Dziewczyna #9

Geniusz nie zna rasy. Siła nie zna płci. Odwaga nie zna granic. Porywająca opowieść o wyjątkowych kobietach, które zrobiły tak wiele, a o których wiemy mało lub nic. Bez pracy tych wybitnie utalentowanych matematyczek amerykański sen o podboju kosmosu pozostałby w sferze marzeń. Świadome swej wartości, walczą o należne im miejsce w świecie zdominowanym przez mężczyzn, w świecie, w którym nadal

Henia wciąż tkwi w przedsionku właściwego życia. Takie przynajmniej odnosi wrażenie. Jest prawie spełniona: ma pracę, męża, rodzinę i przyjaciółkę – czyli zestaw prawie idealny. Dlaczego więc wciąż prześladuje ją to „prawie”? Dlaczego targają nią niepokój i poczucie, że powinno być jakoś lepiej? Dlaczego czuje się tylko „prawie” na swoim miejscu? Jej matka martwi się o ojca, który martwi się o babcię, która niczym się nie martwi. Przyjaciółka próbuje ją zaangażować w związkową misję ratunkową, a matka się zakochuje nie wiadomo w kim. Henia chce wszystkim pomóc, bo nie za bardzo wie, jak pomóc samej sobie. Często czuje się zagubiona, niepewna, wymyśla czarne scenariusze i nie wie o sobie wielu rzeczy. Oprócz jednej: lubi piwo i tego akurat jest pewna. Tylko do czego jej ta wiedza potrzebna? Czarny humor, lekka i przyjemna opowieść o dylematach współczesnej kobiety w średnim wieku. Niepewność siebie, zbyt wiele możliwości, za mało odwagi, wygórowane oczekiwania otoczenia i poczucie, że życie przecieka przez palce. Znacie to?

Zabawne i poparte naukowo wyjaśnienia różnic między kobietami a mężczyznami, które pomogą lepiej zrozumieć przeciwną płeć. Mężczyźni nie słuchają tego, co się do nich mówi, dlatego że są egoistami i egocentrykami. – Nie. Kobiety mają zawsze ostatnie słowo, dlatego że mówią więcej niż mężczyźni. – Nie. Mężczyźni nie pomagają w domu, dlatego że ich zdaniem kobiety radzą sobie z tym lepiej. – A to

Tom czternastu wysmakowanych opowiadań Janusza Majewskiego. Część pierwsza oddaje hołd Brunonowi Schulzowi. To trzy historie związane z wielkim pisarzem, ale całkowicie fikcyjne: Ławeczka w Truskawcu mówi o spotkaniu z maturzystką, które przerywa wybuch wojny, Psalm Murmurando to obraz alegoryczny o Holokauście, a Operacja Masada jest gatunkowo nawiązującą do szpiegowskich filmów akcji relacją o poszukiwaniu podziemnego schronu, który był autentycznym projektem Schulza, ale nigdy niezrealizowanym. Ta część jest w tonacji moll. Druga to jedenaście rozmaitych opowiadań, z których każdemu można przypisać jeden z powyższych epitetów, a jednocześnie każde zawiera prawie wszystkie wymienione cechy. Wszystkie przesyca humor: czasem naprawdę czarny, czasem wręcz cyniczny, innym razem liryczny. Łączy je ironia i dystans autora do historii. I jeszcze jedno: seks. Opisywany obrazowo i zmysłowo, bywa, że drastycznie, ale nigdy wulgarnie. Ta część tomu jest w tonacji dur. Janusz Majewski po raz kolejny zgłębia to, co w człowieku najciekawsze: różnorodność jego losów i niepowtarzalność jednostki. To próba zbadania tajemnic ludzkiej duszy, opisana językiem bogatym i precyzyjnym. Zbiorem Maleńka Janusz Majewski wchodzi w dziewięćdziesiąty rok życia.

