Jamie Dornan

Amanda Lund, negocjatorka i antyterrorystka, właśnie wróciła po urlopie macierzyńskim do pracy w Wydziale do Walki z Terrorem Kryminalnym. Choć czuje, że dłuższa nieobecność odcisnęła swoje piętno na jej sprawności, nie ma czasu na spokojny powrót do formy – od razu zostaje przydzielona do sprawy Åkego Jönssona, zaginionego szwedzkiego policjanta stacjonującego w Prisztinie w Kosowie. Aby popchnąć śledztwo do przodu, musi przebić się przez milczenie przełożonego funkcjonariusza, który wyraźnie stara się coś ukryć. W tym samym czasie była policjantka Ellen Engwall dostaje tajemnicze zlecenie – ma przemierzyć całą Europę samochodem z tajemniczym ładunkiem. Szczegóły zadania pozostają nieznane – szef dostarcza jej tylko skąpych, coraz bardziej niepokojących informacji. Tymczasem w Sztokholmie koledzy Amandy prowadzą równoległe dochodzenie w sprawie porwania.

31 grudnia 1941 popołudniówka „Paris-Soir” opublikowała ogłoszenie o poszukiwaniach piętnastoletniej uciekinierki Dory Bruder. Po latach stare wydanie gazety wpada w ręce pewnego pisarza, który przed laty bywał w okolicy zamieszkanej przez rodziców dziewczynki. Między 25 lutego 1926, dniem narodzin Dory, a 13 sierpnia 1942, datą wywiezienia jej do obozu w Drancy, mężczyzna poszukuje okruchów życia, które pokonają zapomnienie, i emocjonalnie, acz precyzyjnie kolejno je przekazuje czytelnikowi, wprowadzając go w czasy okupacji Paryża i żółtej gwiazdy Dawida skazującej wielu na śmierć.

Dwudziestolecie międzywojenne to nie tylko epoka charlestona, jazzu, neonów, smokingów i dam z chłopięcymi fryzurami. Obok przystojnych lotników, gwiazd kina czy żołnierzy, bohaterami masowej wyobraźni stawali się wówczas także jasnowidze i detektywi. Ci pierwsi nie tylko przepowiadali przyszłość i kontaktowali się z zaświatami – równie chętnie rozwiązywali zagadki kryminalne. Drudzy zaś w swoich śledztwach niejednokrotnie sięgali do seansów spirytystycznych, niekiedy nawet porzucając mundur policjanta, by tropić jeszcze mroczniejsze, duchowe tajemnice. Czytelnicy ówczesnych gazet chętnie i z wypiekami na twarzy śledzili wyczyny zarówno detektywów, jak i jasnowidzów. Książka Haski i Stachowicza jest fascynującą podróżą w czasie do barwnego świata przedwojennej Polski. Opowiada o zapomnianych postaciach tamtych czasów – jasnowidzach, mediumistach, komisarzach i prywatnych detektywach. Dzięki policyjnym archiwom, prasie i wspomnieniom, autorom udało się na nowo odkryć świat komisariatów, gabinetów i salonów z wirującymi stolikami, który tak bardzo fascynował niecałe sto lat temu.