Chłopiec ze śniegu

Najbardziej na świecie pragnęła zostać matką. A teraz boi się, że ojcem jej wymarzonego dziecka jest seryjny morderca. Christine Nilsson i jej mąż Marcus nie mogą mieć dzieci. Spośród różnych możliwości decydują się na bank spermy. Gdy Christine zachodzi w wymarzoną ciążę, pewnego dnia w wiadomościach rozpoznaje dawcę, którego pamięta ze zdjęć. Niejaki Zachary Jeffcoat został oskarżony o zabójstwo

Najbogatszy kawaler Anglii zostaje swatką… pięknej damy, której sam pożąda! Dla pięknej, dowcipnej Lavinii Grey gorsze od konieczności poproszenia wyniosłego Partha Sterlinga, aby ją poślubił, jest tylko jedno: że Parth odmówi. I rzeczywiście jest tak, że najbogatszy kawaler Anglii nie zamierza żenić się z kobietą tak lekkomyślną i tak obsesyjnie zainteresowaną modą jak Lavinia. Parth wybrał sobie o wiele

Kapitalizm mówi, że każdy może stać się bogaty, jeśli tylko będzie miał na siebie dobry pomysł i zabierze się do niego z wielkim oddaniem. Czasem tak jest, a czasem trafiamy na stanowiska, które zwyczajnie nie mają żadnego sensu. Bardzo często nie są potrzebne nikomu, a ich efekty nie mają znaczenia w żadnym aspekcie. Zakład pracy nigdy nie jest miejscem, w którym chcemy być, a jednak wciąż tam pozostajemy. Z humorem i smutkiem poczytaj o tym w książce "Każda praca hańbi. Pozdrowienia z późnego kapitalizmu". Książka ta została napisana przez osobę, która niegdyś była naiwnym studentem socjologii. Naiwnym, bo sądził, że praca jest, jak go uczono, celową i rozumną działalnością człowieka. Nie ma to wiele wspólnego z rzeczywistością, z którą się spotkał. Dookoła niego były jedynie nadmierna władza, taśmowa powtarzalność czynności, eksploatacja i ciągłe specjalizacje, które nie miały żadnego sensu. W prosty sposób można to nazwać kretynizmem, który rozwija się nadzwyczaj dobrze. Jest to zbiór przemyśleń osoby, która przeszła przez różne stanowiska w swoim życiu. Zaczynała od sprzedaży na stoisku z okularami przeciwsłonecznymi, przeszła przez bycie wykładowcą na katolickiej uczelni, aby znaleźć się w korporacyjnym świecie zachodniego kapitału. Opowieść ta, choć smutna, jest też przepełniona gorzkim humorem.

Nowa Zelandia, 1899 r. Kevin, syn Lizzie i Michaela, wyrusza jako lekarz sztabowy na wojnę burską do Afryki. Dla Roberty, zakochanej w nim młodej dziewczyny, to poważny cios, ale decyduje się odważnie walczyć o ich wspólne szczęście. Także Atamarie, córka Matariki, staje przed wielkim wyzwaniem: jako jedyna kobieta zaczyna studia na wydziale nauk inżynieryjnych na uniwersytecie. Od dzieciństwa fascynują ją latawce Maorysów. I to właśnie dzięki swojej pasji poznaje pioniera lotnictwa Richarda Pearse’a…

Znacie to uczucie, kiedy spodziewamy się określonego scenariusza, realizowanego w określony sposób, aż nagle całość zostaje przewrócona do góry nogami i nic już nie jest takie, jak dotychczas? Jeśli tak - powinniście sięgnąć po książkę "Gdybyś wiedziała" Grażyny Jeromin-Gałuszki! Co pięć lat, od czasu ukończenia szkoły, Kamila, Magda, Ramona i Julia spotykają się na imprezie w domu jednej z nich. To już tradycja, przyjęcia zawsze przebiegają w podobny sposób, jednak nie tym razem? Podczas corocznego spotkania przyjaciółek, które sądziły, że wiedzą o sobie wszystko, pada strzał. Publikacja "Gdybyś wiedziała" jest przejmującą opowieścią o sile przyjaźni, poświęceniu, zaufaniu, ale również zdradzie i sekretach. Autorka w sposób niezwykle emocjonalny przedstawia nam historie czterech kobiet. Cztery różne, ale jednak - jak się później okazuje - mocno ze sobą powiązane. Na kolejnych kartach książki wraz z głównymi bohaterkami przeżywamy ich losy oraz trudne, nieodwracalne decyzje, które na zawsze zmieniają ich życie.

Czy to zwykły zbieg okoliczności, że oficer policji zostaje znaleziony martwy w miejscu dawno popełnionej zbrodni, którą badał, ale jej nie wyjaśnił? Gdy w następnych miesiącach taki sam los spotyka kolejnych dwóch funkcjonariuszy, schemat postępowania mordercy staje się równie oczywisty, co potworny: brutalnym zabójstwom policjantów odpowiadają nierozwiązane zbrodnie z przeszłości. W miejscu przestępstw

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.