Sąd wojenny

Len Howard uznano za ekscentryczkę, gdy w 1938 roku, w wieku 44 lat, porzuciła karierę skrzypaczki i zamieszkała na wsi w Sussex, aby studiować ptaki. Ale to tam napisała dwa międzynarodowe bestsellery i zadziwiła świat obserwacjami sikorek, rudzików i wróbli. Miłość do ptaków podsycał w Len charyzmatyczny ojciec poeta, który nie potrafił przejść obok rannego ptaka, nie ratując go. Energiczna i wrażliwa dziewczyna, najmłodsza z czworga rodzeństwa w bogatej, kulturalnej rodzinie, chciała samodzielności. Lecz kiedy w Londynie stała się sławna, a jej kariera nabrała tempa, tęskniła za oswojoną wroną bardziej niż za rodziną. Len doświadczała miłości i przyjaźni, ale żaden związek nie zbliżył się do więzi, którą tworzyła później z ptakami. Budki lęgowe pokrywały ściany jej domu wewnątrz i na zewnątrz. Ptaki siedziały jej na głowie i na ramionach. Uczyła się ich i dokonywała muzycznych transkrypcji ich pieśni. Eva Meijer natknęła się na prace upartej badaczki, które wyprzedzały swoją epokę i niesłusznie popadły w zapomnienie. W Domu ptaków szuka motywów, które kierowały Len Howard. Co sprawiło, że radykalnie zmieniła życie i odsunęła się od rodziny? Co życie bogatek mówi nam o człowieku? I czy można odciąć się od oczekiwań innych wobec siebie? A także co to znaczy mieć gdzieś swój dom?

Mistrzyni romansów slow-burn powraca z zupełnie wyjątkową historią! Gracie nigdy by się nie spodziewała, że w swoim ogródku znajdzie półnagiego, niesamowicie seksownego mężczyznę, wydającego się dosłownie nie z te ziemi. Pewnie ta sytuacja mogłaby wielu wydawać się spełnieniem marzeń, ale dla niej oznaczała głównie kłopoty. Może dlatego, że ten półnagi nieznajomy okazał się zrzędliwy i gburowaty, czym skutecznie odwracał uwagę od swojej nieziemskiej aparycji. I jakby tego było mało, wcale nie zamierzał opuszczać domu Gracie. Niestety…

Prowokująca lektura o potędze ludzkiej inteligencji W dobie sztucznej inteligencji Manuel Martín-Loeches stawia istotne pytanie: Czy człowiek korzysta z całego potencjału swojego umysłu? Światowej klasy badacz inteligencji odkrywa fascynującą prawdę o naturze ludzkiego rozumu. Udowadnia, że często dajemy się uwieść fałszywym narracjom i podejmujemy nieracjonalne decyzje. Rzuca nowe światło na naturę ludzkiego poznania i odsłania podobieństwa między sposobem myślenia ludzi i zwierząt. Pokazuje choćby mądrość delfinów, empatię słoni czy pomysłowość kruków. Po co nam inteligencja? to nie tylko opowieść o naszych zaskakujących (i zawodnych!) umysłach. Loeches zaprasza nas do zmierzenia się z wyzwaniami, przed którymi stoi ludzkość. Nadszedł czas, aby gatunek Homo sapiens w pełni wykorzystał swoją inteligencję, choćby po to, by wyświadczać dobro samemu sobie.

Książka "Steinbeck. Wściekły na świat" jest biografią jednego z najwybitniejszych amerykańskich prozaików XX wieku. Autora, którego twórczość pozostaje wyjątkowo aktualna. Zwłaszcza dziś, w dobie kryzysu ekonomicznego. John Steinbeck jest autorem, który pozostawał wierny nurtowi realistycznemu w literaturze. Dzięki temu, ale też dzięki wrażliwości na krzywdę i nierówności społeczne, jego najbardziej znana książka, ciesząca się też największym uznaniem krytyki, jest uważana za niemal kronikarską opowieść o wielkim kryzysie, który na przełomie lat 20. i 30. XX wieku objął USA, a potem resztę świata. Oprócz książki "Grona gniewu", bo o tej powieści mowa, w dorobku Steinbecka znajdują się też takie pozycje, jak "Na wschód od Edenu", "Myszy i ludzie" czy też "Tortilla Flat". W 1962 roku pisarz otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. William Souder, autor książki "Steinbeck. Wściekły na świat", stara się w niej m.in. odpowiedzieć na pytanie, w czym tkwiła siła prozy klasyka literatury amerykańskiej. Zdaniem Soudera jej źródłem była jego zdolność współodczuwania. To ona sprawiła, że pisarz ten, widząc na własne oczy krzywdę robotników w dobie kryzysu ekonomicznego, nie mógł przejść wobec niej obojętnie. Kreśląc portret Steinbecka, William Souder stara się jednak unikać czarno-białych barw i nadmiernych uproszczeń. Jego książka jest solidnie udokumentowana, a sylwetka głównego bohatera - zniuansowana. Książka "Steinbeck. Wściekły na świat" została uznana przez "Los Angeles Times" za najlepszą biografię 2021 roku. William Souder ma na swoim koncie również takie tytuły, jak "A Plague of Frogs" czy "Under a Wild Sky" (finalista Pulitzera).

