W imię prawdy

Mówi się, że miłość od nienawiści dzieli jeden krok. Tak jest i w tym przypadku. "She Drives Me Crazy" to opowieść o dwóch dziewczynach, które zapałały do siebie... niechęcią. Los jednak sprawił, że musiały wejść w układ, który miał być dla obu korzystny. Jednak nie wzięły pod uwagę, że gdy w grę wchodzą uczucia, nic nie idzie według planu. Scottie jest koszykarką, a jej drużyna właśnie przegrała mecz. Do tego była to porażka z drużyną jej byłej dziewczyny. Po tym wydarzeniu Scottie dochodzi do wniosku, że nic gorszego już jej nie spotka tego dnia. Jak się okazuje - nic bardziej mylnego. Zaraz po meczu wjeżdża w zderzak samochodu swojej szkolnej nemezis, czirliderki Irene Abraham. Scottie i Irene mają wspólną przeszłość, co sprawia, że niezbyt za sobą przepadają. Z powodu uszkodzenia samochodu Irene, muszą razem podróżować do szkoły. Samochód musiał zostać oddany do naprawy, a Scottie musi robić za taksówkę. Dziewczyny z czasem zaczyna coś łączyć. Jedna marzy o odegraniu się na byłej dziewczynie, druga potrzebuje pieniędzy na naprawę samochodu. Wchodzą w związek, który początkowo ma być tylko na pokaz. Czy taki będzie do końca?

Teraz, kiedy Nikki uratowała Jacka, jedyne czego chce, to być z nim i ukończyć szkołę. Lecz Cole podstępem nakłonił Nikki, by się nim pożywiła, przez co sama rozpoczęła proces przemiany w Wiecznie żywą… co oznacza, że sama niedługo musi pożywić się Dawcą… albo umrze.Ogarnięta strachem o własne przetrwanie, Nikki i Jack podejmują rozpaczliwą próbę odwrócenia tego

Pierwszy tom miłosnej dylogii autorki cyklu „Tessa Brown”! Miłość może być złudzeniem, ale czy złudzenie może być miłością? Hela ma problemy ze zdrowiem i trafia do szpitala. Tam poznaje Kubę – przystojnego podrywacza. Para od pierwszego wejrzenia nie pała do siebie sympatią. Bohaterowie są zmuszeni dzielić jedną salę, co nie podoba się Heli, która uważa mężczyznę za zadufanego w sobie bubka. Kobieta codziennie przygląda się temu, jak jej współlokator flirtuje z co rusz to inną dziewczyną.

Podobno nieszczęścia chodzą parami. Ale jak to liczyć, jeśli pary tworzą się i znikają – niczym w kalejdoskopie – we wnętrzu trójkąta? Trzy bohaterki, trzy różne kobiety, trzy życiowe dylematy. Marta, Bogna i Dominika znają się od lat. Jako dojrzałe kobiety przyjaźnią się nadal, choć życie każdej z nich ułożyło się zupełnie inaczej. Bogna jest po rozwodzie, małżeństwo Dominiki nie jest

“Nie łatwo mnie zabić. Opowieść o Joannie Chmielewskiej” to fabularyzowana biografia pisarki, której życie było tak zakręcone jak jej książki. W końcu była “królową polskiego kryminału” i na jej książkach wychowały się autorki, które dziś przejęły koronę i berło. “Opowieść o Joannie Chmielewskiej” Katarzyny Drogi to nie tyle powieść biograficzna, ile komedia kryminalna, która spodoba się nie tylko fanom pełnego humoru pisarstwa Chmielewskiej, ale też wszystkim miłośnikom historii, w których tajemnice i zagadki do rozwiązania są wplecione w komedię omyłek. Chmielewska w interpretacji Katarzyny Drogi jest pozytywnie zakręcona i ekspresyjna. Świat wokół niej kipi od domniemanych zbrodni. Autorka fabularyzowanej biografii zabiera czytelników do czasów komunistycznej Polski, w której o łyczku kawy można było pomarzyć i ze wszystkim trzeba było kombinować. Uniki, pomysły na obejście systemu to codzienność pracy Chmielewskiej w biurze architektonicznym. Jak się okazuje, ta codzienność może być jeszcze bardziej nieprzewidywalna. Dodaj do tego wielkie miłości, przyjaźnie na śmierć i życie, tajemnicze zaginięcia… Podejrzani są wszyscy, a już zwłaszcza mężczyzna o tajemniczym głosie telefonujący do głównej bohaterki zawsze o tej samej porze. Nie zapominaj o Lesiu próbującym wysłać kadrową na tamten świat… Jak to mówią. Co nas nie zabije, to nas wzmocni, a jak nie wzmocni, to na pewno rozśmieszy, a Joannę Chmielewską niełatwo zabić. Po książkę Katarzyny Drogi “Niełatwo mnie zabić” z pewnością powinni sięgnąć fani tytułowej pisarki. Jesteśmy pewni, że ta historia spodoba się też tym, którzy jeszcze nie czytali książek Joanny Chmielewskiej. To “jeszcze” jest kluczowe, bo po przeczytaniu “Nie łatwo mnie zabić”, będą chcieli sięgnąć po jej książki.

Książką Skalny kwiat Ilaria Tuti oddaje hołd odwadze i hartowi ducha kobiet, zdolności do wyrzeczeń skromnych, lecz gorąco pragnących pokoju góralek, które z narażeniem życia wspierały żołnierzy w czasie I wojny światowej. Od huku pocisków drżą położone wśród gór wioski. To tam mieszkają one – niezłomne kobiety, do których o pomoc zwraca się dowództwo włoskich wojsk. Część z nich to jeszcze dzieci, część już staruszki, wszystkie jednak co rano w wojskowych magazynach pakują do koszy prowiant, leki i amunicję i ruszają ścieżkami ku górskim szczytom, które pokonać umieją tylko one. Wojna odebrała im wszystko łącznie z przyszłością, tłamsząc je w teraźniejszości przesyconej ubóstwem i trwogą. Lecz mimo niebezpieczeństw czających się na każdym kroku, mimo białych diabłów – strzelców wyborowych armii wroga – którzy trzymają je na muszce, one wspinają się godzinami, brodząc w śniegu, by wesprzeć walczących żołnierzy. To Tragarki, które w piekle alpejskiego frontu dźwigają nie tylko życie.