Klucz Jeffersona

Dubaj. Największe miasto Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Jedno ze światowych centrów finansowych i popularny kierunek turystyczny. Większość mieszkańców tej pełnej kontrastów arabskiej metropolii stanowią przybysze z Azji Południowej i Południowo-Wschodniej. Aż jedna czwarta dubajczyków ma korzenie irańskie. Oczywiście, jest tu także wielu ekspatów, specjalistów, którzy przyjeżdżają do Dubaju na kilka, kilkanaście lat, skuszeni ofertami dobrze płatnej pracy. Autorka tej niezwykłej książki, Kinga Jesman, mieszka w Dubaju od ponad dekady. Tu spotkała miłość swojego życia, założyła rodzinę, tu pracuje i nawiązuje przyjaźnie z kobietami wielu narodowości, o rozmaitym statusie i w różnych sytuacjach życiowych. Ich historie, obserwowane przez autorkę osobiście, jak również opowiedziane jej przy filiżance mocnej kawy, stały się kanwą książki o mieszkankach pustynnego miasta - opowieści niczym z Księgi tysiąca i jednej nocy. Przekonaj się, jak naprawdę żyją kobiety Dubaju! Kinga Jesman - z wykształcenia inżynier, z serca artystka. Absolwentka Politechniki Śląskiej, zakochana w architekturze i książkach. Obecnie mieszka i pracuje w Dubaju, gdzie ma niezwykłą okazję podpatrywać ludzi z różnych stron świata. Żona i mama dwójki pociech. Z pasji rysuje i pisze, chętnie historie o miłości.

„Jaką inną kobietę chciałbyś mieć, gdybyś mógł?” – pewnego wieczoru pyta męża Carly. „Żadną” – odpowiada Rob. Ale ona nalega. Po co? Przecież ich małżeństwo jest tak udane. Pracują razem. On jest lekarzem. Ona pielęgniarką. Mają trójkę dzieci. I przyjaciół: Jenni i Craiga. Głupie gadanie? Niewinna gra? Perfidna prowokacja? Jedno pytanie zniszczy życie czworga ludzi...

Publikacja "Jedyny samolot na niebie. Historia mówiona zamachów z 11 września", autorstwa Garretta M. Graffa, to książka, w której autor sięgnął po wspomnienia świadków największego zamachu terrorystycznego w historii oraz odtajnione i niepublikowane do tej pory dokumenty. Autor dowodzi, że mimo licznych publikacji i dzieł filmowych na ten temat o tragedii tej można jeszcze powiedzieć sporo nowego. Kiedy 11 września 2001 roku wszystkie kanały informacyjne zaczęły transmitować na żywo obraz płonących wież World Trade Center, uwaga całego świata skierowana była na Nowy Jork. Zamach terrorystyczny na bezprecedensową skalę miał zmienić oblicze polityki, życia codziennego i walki z terroryzmem, jednak w tamtym momencie tysiące osób walczyło o własne i cudze życie. Historie zebrane przez Garretta Graffa to ukłon w stronę zwykłych ludzi, których codzienność przerwała niewyobrażalna katastrofa. To nie tylko zapis wspomnień z centrum Nowego Jorku. W książce znajdują się również opisy sytuacji w Pentagonie czy wspomnienia operatora połączeń, który jako ostatni rozmawiał z pasażerami lotu numer 93. Dopiero opis wydarzeń feralnego dnia w szerokim kontekście i przez pryzmat najróżniejszych aktów bohaterstwa pozwala bardziej zrozumieć skalę tej tragedii. Garrett Graff to uznany historyk i dziennikarz, którego książki natychmiast stają się bestsellerami. Do tematu zamachów z 11 września 2001 roku podszedł z właściwą sobie skrupulatnością i dociekliwością, dbając o to, aby publikacja stała się hołdem dla niesamowitego heroizmu zwykłych ludzi.

Czy literatura faktu opisująca czasy II wojny światowej może mieć szczęśliwe zakończenie? Książka "Pod osłoną lasu. Walka, miłość i przetrwanie w czasach Zagłady" jest dowodem na to, że happy end był możliwy w tamtych czasach. Przywraca wiarę w ludzi i podnosi na duchu, ale też nie pozostawia złudzeń, że wojna to zło w czystej postaci. Historia żydowskiej rodziny Rabinowiczów, która, uciekając z getta w 1942 roku, schroniła się w Puszczy Białowieskiej z dwójką małych dzieci. Życie pod skrzydłami matki natury trwało aż dwa lata. Dwa lata pełne wyrzeczeń, zimna, głodu i zwątpienia. I wcale nie to było najgorsze. Nieustanny brak poczucia bezpieczeństwa okazał się najdotkliwszą torturą. Oprócz niebezpieczeństwa ze strony niemieckich oddziałów rodzinie groziło również wydanie przez kolaborantów - współpracowników gestapo. Urządzali oni regularne polowania na Żydów, licząc na nagrodę. Autorka, pracując pięć lat nad książką i poznając członków cudem ocalałej rodziny, stworzyła lekturę autentyczną i wciągającą od pierwszych stron. Nie nuży nadmiarem faktów historycznych, umiejętnie włącza je w treść, przeplatając relacjami z pierwszej ręki. W ten sposób tworzy tekst rzetelny faktograficznie, a zarazem powieściowy, przystępny pasjonatom beletrystycznego czytelnictwa.

Czy zdarza się, że ktoś Cię denerwuje, a Ty nie potrafisz o tym głośno powiedzieć? Albo czujesz się niezręcznie w danej sytuacji i nie umiesz z niej wybrnąć? A może, nie chcąc robić innym przykrości, wysłuchujesz różnych bzdur, tracąc czas i energię? Jeśli chcesz sobie pomóc, skorzystaj z poradnika "Od takich ludzi trzymaj się z daleka" Davida J. Liebermana. Lektura tej książki wyposaży Cię w narzędzia, pozwalające rozpoznać, czy osoba, z którą nawiązujemy relację, będzie miała na nas dobry wpływ. A że nowe znajomości zawieramy obecnie bardzo często i bardzo szybko, to czasem trudno jest w porę dobrze poznać nowych znajomych. To stawia pod znakiem zapytania kwestię zaufania i lojalności, a także przywiązania, skąd bowiem mamy wiedzieć, czy ta akurat osoba zasługuje na naszą uwagę i zaangażowanie? Czy ta znajomość jest tego warta? Nie każdy przecież jest stabilny emocjonalnie i nie każdy kieruje się moralnością. Pozory mogą mylić. Dzisiaj wiele można przed sobą udawać, zwłaszcza w wirtualnym świecie. Co robić? Ufać i cierpieć? A może ryzykować i czekać na rozwój wydarzeń? Można też zamknąć się w swojej skorupie i prowadzić życie pustelnika. Autor przekonuje, że między tymi skrajnościami da się znaleźć złoty środek. Wszyscy bowiem wysyłamy sygnały ostrzegawcze; wystarczy nauczyć się je rozpoznawać. Ten poradnik pomoże Ci w tworzeniu poprawnych portretów psychologicznych nawet nowo poznanych ludzi, by uniknąć rozczarowań na dalszym etapie znajomości. To cenna umiejętność, bo nigdy nie wiemy, kogo los postawi na naszej drodze. Ta książka podpowie Ci, kogo warto poznać, a od kogo lepiej trzymać się z daleka.

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.