Akcja, przygoda i... mariaż science-fiction z perypetiami XIII-wiecznych rycerzy. W 1220 roku we francuskich Pirenejach rozbija się statek drapieżników obcego pochodzenia. Na ich drodze staje jedynie garstka krzyżowców i... katarski heretyk. To, co zaczyna się jako dziwna awantura, skończy jako jedna z bardziej szalonych historii, jakie mogliście przeczytać.

Klasyczna pozycja dotycząca powstania w getcie warszawskim, lektura obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych tematem. To bardziej opowieść o ludziach i ich losach, mniej o wojnie i Zagładzie w sensie historycznym. Autorka rozmawia z żydowskimi żołnierzami, uczestnikami powstania w getcie warszawskim: Szmuelem Ronem, MasząGlajtman-Putermilch, Pniną Grynszpan Frymer, Aronem Karmim, Lubą Gawisar, Adiną Blady-Szwajgier, Haliną (Chałka) Bełchatowską, Bronkiem Szpiglem i Kazikiem Ratajzerem. Klamrą całości są dwie rozmowy z Markiem Edelmanem, zastępcą komendanta Żydowskiej Organizacji Bojowej i ostatnim dowódcą powstania. Autorka gromadzi opowieści i szczegóły z wręcz buchalteryjną dokładnością, ale imponujący warsztat nie przesłania faktu, że „Ciągle po kole" to przede wszystkim opowieść o młodych ludziach, żyjących w cieniu Zagłady. Dzięki tej koronkowej materii możemy ich lepiej zrozumieć – nie jako postaci historyczne, raz na zawsze zamknięte w spiżowej biografii, ale po prostu jako młodych ludzi, próbujących łapać „okruchy życia”. Nowe wydanie uzupełniają obszerne przypisy, będące świetnym merytorycznym objaśnieniem przedstawianych historii. Jest również wzbogacone unikalnymi zdjęciami z niezwykłej kolekcji Łukasza Biedki. Jak pisze o kolekcji Autorka: „Nie jest ona zwykła, bo nie jest zwykły świat na nich, i jest niezwykła, bo po osiemdziesięciu latach możemy patrzeć w oczy tym, którzy wtedy byli”. Fotografie (publikowane po raz pierwszy!), zrobione najprawdopodobniej przez niemieckich żołnierzy, przedstawiają codzienność okupacyjnego życia polskich Żydów, nie tylko w warszawskim getcie, ale i w innych mniejszych gettach mazowieckich. Bezimienne portrety, sceny zbiorowe, wstrząsające sceny poniżania stanowią nie tyle uzupełnienie tekstu, ale pozwalają przez chwilę poczuć w przybliżeniu konkret tamtego świata i doświadczenia.

Wstrząsająca relacja dziecka – ofiary ojca-drapieżcy i obojętności matki. Międzynarodowy bestseller sprzedany w 1,5 mln egzemplarzy. Miłość mamy dawała mi poczucie bezpieczeństwa. Byłam pewna, że każe mu przestać. Ale nie kazała. Matka i córka. Nie widziały się od lat. Teraz Toni czuwa przy umierającej matce i czeka na prośbę o przebaczenie... Patrzy na matkę i widzi siebie – małą, śliczną Antoinette, dziewczynkę, którą była. I o której wspomnienie musiała ukryć głęboko w niepamięci. Żeby móc dalej żyć… Pierwsze lata życia Antoinette to idylla, z dystyngowaną matką i kochającą babcią. Ale wszystko się zmienia, kiedy tata wraca z wojska. Zaczyna się koszmar. Toni ma sześć lat, gdy po raz pierwszy tatuś całuje ją... Nie tak jak ojciec całuje córkę. – Tylko nie mów mamie – ostrzega – bo przestanie cię kochać. Jednak dziecko mówi mamie. A matka nie chce nawet o tym słyszeć... Od tej chwili Toni musi mieć z tatusiem wspólną „tajemnicę”… Przez osiem lat… A kiedy prawda wreszcie wychodzi na jaw, dziewczynka zostaje potępiona, wtrącona w otchłań depresji i autodestrukcji.Nadzieję i siłę musi znaleźć sama w sobie. Tylko nie mów mamie, tragiczna historia dzieciństwa, przebaczenia sobie samej i triumfu nad przeszłością, przypomina niewiarygodną wręcz powieść z najwyższej półki: napisaną pięknym językiem, przejmującą i wzruszającą. Wydana w 12 krajach, w Anglii i we Francji zajmowała przez wiele tygodni 1. miejsce na listach bestsellerów. Doczekała się kontynuacji Kiedy tata powraca.