Wiatraki

W dzisiejszych czasach coraz trudniej zrozumieć nam, że prawda jest bardzo ważna i powinniśmy zawsze być na nią gotowi. Codzienność sprawia, że jesteśmy pogubieni i nie mamy pewności co do tego, czy zmierzamy we właściwym kierunku - czasem nawet nie wiemy, gdzie podróżujemy. Wszystko to sprawia, że gdy wreszcie odwiedzimy "Stacje serc", możemy wcale nie zdawać sobie sprawy, w jak ważnym miejscu się znaleźliśmy. Poznajemy tutaj historię dwójki młodych osób, których losy splatają się całkowicie nieoczekiwanie. Róża jest dość roztargniona, a przede wszystkim samotna. Niedostępność Mateusza sprawia, że też czuje się samotny. Kiedy ta dwójka spotyka się na warszawskiej linii metra M2, zaczynają robić rzeczy, które do tej pory wydawały im się całkowicie obce i niedostępne. Spacery, rozmowy o literaturze i zainteresowaniach, lub po prostu małe drobnostki, które potrafią zmienić całe dnie, a może i życie - wszystkiego tego doświadczają teraz Mateusz z Różą, z każdą chwilą zbliżając się do siebie. Nie rozumieją, co dokładnie się dzieje, ale nie uciekają od tego. Książka ta została napisana przez Monikę Sjöholm. Pozycja ta jest nie tylko pięknie napisaną historią dwojga młodych ludzi, ale również komentarzem na temat naszej dzisiejszej codzienności. Coraz rzadziej wiemy, czego pragniemy. Coraz trudniej odnaleźć nam właściwą drogę bądź jej nigdy nie znajdujemy. Jak jednak sprawić, aby sens życia powrócił?

Louisa „Lu” Brant, nowa prokuratorka okręgowa, ma ogromne ambicje. Kiedy dostaje kontrowersyjną sprawę, w którą zamieszany jest cierpiący na zaburzenia psychiczne włóczęga, pragnie uniknąć pułapek, jakie na nią czyhają i zapewnić sobie polityczny sukces. Jednak w trakcie przygotowań do procesu, natrafia na wątki dotyczące własnej rodziny: oskarżonym jest dawny znajomy jej brata, AJ. Kiedy Lu miała dziesięć lat, AJ ocalił przyjaciela kosztem życia innego człowieka. Ława przysięgłych oczyściła wte

Posłuchajcie niezwykłych opowieści o słoniu Elmerze i jego przyjaciołach z kolorowej dżungli. Na płycie znajdziecie 8 najfajniejszych historii (Elmer, Elmer i nieznajomy, Elmer i róża, Elmer i hipopotamy, Elmer i dziadek Eldo, Elmer i Wilbur, Elmer i tęcza, Elmer i zagubiony miś) w interpretacji znakomitego polskiego aktora Krzysztofa Kowalewskiego. Seria

Największy kryzys uchodźczy od czasów II wojny światowej Ulet – piętnastoletni Somalijczyk dostał się wreszcie na łódź z innymi uchodźcami. Był sam – bez rodziny i przyjaciół. Podróżujący z nim Somalijczycy wiedzieli, że w Libii był więziony, torturowany i głodzony. To nieprawdopodobne, że udało mu się dotrzeć do Europy. Gdy łódź zbliżała się do wybrzeży Włoch, Ulet obserwował ruch fal i majaczącą na horyzoncie ziemię. Wtedy stracił przytomność. Mimo półgodzinnej reanimacji nie udało się go uratować – zmarł na obrzęk płuc. Gdyby zmarł w Libii, nikt by o tym nie usłyszał. W 2015 roku państwa członkowskie Unii Europejskie otrzymały ponad dwukrotnie więcej wniosków o azyl, niż rok wcześniej. Najwięcej imigrantów przybywało z Syrii, Afganistanu i Iraku – krajów pogrążonych w wieloletnim kryzysie. Konwencja Genewska mówi, że uchodźcami są osoby zmuszone opuścić kraj pochodzenia. Definicja ta nie obejmuje osób stanowiących wśród uchodźców większość: tych, którzy nie mogą korzystać z ochrony międzynarodowej, którzy utknęli w Jemenie, Sudanie Południowym, Demokratycznej Republice Konga. To uchodźcy zapomniani, ponieważ nie są oni uchodźcami. Są przesiedleńcami wewnętrznymi. W tym poruszającym reportażu, Agus Morales przygląda się im wszystkim. Podąża z imigrantami, którzy przekraczają granicę meksykańsko-amerykańską, żyje w obozach w Jordanii, pływa z uciekinierami barką po Morzu Śródziemnym. Próbuje ich zrozumieć, powiedzieć kim są, skąd przychodzą i dlaczego. I odkrywa to, co jest najbardziej przerażające – że to ludzie tacy jak ty, o tym samym wyglądzie, marzeniach i uczuciach. Każdy z nas mógłby zostać uchodźcą.

