Posiadacz

"Wierny Rusłan" to poruszająca i jednocześnie skłaniająca do przemyśleń powieść. Należy ona do klasyki literatury łagrowej, ukazując dramat jej głównego bohatera, którym jest pies. Jego historia to spojrzenie na totalitaryzm za pomocą metafory. Obozy nieodłącznie kojarzą się ze strażnikami, którzy z pomocą psów pilnują więźniów i porządku. W jednym z nich swoje miejsce znalazł Rusłan, który w łagrze czuł się jak w raju. Miał tam dach nad głową, jedzenie, którego pozazdrościliby mu sami więźniowie, oraz cel - służbę u boku swego pana. Kiedy obóz zostaje zlikwidowany, a psy wartownicze wypędzone, przed Rusłanem rysuje się wizja niepewnej przyszłości. Ostatecznie zostaje porzucony nawet przez swojego pana i musi zacząć radzić sobie zupełnie sam. Wspomnienia lepszej przeszłości, tresura i poczucie obowiązku odcisnęły na Rusłanie swoje piętno. Przywiązany do obozu przebywa w jego okolicy i stara się zorganizować sobie łagrowe życie. Zaczyna poszukiwać więźniów, których mógłby nadzorować. Nie ustaje w tym wysiłku i każdego dnia niezależnie od warunków z determinacją spełnia swój obowiązek. Powieść jest tragiczną satyrą, która za pomocą metafory przedstawia losy jednostki w systemie totalitarnym. Gieorgij Władimow stworzył obraz kogoś, kto jest przywiązany do władzy, którą zdobył i którą również utracił, nie mogąc przy tym dostosować się do nowej rzeczywistości. Książka po raz pierwszy wydana została w 1975 roku w ówczesnej RFN. W Rosji ukazała się oficjalnie dopiero w 1989 roku, kiedy komunizm chylił się ku upadkowi. Gieorgij Władimow napisał też takie książki, jak "Niech się pan nie przejmuje, maestro" czy "Generał i jego armia".

Legenda Tristana i Izoldy jest najpiękniejszym, najgłębszym poematem miłości, jaki ludzkość kiedykolwiek stworzyła. Zawiera w najpełniejszym, najszlachetniejszym wyrazie to, co stanowi dominującą linię późniejszej literatury francuskiej, co odróżnia ją od wszystkich innych i stanowi tajemnicę jej uroczego na wszystkie inne oddziaływania. Wiecznie na nowo przeżywany problem miłości, wiekuista, tryumfalna apoteoza jej samej, wraz z całym bezmiarem jej nędz, kłamstw, jej wzniosłości i upodlenia, czci i bez honoru, z całym pijaństwem szczęścia i tragizmem niedoli, to linia, która od Tristana i Izoldy, poprzez strofy Villona i Molierowskiego Alcesta, niezapomniane sylwety Manon Lescaut i kawalera de Grieux, poprzez Stendhala i Balzaca, Musseta i Verlaine'a, aż do całego teatru i powieści przedostatniej doby, aż do piosenki ulicznej Paryża, snuje się nieprzerwanie przez najświetniejsze karty literatury francuskiej i stanowi jej swoisty, nieprzeparty urok. Można powiedzieć, iż dusza nowo tworzącej się rasy w samym zaraniu młodości napiła się czarodziejskiego trunku z pucharu Tristana i Izoldy i że ów napój miłosny, mocny jak życie i mocniejszy nad śmierć, na wieki już krąży w jej żyłach.

"Mam już dość. Jak pokonałam domowego hejtera" to historia kobiet, które dla uzyskania wolności musiały wiele poświęcić. Jak wiele trzeba przejść, żeby rozwieść się z socjopatą, manipulatorem lub alkoholikiem? Książka opisuje historie kilku kobiet. Jedna z nich - Alicja - była żoną socjopaty. Był on niezwykle zazdrosny i stosował wobec niej przemoc. Zdarzało się nawet, że gwałcił ją, gdy była pod wpływem środków nasennych. Kolejna kobieta, o imieniu Marta, miała męża alkoholika. Pomimo tego, że dość szybko uzyskała rozwód, to dojście do siebie po życiu w takich warunkach trwało bardzo długo. Mąż Julii był manipulatorem, przez którego prawie popełniła samobójstwo. Adela uważa, że rozwód to jej porażka. Kolejna kobieta - Diana - wciąż próbuje się podnieść, bo nie potrafi sobie poradzić z życiem po rozwodzie. Jest jeszcze Sylwia, która do dziś spłaca kredyt, który wzięła na pokrycie długów byłego męża. Dlaczego kobiety takie jak te powyżej społeczeństwo uważa za porażki? Jak wysoka jest cena wolności i czy ta wolność jest osiągalna pomimo papierka świadczącego o rozwodzie? Jak zacząć nowe życie z takim bagażem doświadczeń? Książka pokazuje kilka przykładów, jak wyżej opisane kobiety starają się poradzić sobie z trudami życia po rozwodzie i po traumie, jaką musiały przeżyć. Książka Danuty Awolusi i Joanny Warpas opowiada o tym, jak przeżyć piekło rozwodu i jak podnieść się, gdy jest już po, a rzeczywistość jest zupełnie inna niż oczekiwania.