Dlaczego tyle trudu kosztuje nas dziękowanie tym, którym tak wiele zawdzięczamy? „Przytłaczająca, realistyczna Wdzięczność jest zaproszeniem dla czytelnika do podziękowania słowami i gestami, póki jeszcze nie jest na to za późno”. Le Journal de Québec Jérôme, trzydziestopięcioletni logopeda, mówi o sobie, że pracuje ze słowami i milczeniem. Z tajemnicami, wstydem, zwierzeniami, strachem przed śmiercią. Ale tym, co wciąż zdumiewa go najbardziej, jest długotrwałość cierpień z dzieciństwa. To właśnie to palące piętno wiąże ze sobą pracującego w domu opieki Jérôme’a, Michkę, starszą panią, jego podopieczną, która stopniowo traci zdolność posługiwania się słowami, i młodą Marie, bardzo bliską Michce kobietę. De Vigan, odkrywając niespiesznie relacje między tą trójką, snuje opowieść o tym, jak ważne jest, by na czas powiedzieć bliskim to, czego dotąd nie mieliśmy odwagi, i to, o czym wciąż mówiliśmy za mało. Delphine de Vigan kontynuuje podjęte w Lojalności rozważania na temat tego, co czyni nas ludźmi, odkrywając przed czytelnikami najróżniejsze odcienie wdzięczności.

Nowy bestseller "New York Timesa" Tom 3 nowego cyklu Ocaleni o mężczyznach, którzy po powrocie z wojny usiłują nauczyć się na nowo żyć w świecie salonów, i o kobietach na tyle odważnych, by przedrzeć się przez mury obronne ich serc. On: Z uwodzenia uczynił sztukę… która ma służyć chwalebnym celom… Ona: Nieśmiała i niepewna swoich wdzięków, ma ich użyć, by uratować ojca… Spotykają się na balu: Piąty syn hrabiego, Rafe Beaumont, któremu nigdy nie oparła się żadna kobieta, i Collette Fortier, która właśnie to robi… W czasie wojen napoleońskich Rafe służył w oddziale straceńców do zadań specjalnych lorda Dravena, który teraz ma dla niego najtrudniejsze zadanie. Dotyczy ono Collette, która przybyła do Londynu w tajemniczym celu. I nie wolno jej ulec jedynemu mężczyźnie, którego pokochała. Rafe ma plan – skoro dziewczyna odrzuca jego zaloty, to może przyjmie przyjaźń. Wśród przepychu pałaców, teatrów po zakazane zaułki Londynu tych dwoje przejdzie najcięższe i najbardziej niebezpieczne próby. Czy mężczyzna, który poprzysiągł nigdy nie wiązać się z żadną kobietą, będzie wreszcie mógł zaufać kobiecie i czy razem wyruszą w podróż do szczęścia?

Iga Cembrzyńska w szczerej opowieści o swoim życiu. Kobieta obdarzona tysiącem twarzy, wieloma talentami niepowtarzalnym głosem – Iga Cembrzyńska. Adam Hanuszkiewicz powtarzał, że będą z niej ludzie, a Wojciech Has podarował swoją kurtkę i prorokował: będziesz kiedyś wielka. Widzowie pokochali ją za role w „Stawce większej niż życie”,

W czasach la belle époque, zwanej też za oceanem Gilded Age, zubożałe europejskie rody chętnie sięgały po zasobne posagi amerykańskich milionerek. Kilkaset Amerykanek wyszło w tym czasie za mąż za arystokratów ze Starego Kontynentu. Choć w oczach mężów ich najważniejszą zaletą były zawrotne pieniądze - stąd ich pogardliwa nazwa „milionowe arystokratki” - to wiele z nich okazało się kobietami nietuzinkowymi, hojnymi patronkami nauki, sztuki, muzyki i ochrony przyrody. To barwna i przepełniona anegdotami opowieść o Alice Heine - księżnej Monako, Jennie Jerome - matce Winstona Churchilla, Mary Leiter - wicekrólowej Indii i Anne Gould - księżnej żagańskiej oraz kilkunastu innych. Opisy ich ślubów, życia małżeńskiego, skandali obyczajowych i zmiennych kolei rodzinnych majątków przeplatają się z ciekawostkami o realiach epoki, panującymi wówczas obyczajami i ich przemianami.