Upadek. Historia prałata Henryka Jankowskiego

Elliðaey – piękna, surowa i niedostępna wyspa u poszarpanych fiordami najbardziej odległych i odludnych wybrzeży Islandii. Czworo przyjaciół przybywa tu, by uczcić pamięć dziewczyny, która dziesięć lat temu przyjechała tu na romantyczne wakacje i nie wróciła. Teraz jedno z nich też nie wróci... Śledztwo prowadzi komisarz Hulda Hermannsdótti r. Czuje, że coś łączy obie zbrodnie. Szukając prawdy,

„W przeszłości, z przyczyn, które staram się wytłumaczyć, często czułam, że muszę zachowywać ostrożność na forum publicznym, jakbym chodziła po linie bez siatki bezpieczeństwa. Teraz opuszczam gardę”. – fragment wstępu do Co się stało Hillary Rodham Clinton po raz pierwszy ujawnia, o czym myślała i co czuła podczas ostatnich wyborów prezydenckich, które okazały się jednymi z najbardziej

Kobieta, mężczyzna, dwupokojowe mieszkanie, jedna doba – można by rzec: mocno ograniczona czasem i przestrzenią akcja. I byłaby to nawet prawda, gdyby bohaterowie, opowiadając siebie, raz po raz tych granic nie przekraczali.Gdyby autorka przez tytuł – a bohaterka przez próbę naśladowania Zbyszka Cybulskiego – nie nawiązywała do pewnego stylu życia, pewnych tęsknot tamtych czasów, budując przy tym sarkastyczny obraz współczesnych relacji damsko-męskich, odsłaniając mechanizmy i przyczyny dzisiejszych gier. To opowieść o miłości i śmierci, o chwilach, gdy jedno w zbyt ciasnym splocie tańczy z drugim, dowodząc, że człowiek albo umiera z miłości albo miłuje śmierć. A bohaterowie mają nie tylko tęsknoty, ale i ciała, i nie są to bynajmniej ciała astralne; są to ciała warte grzechu, więc też zdarza się im pogrzeszyć. Czy jest w tym polemika z modelem tęsknot, które uwiecznił pewien kultowy film? Autorka o powieści: Dla wielbicieli romansów mała przestroga – jeśli „Do niewidzenia, do niejutra” w ogóle przypomina romans, to nietypowy. Typowego nigdy bym nie napisała, bo nie wierzę pięknym jedynie słowom, które opiewają wyłącznie wzniosłe sentymenty. W tej historii spotkacie się również ze słowami brzydkimi i uczuciami niższego rzędu, czasem zupełnie niskimi. Może przy czytaniu zdarzy się Wam skrzywić z obrzydzeniem albo zarechotać z trwogą, lecz – mam nadzieję – może też pomyślicie, że jesteście bliżej rzeczywistości. Tu krzesło jest z reguły tylko krzesłem, a stół stołem, ale całość to najdonioślejszy akt odwagi wobec świata i zarazem szczerości wobec samej siebie. I nie jest ważne, czy Lo to ja albo czy Profesor istnieje, skoro historia o nich to ja; i na odwrót.

Poznaj dalsze losy niezwykle silnych kobiet, których życie zostało skomplikowane przez ciężkie realia PRL. "Dom na Wygonie" to piękna opowieść o związku z naturą i poszukiwaniu szczęścia. Jak dostosować się do nowych zasad? W Mrągowie żyją spokojne kobiety, których marzeniem jest nawiązanie możliwie bliskiego kontaktu z naturą. Niestety ich plany zostają pokrzyżowane, a ciężkie realia PRL wymuszają na nich przystosowanie się do nowego ładu. Pojawiają się kolejki, kryzys, niedostatek wszystkiego, a wszystko jest dodatkowo przyprawione strachem i nieufnością. Nie ze wszystkimi można szczerze rozmawiać, a z niektórymi osobami powinno się całkowicie zerwać kontakt. Jedynie najbliższa rodzina godna jest zaufania. Tak przynajmniej się wydaje... Marianna prowadzi samotne życie od śmierci męża. Teraz na jej drodze staje przystojny mężczyzna, który zdołał ją urzec i skraść serce. Tylko, czy doświadczona kobieta potrafi jeszcze kochać? Czy znajdzie na to siłę? I przede wszystkim: czy może zaufać obcemu mężczyźnie, którego ledwo poznała? Katarzyna Enerlich jest autorką poruszającej sagi o kobietach, które zrobią wszystko, aby iść własną drogą. Silny związek z naturą dodaje im sił i pozwala walczyć o swoje marzenia. Wykreowane przez pisarkę bohaterki przeplatają się z historycznymi postaciami, a tłem powieści są autentyczne wydarzenia z lat 1973-1980. W skład serii o Mariannie i jej przyjaciółkach wchodzą tytuły: "Akuszerka z Sensburga", "Ziele Marianny" i "Dom na Wygonie".

Galileusz jest jednym z najświatlejszych umysłów, które przetrwały w naszej świadomości po dziś dzień. W dziedzinie fizyki głośniejszymi nazwiskami są chyba tylko Newton i Einstein. Galileusz, syn zbuntowanego muzyka, od młodości przejawiał zmysł konstruktora i badacza. Był prawdziwym człowiekiem renesansu, który do perfekcji opanował sztukę epistolarną, sformułował prawo swobodnego spadania i był jednym z pierwszych astronomów korzystających z teleskopu. Za jego pomocą odkrył kratery na Księżycu, pierścienie Saturna i księżyce Jowisza. Jego odkrycia musiały doprowadzić go jednak do konfliktu z najpotężniejszym przeciwnikiem - kościołem.