpieczeństw - ucieczki, przetrwanie wojny u boku przyjaciela, Machiavellego, walka o możliwość tworzenia i niełatwe decyzje, jakie się z tym wiązały. Także te za cenę samotności. Rozbija mity i buduje Leonarda od nowa. Tworzy dla współczesnych czytelników portret geniusza, który od wieków pozostaje równie tajemniczy jak największe z jego dzieł, będących wyrazem buntu i niewyczerpanym źródłem inspiracji.

"Czas Karola" to opowieść o początkach warszawskiej wytwórni czekolady Karola Wedla. Dzieje wyjątkowej rodziny na tle wyjątkowej epoki. Joanka Miller ma zaledwie siedemnaście lat, gdy zostaje służącą w berlińskim domu państwa Wedlów. Ma sumiennie wypełniać obowiązki i trzymać język za zębami. To, co dzieje się w domu, musi za wszelką cenę w nim pozostać. Tymczasem nadchodzi rok 1851. Karol Wedel i jego rodzina przenoszą się do Warszawy. Tam słynny już wówczas cukiernik postanawia otworzyć nową wytwórnię czekolady. "Czas Karola", pierwsza część cyklu "Czekoladowa dynastia", to opowieść o początkach jednej z najbardziej znanych polskich firm wszech czasów. Dla historii cukiernictwa postać Karola Wedla jest niemalże pomnikowa. Tutaj widzimy go jako człowieka z krwi i kości; Niemca z urodzenia, Polaka z wyboru. Poznajemy jego rodzinę i nękające ich problemy. Śledzimy losy pracowników Wedlów. A wszystko to na tle niezwykle barwnej, intrygującej epoki, jaką II połowa XIX wieku była w Warszawie, w będącej pod zaborami Polsce i na całym świecie. To czasy wielkich monarchii, kolonializmu, zmieniających świat wynalazków i początki emancypacji kobiet. W Polsce to też czasy, w których tworzyli klasycy rodzimej literatury: Sienkiewicz, Kraszewski, Prus... Na kartach niniejszej książki spotkamy ówczesne sławy, będziemy gościć na warszawskich salonach, odwiedzimy magazyn Stanisława Wokulskiego i zasiądziemy w ukochanej przez Ignacego Rzeckiego pijalni czekolady.

Jak rozmawiać o Holokauście po tylu latach od zakończenia II wojny światowej? Czy my w Polsce już się tego nauczyliśmy i czy jesteśmy w stanie robić to bez uprzedzeń oraz wybielania siebie samych? Nowe światło na tę sprawę rzuca książka "Pod presją. Co mówią o Zagładzie ci, którym odbieramy głos" Tomasza Żukowskiego. Książka jest wołaniem o swobodę dyskusji o Holokauście, której ciągle w Polsce brakuje. A także o to, by uczciwie oceniać postawy Polaków wobec Żydów przed wojną i w jej trakcie, nie unikając także najbardziej bolesnych i trudnych kart naszej historii. To swoisty przegląd najważniejszych pozycji polskiej literatury o Zagładzie. Autor pokazuje, w jaki sposób pisali o niej Miłosz, Baczyński czy Szymborska, ale także ciągle mało znani szerszej publiczności żydowscy autorzy świadectw tamtych czasów. Wskazuje na te fragmenty ich dzieł, które mogą pomóc w racjonalnej dyskusji na temat stosunków polsko-żydowskich wtedy i dziś. Mimo upływu tylu lat wciąż warto po nie sięgać, by lepiej rozumieć zarówno przeszłość, jak i teraźniejszość, a także szukać drogi porozumienia na przyszłość. To poruszająca opowieść o Zagładzie przedstawiona słowami tych, którym we współczesnej dyskusji na ten temat odbiera się głos.

To dziecko zostało skrzywdzone zanim się urodziło, a tak bardzo pragnęło kochać i być kochane… Mamusiu, czy jestem brzydka?-zapytała ośmioletnia Flip, jak tylko trafiła do domu Casey Watson, zawsze gotowej pomóc każdemu dziecku. Nawet takiemu, któremu nikt już nie chce dać szansy… Flip pytała o to niemal każdą kobietę, którą spotkała. I każdą nazywała mamusią.