Każdy ma jakąś pasję. Dla jednych to sztuka, dla innych gotowanie. A bohaterka książki „Możesz na mnie liczyć” kocha matematykę. Widzi ją wszędzie: w liściach drzew, na placu zabaw, podczas wakacji nad jeziorem. Matematyka to dla niej wspaniała zabawa i prawdziwa przygoda. Ta pięknie ilustrowana książka to doskonała lektura dla dzieci i dorosłych – zarówno dla tych, których fascynują figury geometryczne i fraktale, jak i dla tych, których kąty i wzory onieśmielają. Istnieje tyle sposobów, by poznawać świat, a matematyka może być jednym z nich!

Druga wojna światowa była jednym z najgorszych i najbardziej wstydliwych dla ludzi momentów rozwoju cywilizacji. Fabryki śmierci, łagry, śmierć milionów żołnierzy, bez względu na to, po jakiej stronie walczyli, czy pierwsze użycie broni nuklearnej w historii ludzkości - to wszystko wydarzyło się w ciągu zaledwie sześciu lat. Na szczęście te mroczne i brutalne czasy są już historią, która interesuje wiele osób. Po sukcesie dwóch książek - "Tatuażysta z Auschwitz" oraz "Podróż Cilki" - Heather Morris kończy trylogię opowiadającą o ofiarach tamtych czasów powieścią "Trzy siostry", którą w Polsce w przekładzie Kai Gucio wydało wydawnictwo Marginesy. Cibi, Livi i Magda jako małe dziewczynki składają przysięgę zarówno sobie, jak i swojemu ojcu, że zawsze będą razem - bez względu na okoliczności oraz przeciwności losu, a ten, choć same bohaterki nie mogły jeszcze tego wiedzieć, będzie rzucał im pod nogi nie pojedyncze kłody, ale cały las. W trakcie ich okresu dojrzewania i wchodzenia w dorosłość rozpoczyna się wojna, która obejmuje również ich rodzinną Słowację. Wszystkie trzy trafiają do piekła na ziemi, którym była ziemia w pobliżu miasta Oświęcim. Obozowa rzeczywistość sprawia, że chociaż wcześniej zostały rozdzielone, odnajdują się ponownie w Auschwitz, gdzie przypomniawszy sobie o obietnicy złożonej przed laty, składają kolejną - że wszystkie trzy przeżyją. Heather Morris prowadzi czytelnika przez kolejne etapy ich życia - marsz śmierci, powrót do nowego, komunistycznego ładu oraz ucieczkę do Izraela. Jest to opowieść, która potrafi wywołać w czytelniku bardzo wiele skrajnych emocji - od śmiechu (który mimo bardzo ponurego tła też się tu pojawia), przez wściekłość, po dojmujący smutek.

Od tamtego wydarzenia dziesięcioletni Jamie nie płakał ani razu. Chłopiec wie, że powinien – przecież Jasmine płakała, i mama, a tacie zdarza się to do dziś. Roger wprawdzie nie uronił ani jednej łzy, ale to w końcu kot, poza tym nie znał Rose aż tak dobrze. Wszyscy dookoła zapewniali, że czas leczy rany, tylko że to jedno z tych kłamstw powtarzanych przez dorosłych, gdy nie wiedzą, co