Suszonki

Słynna polska dziennikarka opowiada o prawie 40 latach życia spędzonych w Nowym Jorku. Książka "Głowaccy. Arka na Manhattanie" jest historią polskich losów w wyśnionej Ameryce od wyjazdu z PRL aż do czasów współczesnych. Ewa Zadrzyńska wyjechała do Nowego Jorku w 1984 roku, dołączając tam do swojego męża Janusza, znanego pisarza i scenarzysty. W swojej książce opowiada o apartamencie na Manhattanie, który staje się przyczynkiem do rozważań o życiu w mieście innym niż wszystkie. Anegdoty z życia wyższych sfer przeplatają się z historiami o biedzie, która dotyka wielu mieszkańców Nowego Jorku. Mieszkanie Głowackich na Manhattanie w latach 80. XX wieku stało się kultowym punktem na mapie Nowego Jorku dla polskiej emigracji, uciekającej z kraju przed autorytarnym systemem czasów PRL. Ewa Zadrzyńska-Głowacka opisuje swój stosunek do tego miejsca i wspomina wszystkie lata, które w nim spędziła z mężem oraz córką, a w ostatnim czasie już sama. To opowieść autobiograficzna, ale jednocześnie silnie dotykająca losów wielu Polaków, którzy czasem z własnej woli, a czasem z przymusu śnili przez lata swój amerykański sen.

Seria śmiertelnych wypadków, których sprawcami są dzieci, układa się w tajemniczy wzór. Miasto nawiedza plaga szczurów. W kilku miejscach odbywają się gorączkowe poszukiwania zakopanego skarbu. Plotki o ukrytym złocie wzbudzają chorobliwą rywalizację. Wydaje się, jakby w to miejsce powróciły dawno uśpione demony… Kiedy Wojtek, dociekliwy dziennikarz,

Dla wielu kobiet macierzyństwo jest niekończącą się frustracją, bezustanną walką ze stertami prania, stosami brudnych naczyń i z porozrzucanymi zabawkami. Mijają dni, a matki nie spędzają ze swoimi maluchami tyle czasu, aby móc z tego czerpać przyjemność, tylko wciąż na pełnych obrotach starają się zapanować nad bałaganem i rosnącym chaosem. Efektem nadludzkich wysiłków jest wyczerpanie, stres, rozczarowanie i narastające poczucie winy. Czy tak musi być? Łatwo się przekonasz, że pierwsze lata życia swoich dzieci można przeżyć zupełnie inaczej. W tym celu jednak należy najpierw uporządkować własną przestrzeń, później oczyścić swój umysł, a potem można się cieszyć odzyskanym życiem i wraz z rodziną czerpać radość ze wspólnie spędzonych chwil. W tej książce opisano, w jaki sposób poradzić sobie z nadmiarem przedmiotów: papierów, zabawek, ubrań, przyborów kuchennych, pamiątek i innych rzeczy, a także jak się zabrać do porządkowania poszczególnych pomieszczeń w domu. Poznasz zalety minimalistycznego podejścia do zarządzania przestrzenią w domu. Znajdziesz tu też praktyczne i łatwe do wdrożenia wskazówki dotyczące utrzymania już zaprowadzonego porządku. Dzięki książce dowiesz się: jak oczyszczenie przestrzeni wpływa na samopoczucie i relacje od czego zacząć i czym się kierować przy pozbywaniu się zbędnych przedmiotów w jaki sposób skutecznie i trwale wprowadzić porządek w domu dlaczego minimalistyczne wnętrza sprzyjają wychowaniu dzieci na szczęśliwych ludzi jak znaleźć czas na generalne porządki Odzyskaj kontrolę nad swoją przestrzenią!

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.

Rose Mbikwa, Angielka, wdowa po kenijskim opozycyjnym polityku prowadzi wyprawy dla członków klubu ornitologicznego. Harry Khan i Pan Malik, uczestnicy tych wypraw, niemal jednocześnie wpadają na pomysł zaproszenia atrakcyjnej Rose na doroczny bal myśliwski. Męskie zgromadzenie członków klubu stawia obu pretendentom zadanie: zaobserwowanie jak największej liczby ptaków. Ten, kto wygra zakład, będzie mógł pójść z Rose na bal. Zaczyna się pogoń za ptakami w malowniczych zakątkach Afryki.