Kolejna część niezwykłej historii życia Bolesława Chrobrego - poznaj dumne dzieje Polski! "Bolesław Chrobry. Rozdroża. Tom 5" to wspaniała, monumentalna historia o fundamentach państwa polskiego, które nie zawsze wyglądało tak, jak nam się wydaje. Autor zaprasza nas do świata, w którym postępująca chrystianizacja zderza się z ludowym pogaństwem, cesarz Otton III zdobywa władze nad kontynentem europejskim, a Polska rodzi się jako coraz silniejsze państwo Europy Środkowej. Treść skupia się na końcowych działaniach Mieszka I oraz początkach panowania jego syna Bolesława Chrobrego, który wysławił się niezwykłą odwagą, o czym świadczy nadany mu przydomek. Ponadto dowiemy się, jakie kontrowersyjne działania podjął wnuk Bolesława, Mieszko II. Poznamy tu rzeczywistość nie tylko arystokratyczną, ale też warunki życia nizin społecznych, dzięki czemu zdobędziemy kompleksową wiedzę na temat średniowiecznego społeczeństwa. Antoni Gołubiew splata w swoim dziele losy konstrukcji państwowych wielu politycznych potęg, dzięki czemu odczarowuje stereotypowe podejście do średniowiecza.

Zdobywca nagrody im. Edgara Allana Poego w kategorii Najlepsza powieść Young Adult! Miłość, która rozrywa serce. Tajemnica, która spędza sen z powiek. Kłamstwa, które wszystko niszczą. Pośród tego nastoletnia Zoe, która pragnie podzielić się z kimś swoim straszliwym sekretem, dlatego wysyła listy do więźnia czekającego na śmierć. W tej powieści jest wszystko –

Węch psa jest tysiąc razy lepszy niż ludzki. Psy potrafią rozłożyć zapach na składniki i rozpoznać każdy oddzielnie, dzięki czemu znajdują narkotyki lub materiały wybuchowe nawet wtedy, gdy próbuje się je zamaskować innym zapachem. Oraz psy są w stanie zidentyfikować zapach nowotworu. Claire pamięta tamten dzień doskonale – na spacerze labradorka Daisy parę razy

Prawdziwa historia tragicznego dzieciństwa Zawsze byłam chora. Chuda jak tyczka i delikatna jak suflet; łatwo dostawałam siniaków i szybko słabłam. W szkole dzieciaki pytały wprost, czy mam anoreksję. Nie miałam; byłam chora. Następny lekarz, następny gabinet, następny opuszczony dzień w szkole. Tak wyglądało dzieciństwo Julie Gregory. Była wyjątkowo chorowita. Matka z niezwykłą energią usiłowała ustalić

"Tajemnice Paryża" Eugeniusza Sue to doskonała pozycja dla każdej osoby, która uwielbia powieści o żywej, wielowątkowej akcji. Zawiera dramatyczne i sensacyjne wydarzenia, a także przedstawia głównego bohatera w niezwykle tajemniczy sposób. Dzieło jest na tyle wybitne, że przeczytasz je jednym tchem! Bohater książki - Rudolf de Gerolstein, książę krwi - włącza się w pomoc paryskiej biedocie. Przebrany za robotnika, udaje się do najciemniejszych zakątków francuskiej wyspy Cite. Pomoc, którą niesie, jest możliwa dzięki temu, że mężczyzna zna argot i metody walki wręcz. Książę to bohater idealny, niemal w całości oddany swojemu ludowi. Jest gotowy do wszelkich poświęceń dla mieszkańców, ponieważ bardzo chce odkupić swoje winy z czasów młodości. W Paryżu poszukuje zaginionej córki - Marii. Wraz z rozwojem fabuły dowiesz się, jak dalej potoczy się ich życie. Sue w powieści oskarża ówczesny porządek społeczny o celowe tworzenie wielkoskalowego ubóstwa. Twierdzi, że osoby, które chciały utrzymywać się ze swojej uczciwej pracy, były wpędzane w nędzę poprzez nieadekwatne wynagrodzenie za włożony wysiłek. Dzieło ukazuje życie rodzin klasy robotniczej w realistyczny sposób. Fragmenty tego życia przeplatają się z opowieściami o okrucieństwach popełnianych przez paryską recydywę. "Tajemnice Paryża" okazały się natychmiastowym hitem czytelniczym. Książka przyjęła się zarówno w klasach ubogich, jak i bogatych. Sue do końca życia cieszył się popularnością, chociaż przed wydaniem tej książki był mało znanym autorem powieści przygodowych. "Tajemnice Paryża" wpłynęły na wiele innych utworów, przykładowo: "Nędzników" Wiktora Hugo, "Hrabiego Monte Christo" Aleksandra Dumasa czy powieść "Zły" Leopolda Tyrmanda. Opublikowanie "Tajemnic Paryża" stanowiło ważny moment w rozwoju francuskiej literatury masowej.