O czym Iza całe życie pamięta?

W tej napisanej z polotem powieści aborcja po raz kolejny jest w Ameryce nielegalna, zapłodnienie in vitro zostaje objęte zakazem, a Poprawka o Osobowości przyznaje prawo do życia, wolności i posiadania każdemu embrionowi. W małym nadmorskim miasteczku w stanie Oregon pięć zupełnie różnych kobiet boryka się w tej zupełnie nowej rzeczywistości z odwiecznymi pytaniami dotyczącymi macierzyństwa, tożsamości i wolności. Ro, singielka, nauczycielka w liceum, stara się o dziecko i pisze równocześnie biografię Eivør, mało znanej dziewiętnastowiecznej polarniczki. Susan jest sfrustrowaną matką dwójki dzieci tkwiącą w rozpadającym się małżeństwie. Mattie jest adoptowaną córką kochających rodziców i jedną z najlepszych uczennic Ro, a kiedy się dowiaduje, że jest w ciąży, nie ma się do kogo zwrócić. Gin natomiast jest utalentowaną mieszkającą w lesie homeopatką, lub „znachorką”, która łączy losy wszystkich tych bohaterek, gdy zostaje aresztowana i osądzona w ramach zaciekłego polowania na czarownice w nowoczesnym wydaniu.

Agata, córka Iwonki – bohaterki znanej z Nie zmienił się tylko blond i wnuczka Haliny z książki Nieszczęścia chodzą stadami – wraca do rodzinnego domu na wakacje. Niestety szybko okazuje się, że nie ma tam ani odrobiny prywatności. Postanawia więc zamieszkać u dziadków, by w spokoju rozkoszować się urokami lata. Nic jednak nie idzie tak, jak zaplanowała… Dokąd zaprowadzi Agatę nadmierna kontrola babci Halinki? I gdzie w tym wszystkim miejsce na miłość? Pełna bezpretensjonalnego humoru, lekka opo

Po dwudziestu trzech latach nieobecności Lea Mahler wraca do rodzinnej wioski na wyspie Poel. Niestety wizyta kończy się tragicznie. W tajemniczym wypadku ginie jej siostra, a ona sama zostaje ciężko ranna i doznaje amnezji. Cztery miesiące po tym wydarzeniu Lea, wbrew radom lekarzy, ponownie przyjeżdża na wyspę. Chce się dowiedzieć, jak doszło do wypadku. Ponieważ nic nie pamięta,

Linda postanowiła. Chce wyjechać z Tommasem, zostawić za sobą wszystko, co było. Dla kobiety tak niezależnej i tak mocno przywiązanej do rodzinnych stron to poważny krok. Linda przenosi się ze swojego włoskiego domu do Lizbony. Musi dopasować się do świata pełnego nudnych dyplomatycznych przyjęć i nauczyć się sztuki kompromisu, by opanować swój płomienny temperament i nie

Raj na ziemi? Miejsce, gdzie wszyscy są szczęśliwi? Świat nie składa się już z ulic i domów i drzew. Składa się z alejek w galerii handlowej, słit foci w nowych ciuchach wrzuconych na Insta story, postów na Facebooku i filmików na YouTube. I głodu: głodu uwagi i lajków. Pomiędzy tymi momentami wykreowanej rzeczywistości snują się zombie z telefonami w dłoniach, wypatrując nowych chwil, które mogą pokazać w social mediach. Co się stanie, kiedy ten misternie skonstruowany świat się zawali? Ostatni

Na tle szarej rzeczywistości lat 80. w Polsce rozgrywa się miłosno-psychologiczna historia dojrzałego mężczyzny, znakomitego historyka-mediewisty, wysublimowanego intelektualisty do młodej kobiety, która porzuca go jednak dla młodego osiłka. Zakochany mężczyzna nie potrafi się z tym pogodzić, nie rozumie dlaczego, popada w zniechęcenie i tęskni… Narratorem Odejścia Afrodyty jest pisarz, sam po wielu burzliwych romansach, rozliczający się z własną przeszłością, który znakomicie portretuje bohatera książki, ukazując jego rozterki, depresje i skomplikowaną psychologię uczuć. Książkę dopełnia przygnębiający obraz chylącego się ku upadkowi PRL-u, gdzie brakuje wszystkiego i szarość oblepia życie codzienne. Po niektórych moich książkach, jak Odejście Afrodyty, recenzenci pisali, że nic, co erotyczne, nie jest mi obce. Reklamowano mnie nawet – i czyniły to panie – jako „znawcę kobiet”. Zawsze temu zaprzeczałem. Ktoś taki jak znawca kobiet w przyrodzie nie istnieje i nie ma prawa zaistnieć. Kobieta dla mężczyzny jest zagadką i zawsze pozostanie tajemnicą. Ale oprócz miłości erotycznej w moich książkach jest dużo miłości przyjacielskiej. Sądzę, że przyjaźń jest nawet bardziej wymagającym uczuciem niż miłość. Bo nie może być jednostronnej przyjaźni, a istnieje tyle miłości nieodwzajemnionych! – Józef Hen

Wojna na Ukrainie to niewątpliwie ogromna zbrodnia, która dotyka nie tylko żołnierzy, ale także zwykłych mieszkańców tego kraju. Powstało już wiele reportaży ukazujących nam obraz tego przejmującego konfliktu zbrojnego. Jednym z nich jest dzieło zatytułowane "Siostry Nadziei" autorstwa Agaty Puścikowskiej. Dzieło to nosi podtytuł "Nieznane historie bohaterskich kobiet walczących na Ukrainie" i opowiada historie sióstr zakonnych, które - mimo że mogły opuścić ten kraj w poszukiwaniu pomocy - począwszy od 24 lutego 2022, dzielnie walczą o zachowanie człowieczeństwa w piekle, jakie zgotowali im Rosjanie. Kobiety zajmują się organizacją pomocy humanitarnej, opatrują rannych żołnierzy oraz zapewniają schronienie ludziom, którzy uciekają przed wojną. Opiekują się także sierotami oraz wspierają duchowo walczących żołnierzy oraz cywilów. Książka ta to przejmujące świadectwo wojny, widziane oczyma zwykłych ludzi, którzy ryzykują własne zdrowie oraz życie, aby nieść pomoc innym.