III Rzesza była państwem totalitarnym, w którym prym wiodły postacie niestroniące od przemocy, bezwzględności i brutalności: Herman Goering, Joseph Goebbels, Joseph Mengele, sam Adolf Hitler, Hans Frank czy... Amon Goth. Właśnie temu ostatniemu zbrodniarzowi wojennemu Max Czornyj poświęcił swoją książkę "Kat z Płaszowa", w której przybliża czytelnikowi postać o wyjątkowej brutalności, odznaczającej nawet na tle powyższych nazwisk. Powieść ukazała się na polskim rynku dzięki wydawnictwu Filia. Autor postanowił we właściwy sobie sposób opisać piekło obozu koncentracyjnego KL Plaszow, które znajdowało się w Krakowie w latach 1942-1945. Nie jest to ani dziennik, ani biografia ówczesnego komendanta obozu. Książka jest powieścią obyczajową, a tłem są wydarzenia, których świadkami byli więźniowie KL w Płaszewie. Pierwsze skrzypce w dramatycznych i drastycznych epizodach odgrywa wspomniany już zbrodniarz, Amon Goth. Sylwetkę tej bestii w ludzkiej skórze autor stworzył bardzo dokładnie i idealnie odzwierciedlił, jak złym był ON człowiekiem. "Kat z Płaszowa" jest doskonałą, choć drastyczną i bardzo ciężką opowieścią o tym, jakie piekło na ziemi jest w stanie stworzyć jeden człowiek innemu. Obowiązkowa lektura dla fanów takich powieści, jak "Tatuażysta z Auschwitz" autorstwa Heather Morris czy "Skrzypaczka z Auschwitz" pióra Ellie Midwood.

On obserwuje, czeka i liczy… swoje przerażające trofea. Każdy trzyma zanurzony w formaldehydzie, żeby zapobiec rozkładowi. Każdy oznacza jedną ofiarę. Torturowaną i zabitą, z sercem wydartym z piersi i zastąpionym symbolem jej zdrady. A on co tydzień zasiada i w samotności napawa się widokiem swoich trofeów. Wszyscy byli winni. A teraz kolejni będą musieli zapłacić… Kto lub co łączy ofiary? Charlotte „Charlie”

"Ci, którzy przeżyli" to pierwsza część trylogii "Stulecie Winnych" Ałbeny Grabowskiej. Poznaj losy rodziny Winnych w czasach I wojny światowej i w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Stanisław Winny cierpi. Z przerażeniem patrzy na śmierć swej żony, która odeszła podczas porodu bliźniaczek: Marii i Anny. Boi się, że nie podoła roli samotnego ojca, zwłaszcza że ma już dwóch starszych synów. Czasy są wyjątkowo trudne. Jest czerwiec 1914 roku. Wybuch wojny jest kwestią dni, może tygodni. To, że przetoczy się ona przez polskie ziemie, jest rzeczą pewną. W obliczu nieszczęścia rodzice Stanisława i jego bracia przychodzą mu z pomocą. Przed nimi cztery długie lata wojny i epidemia grypy hiszpanki. Przed nimi burzliwe lata międzywojnia, ale teraz, w czerwcu 1914 roku, nikt jeszcze nawet się tego nie domyśla... Oto pierwszy tom bestsellerowej sagi autorstwa Ałbeny Grabowskiej. Epicka opowieść o losach rodziny z podwarszawskiego Brwinowa ukazana została na tle dramatycznej historii Polski w XX wieku. Cykl ten ukazuje nam kolejnych członków rodziny Winnych w ciągu stu lat: od momentu wybuchu I wojny światowej po czasy współczesne. Składają się nań następujące tomy: - "Ci, którzy przeżyli", - "Ci, którzy walczyli", - "Ci, którzy wierzyli". Ałbena Grabowska stworzyła również zbiór opowiadań nawiązujących do wydarzeń i postaci tego cyklu.