Ostatnie dziecko / Audiobook 1CD MP3

Jest wiele rzeczy, które podobają się Dudusiowi w wieczornym rytuale zasypiania. Lubi słuchać bajek na dobranoc, lubi swoją piżamę i pastę do zębów o smaku gumy do żucia. Jedyne, czego Duduś nie lubi wieczorem, to samo zasypianie. I wymyśla wszystko, żeby odsunąć to w czasie. Mama Dudusia ma już tego dosyć. „Spróbuj liczyć owce” – mówi pewnego wieczoru. Duduś spróbował. Początkowo było to nawet zabawne. Owce, każda z numerem przyczepionym do kożuszka, miały skakać przez łóżko. Wszystko szło dobrze do chwili, kiedy przyszła kolej na owcę nr 68. Robiła wszystko, byle tylko opóźnić skok. Dokładnie tak, jak Duduś, by nie zasnąć. Czy owca nr 68 zrobi to, co powinna, i czy Duduś w końcu zaśnie? Książka o uniwersalnym doświadczeniu zasypiania. Dzieci stosują najróżniejsze sztuczki, by jak najbardziej odsunąć moment zaśnięcia. Ciepła i zabawna opowieść o tym, jak stosowana przez Dudusia taktyka opóźniania snu sama daje mu prztyczka w nos. Idealna do wspólnego wieczornego czytania i (skutecznego) zasypiania.

Długo wyczekiwany oszałamiający finał serii „Mroczna wyspa lodu”. Wielki Czwartek. Mroźna bezwietrzna noc. W Siglufjörður natura zawsze była okrutna i nieokiełzana, ale o tej porze roku było w niej nie tylko coś bardziej mrocznego, ale jakby bardziej głębokiego i dalekiego. Kiedy Ari Thór dotarł do głównej ulicy dreszcz przeszedł mu po plecach. Na brzegu chodnika młoda kobieta leżała w kałuży własnej krwi; jej ciało było wykręcone w nienaturalnej pozycji, która nie pozostawiała cienia wątpliwości, że musiała skoczyć z dużej wysokości. Nie trzeba było lekarza, by stwierdzić, że nie żyła. Wyglądało na to, że cała krew pochodziła z jej głowy; najprawdopodobniej miała strzaskaną czaszkę. Jej spojrzenie było upiornie nieobecne; oczy miała szeroko otwarte, ale puste, jakby wpatrywały się w nicość.