Wersal. Prawo krwi

W 1761 roku młody Nicolas Le Floch opuszcza rodzinną Bretanię i wstępuje do służby u pana de Sartine’a, szefa policji odpowiedzialnego za prowadzenie tajnych misji zleconych przez króla Ludwika XV. Gdy Nicolas zostaje jednym ze szpiegów, szybko poznaje ludzkie okrucieństwo i brutalne spiski. W Paryżu wszystko kręci się bowiem wokół nielegalnego hazardu, rozpusty i kradzieży..

"Mroczne miejsca", nowa powieść Grety Drawskiej, zgodnie z tytułem dostarczy odbiorcom dużą dawkę niepokoju. To thriller psychologiczny wpisujący się w klasyczne, wciąż aktualne motywy - odludzie, nowa przyjaźń z osobą, która nie jest tym, za kogo się podaje, poczucie, że jest się wciąż śledzonym - ale przedstawiający je w świeży sposób i nieustannie trzymający w napięciu. "Mroczne miejsca" opowiadają o losach ciężarnej Anny, jej rodziny, a także nowej, tajemniczej znajomej - Rebeki. Kobiety szybko znajdują między sobą nić porozumienia i wraz z bliskimi Anny udają się na odludzie, w którym rodzina chce zamieszkać. To dom z charakterem, który ma nawet swoją nazwę - Lisia Chata - i którego remont pozwala odkryć tkwiące w budynku sekrety. Sekrety budzące przerażenie, zwłaszcza w towarzystwie Rebeki, o której wiadomo coraz więcej. Pytanie, czy na wyjazd z tego miejsca nie jest już za późno, skoro jak dotąd sceptyczny był tylko narzeczony głównej bohaterki? Jedno jest pewne - życie bohaterów zmieniło się fundamentalnie, a tego, co się zobaczyło i poczuło, nie da się cofnąć.

Prawdziwa historia tragicznego dzieciństwa Zawsze byłam chora. Chuda jak tyczka i delikatna jak suflet; łatwo dostawałam siniaków i szybko słabłam. W szkole dzieciaki pytały wprost, czy mam anoreksję. Nie miałam; byłam chora. Następny lekarz, następny gabinet, następny opuszczony dzień w szkole. Tak wyglądało dzieciństwo Julie Gregory. Była wyjątkowo chorowita. Matka z niezwykłą energią usiłowała ustalić

Człowiek, będąc w gruncie rzeczy bezbronny wobec zimna, włożył mnóstwo wysiłku w znalezienie sposobów przeżycia w skrajnych warunkach atmosferycznych. Nauczyliśmy się tak budować domy, tak szyć ubrania, tak się odżywiać, by chronić się przed niskimi temperaturami. A mysikrólik? Ptaszek wielkości kciuka potrafi przetrwać kilkunastostopniowe mrozy, nastroszywszy piórka i odpowiednio spożytkowując energię. Podobnie radzą sobie inne stworzenia: zmiana ubarwienia, hibernacja, zwiększanie masy ciała, specjalna budowa kończyn czy dzioba, ocieplone schronienia, gromadzenie zapasów – każdy gatunek znalazł swój sposób na przetrwanie najmroźniejszych miesięcy. Ptaki mają pióra puchowe, ssaki futro, które chroni je przed zimnem. Liczne zwierzęta, takie jak bobry, niedźwiedzie i niektóre owady, budują gniazda i nory, które uzupełniają lub zastępują bezpośrednie okrycie ciała. A niektóre, jak niezwykły susłogon arktyczny, zamarzają, żeby nie zginąć. Zimą tylko pozornie nic się nie dzieje. Bernd Heinrich zabiera czytelnika do świata zasypanego śniegiem, skutego mrozem i… tętniącego życiem. „Bernd Heinrich, wielokrotnie nagradzany autor książek przyrodniczych, w „Zimowym świecie” opisuje, w jaki sposób zwierzęta radzą sobie podczas mroźnych miesięcy. Niektóre, na przykład norniki, przez całą zimę kryją się w podziemnych tunelach i wyściełanych trawą gniazdach. Inne małe ssaki, jak wiewiórki ziemne, przesypiają cały śnieżny sezon. Pewne owady dzięki specyficznym składnikom we krwi wprowadzają się w stan przechłodzenia, inne wręcz przeciwnie – zamarzają, by przetrwać. Wiele zwierząt pozostaje aktywnych: spędzają czas w ciepłych norach i gniazdach i wychodzą na zewnątrz tylko w poszukiwaniu pożywienia. Heinrich pokazuje czytelnikom skupiska zimujących owadów, podąża śladami łasicy zostawionymi na śniegu i podgląda malutkie mysikróliki poszukujące jedzenia. Ta książka to wspaniała pozycja zarówno dla fanów dobrej literatury, jak i miłośników przyrody.” Nancy Bent, „Booklist” „Z pewnością niewielu ludziom na świecie udało się wejść do bobrzego żeremia… Bernd Henrich, profesor biologii z uniwersytetu w Vermont, zrobił to, by dogłębnie poznać sposoby, dzięki którym zwierzęta przeżywają zimę. Latem, gdy rozlewiska wyschły, a bobry opuściły swoje gniazda, Heinrich z latarką w dłoni wczołgał się do legowiska, aby jak najdokładniej zbadać warunki mieszkaniowe tych zwierząt. Podobnie bada strategie przetrwania innych stworzeń. Zdumiewa go mysikrólik złotogłowy, „ptaszek niewiele większy od koliberka rubinobrodego”, który pozostaje aktywny w czasie mroźnych zim […] i który zdaniem autora symbolizuje „wykształcone ewolucyjnie, zdumiewające i odkrywcze strategie, dzięki którym zwierzęta radzą sobie w zimowym świecie”.” „Scientific American” „Historie opisywane przez Heinricha są niezwykłe i wciągające – dzięki mnogości wspaniałych przykładów, pasji dzielenia się wiedzą oraz szacunkowi i podziwowi autora dla otaczającej go przyrody.” „Kirkus”

„Lucy nie mogła oddychać. Gorset sukni ślubnej, który w czasie przymiarek pasował doskonale, teraz zacisnął się wokół jej żeber jak boa dusiciel. A gdyby faktycznie padła martwa, tu i teraz, w przedsionku prezbiteriańskiego kościoła w Wynette? Przed drzwiami niczym na barykadach tłoczyła się międzynarodowa armia reporterów, a wnętrze kościoła

Niewinny? Bzdura! Klaps zawsze jest winny. Nikt nie może przewidzieć wszystkich jego konsekwencji. Nie wdajemy się w polemikę czy klaps to bicie, przemoc, czy metoda wychowawcza. Chcemy pokazać, że pułapki mogą czyhać tam, gdzie nikt się ich nie spodziewa. Przedstawiamy wstrząsającą historię dziewczynki, dla której klapsy, wymierzane przez ojca, stały się fetyszem towarzyszącym jej w dorosłym życiu ukształtowały jej tożsamość seksualną i wpłynęły na postrzeganie samej siebie.