Z premedytacją

Młoda dziennikarka ma przeprowadzić wywiady z dwoma trzydziestoletnimi milionerami w Nowym Jorku i Los Angeles, i dowiedzieć się, dlaczego są wciąż singlami. Obaj bardzo strzegą swojej prywatności. Dziewczyna musi zastosować różne chwyty, by zdobyć wymarzony wywiad. Nie przeczuwa jednak, jak bolesne historie odkryje. Ani że znajdzie przyjaźń i gorącą miłość. Niechęć do związków – jest. Dysfunkcyjna rodzina – jest.

Duszna atmosfera prowincjonalnego miasteczka, zamknięta, nieprzychylna społeczność oraz dojmujące przekonanie, że życie nie przyniesie nic lepszego – czy to wystarczy, aby zwyczajny człowiek stał się zabójcą? Dobre Miasto jest jak każde inne: ma swoje ciemne zaułki i ponure tajemnice, o których nie chcą myśleć pochłonięci codziennymi problemami mieszkańcy. Kiedy zamordowana zostaje żona lokalnego biznesmena, uwielbiana przez wszystkich aktywistka, wzrasta niepokój, mnożą się plotki i rodzą nowe

Wielbiciel kobiet, narodowy wieszcz, obywatel świata… Gdyby żył dzisiaj, prawdopodobnie byłby bohaterem portali plotkarskich czy tabloidów. Sensację wzbudzałyby jego związki z kobietami. Miał na swoim koncie romanse z mężatkami, a kiedy już założył rodzinę, żył w trójkącie, a zdaniem niektórych wręcz w czworokącie. Medialny rozgłos mogłyby mu też przynieść przynależność do towiańczyków czy kontrowersyjne poglądy, zwłaszcza że do ich głoszenia wykorzystywał katedrę uniwersytecką. Nic zatem dziwnego, że pomimo iż Mickiewicza okrzyknięto narodowym wieszczem, to poeta już wśród współczesnych budził emocje i powodował spory. W co zaopatrzył się młody Adam, wyruszając w podróż do Wilna? Gdzie narodził się pomysł napisania „Pana Tadeusza”? Która z kochanek Mickiewicza została upamiętniona jako Telimena? Iwona Kienzler w swojej najnowszej książce przygląda się postaci Adama Mickiewicza głównie przez pryzmat jego życia prywatnego. Dzięki temu możemy m.in. poznać jego relacje z kobietami począwszy od tajemniczych Józi i Anieli przez legendarną Marylę Wereszczakównę, Konstancję Łubieńską ‒ urodziwą mężatkę, która skutecznie odciągnęła poetę od wstąpienia w szeregi powstańców, a skończywszy na „przeklętej towianicy”, Ksawerze Deybel.

Fascynuje Cię muzyka hip-hopowa i chcesz dowiedzieć się o niej jak najwięcej? Teraz masz niepowtarzalną okazję, by to zrobić. Dzięki książce "Rahim. Ludzie z tylnego siedzenia" zgłębisz historię legendarnego Rahima, który na polskiej scenie hip-hopowej jest jedną z najważniejszych postaci. Współpracował m.in. z "Kalibrem 44" i znaną każdemu "Paktofoniką". Książka "Rahim. Ludzie z tylnego siedzenia" to pierwsza publikacja, w której Rahim zabiera głos i gra pierwsze skrzypce. Wykorzystuje tę okazję do opowiedzenia czytelnikowi o swoim życiu, hip-hopie, dorastaniu na Śląsku i spełnianiu marzeń poprzez budowanie muzycznej kariery. Czytelnik będzie miał okazję zakulisowo prześledzić, jak wyglądało klejenie pierwszych bitów na Amidze 1200, jak wyglądała praca z 3-X-KLANem, Kalibrem 44 i kultową dzisiaj Paktofoniką. Dowie się też więcej o solowej karierze Rahima, Pokahontaz oraz jak powstała wytwórnia MaxFloRec. W książce znajduje się wszystko, czego można się spodziewać po wyboistej drodze do sukcesu. Jest miłość, przyjaźń, robienie muzyki, ale są też nieuczciwi wydawcy i dziki rynek muzyczny z lat 90. W tamtych czasach albo było się twardym, albo rynek pożerał człowieka i zostawiał go z długami. Jest w niej wszystko, czego może oczekiwać fan hip-hopu. Trudna przeszłość, walka z teraźniejszością oraz plany na przyszłość.

Urzekająca opowieść o uczuciach przekazywanych za pomocą sekretnego języka kwiatów. Zuzanna i Adam poznali i pokochali się na studiach, jednak nie dane było im być razem. Adam wyjechał na studia za granicę, po jakimś czasie ożenił się i przejął zarząd nad majątkiem teściów. Zuzanna zaś rzuciła studia, krótko była mężatką, a od lat samotnie wychowuje dziecko. Jednak los jest przewrotny i – po trzynastu latach – spotykają się na nowo. Adam zamawia projekt ogrodu, którym zajmować się ma właśnie Zuz

Masz wrażenie, że żyjesz w morzu ignorancji i głupoty, idiotyzmów i półprawd, populizmu i bezmyślnie powtarzanych bzdur? Jeśli tak, sięgnij po opinię specjalistów. Francuski psycholog Jean-François Marmion poprosił ekspertów w dziedzinie ludzkich zachowań - socjologów, psychologów, filozofów, neuropsychiatrów - by zmierzyli się z tematem i spróbowali zdefiniować idiotyzmy, które tak nam doskwierają. Efektem jest błyskotliwa, pełna humoru książka "Głupota. Nieoficjalna biografia", która pozwoli (po części) zrozumieć, dlaczego pływamy w morzu bredni. Różnorodność form i poziomów głupoty przedstawiona w książce może przyprawić o zawrót głowy. Trzydzieści jeden tekstów i wywiadów zawiera bogaty przegląd idiotycznych przekonań, teorii spiskowych, internetowych fejków i innych bredni. Czy żyjemy w złotym wieku bzdur? - pytają autorzy. I pochylają się nad wszystkimi, analizując pod tym kątem zarówno naszą codzienność, jak i brednie globalne, z szybkością światła ogarniające całe społeczności ery cyfrowej. Z tej książki dowiemy się, dlaczego często wierzą w nie nawet bardzo inteligentni ludzie i kto jest najbardziej podatny na ich działanie. Znajdziemy też naukową definicję dupka i dowiemy się, dlaczego tak bardzo pasuje ona do Donalda Trumpa. Autorzy różnie definiują głupotę, ale większość zgadza się ze słowami amerykańskiego filozofa Harry'ego Frankfurta, który zasłynął bestsellerową książką "O wciskaniu kitu". Pisał on, że istotą głupoty jest obojętność na prawdę. W przeciwieństwie do kłamcy, który prawdę stara się świadomie ukryć, głupiec ją po prostu ignoruje. Rozwodzi się o wszystkim, cokolwiek przyjdzie mu do głowy, bez najmniejszej troski o prawdziwość czy fałsz swoich stwierdzeń. A jeśli jest obdarzony narcystyczną pewnością siebie, to łatwo uwiedzie audytorium, które odruchowo doszukuje się sensu w jego słowach. Jak się przed tym bronić? Poza włączeniem krytycznego myślenia niewiele da się zrobić. Jak mawiał Albert Einstein: "Istnieją tylko dwie nieskończone rzeczy: wszechświat i ludzka głupota. Choć co do tej pierwszej nie mam absolutnej pewności".