Ukrainka

Trzy przyjaciółki zakładają Tajny Klub i postanawiają zakręcić się koło milionerów, ale miasteczko ma ich ledwie kilku. Jedna z nich ma więcej szczęścia i udaje jej się wyjść za mąż za sześćdziesięcioletniego „króla pasztetu” – Wiktora – który milionów dorobił się na produkcji pasztetowej i salcesonu. Wdowiec mieszka w pięknej rezydencji za miastem, gdzie posiada też coś takiego, co nazywa się przeklętą rzeźbą. Podczas urodzin Wiktor przedstawia swoim dorosłym synom i synowym swoją o trzydzieści pięć lat młodszą żonę. Popłoch w synach milionera wzbudza sprawa spadku, bo nie podpisał on nawet umowy małżeńskiej, ani nie zabezpieczył się finansowo. Następnego dnia zostaje ujawnione ciało Jowity. Wszystko wskazuje na samobójstwo, ale czy na pewno? Nie było tylko dawnej kochanki tego ostatniego, a zarazem jego dawnej gospodyni z nadziejami na małżeństwo, którą Jowita wyrzuciła. Czy zabiła ją pasztetowa, czy miliony „króla pasztetu”? A może jego łase na spadek dzieci? Wszak bycie macochą może być niekomfortowe.

Łucja i Felicja powracają na kartach nowej powieści. Próbują odbudować swoje życie po problemach, z którymi musiały się zmierzyć. Niestety okazuje się, że nie jest to ani proste, ani oczywiste. Felicja, poskramiając swój ognisty temperament w imię miłości, szybko zaczyna się dusić. Czy ucieczka do malowniczej Szkocji będzie dobrym rozwiązaniem jej trosk? Łucja wyjeżdża do domu babci Michaliny. Tymczasem jej mąż robi wszystko, by boleśnie odczuła konsekwencje swoich błędów. Do czego doprowadzi chęć zemsty Cezarego? Czy Michalina zdoła ocalić wnuczkę? Może odpowiedź na wątpliwości sióstr znajduje się na kartach zapomnianego pamiętnika seniorki rodu? „Między nami” to kobieca opowieść o stawianiu czoła życiu i jego przeciwnościom. To także historia o sile kobiecych więzi, sztuce podnoszenia się z kolan oraz o tym, jak ważne są nasze korzenie. Bohaterki po raz kolejny dają nam lekcję, jak wspierając się, stworzyć dobre i wartościowe życie. Ta historia to dowód na to, że siła jest kobietą.

Na surowej ziemi opowiada o losach Juliana Zakrzeńskiego, oficera wojsk napoleońskich, niegdysiejszego żołnierza wojsk koronnych, uczestnika wojny 1792 r. i insurekcji kościuszkowskiej oraz o losach jego najbliższych, zwłaszcza o synach: starszym Stanisławie i młodszym Józefie oraz o przyrodniej siostrzenicy Joannie. Historia rozpoczyna się po bitwie z Austriakami w maju 1809 r. na sandomierskim cmentarzu wedle kościoła św. Pawła przy grobie przyjaciela z czasów insurekcji i jego wybranki. Potem książka wiedzie Czytelnika przez lata 1810-12 aż do sławetnej i jakże brzemiennej w skutki wyprawy Napoleona I na Moskwę. Wespół z bohaterami bierzemy udział w odbudowie upadłego dziedzictwa Zakrzeńskich nad Koprzywianką; maszerujemy przez Wilno i Grodno, bierzemy udział w bitwie smoleńskiej i wielkiej rzezi pod Borodino; oglądamy pożar Moskwy, przeprawiamy się przez lodowate nurty Berezyny, obserwujemy gehennę Wielkiej Armii wśród litewskich bezdroży. Wreszcie przychodzi rok 1813 i Bitwa Narodów pod Lipskiem. Stanisław — jako adiutant księcia Józefa — towarzyszy wodzowi w ostatniej drodze ku nurtom Elstery…

Poruszająca opowieść o potędze miłości! Hania i Arkadiusz są małżeństwem od 20 lat. Arkadiusz myśli o zakończeniu kariery wojskowej. Chce wyjechać na kilkumiesięczną misję do Afganistanu. Pieniądze, które zarobi pozwolą im na spokojne życie bez kredytu. Ma wrócić w listopadzie. Hania pogodziła się z decyzją o misji, aczkolwiek boi się o męża. Kiedy on jest na misji, Hania zajmuje się doglądaniem ostatnich remontów w domu, projektowaniem ogrodu oraz swoją pracą zawodową. Codziennie kontaktuje się z mężem, drżąc o jego bezpieczeństwo. Święta zbliżają się wielkimi krokami. Wkrótce w mediach pojawia się wiadomość o wybuchu bomby w bazie wojskowej. Jak potoczą się losy szczęśliwego dotąd małżeństwa? I czy faktycznie świąteczny czas jest pełen cudów?

Każdego dnia duże maszyny wyruszają do pracy na budowie. Dźwigają, kopią, walcują. Pewnego razu Koparka zauważa na gruzowisku roślinkę. Wydarzenia, które pociągnie za sobą to odkrycie, odmienią nie tylko Koparkę, ale i całe miasto. Piękne książkowe wprowadzenie do rozmów o tym, jak dbać o świat, który nas otacza! Joseph Kuefler – autor i ilustrator książek dla dzieci. Mieszka w Minnesocie z żoną i dziećmi. „Efektowne graficznie i wyraziste w przekazie książki, które uczą empatii i uwrażliwiają na przejawy piękna – nawet te najmniejsze – w otaczającym nas świecie. Będziecie czytali je na okrągło!” – Emilia Kiereś

Ziarno niezgody to poruszająca powieść, która przenosi czytelnika w lata 60. XX wieku, w sam środek zawirowań emocjonalnych i artystycznych. Główna bohaterka, zmagająca się z kryzysem twórczym oraz słabymi recenzjami swojej najnowszej książki, postanawia uciec od zgiełku Nowego Jorku. Jej podróż prowadzi ją do angielskiego Castle Combe, miejsca, które ma dla niej szczególne znaczenie. To nie tylko miasto dzieciństwa, ale także przestrzeń pełna wspomnień i koszmarów, które wracają po ponad czterdziestu latach. Powroty do przeszłości W trakcie swojego pobytu, bohaterka spotyka Rebekę, opiekunkę swojej matki, z którą zaczyna dzielić się swoimi najskrytszymi myślami. W miarę jak ich relacja się rozwija, odkrywa historię dwóch dziewczyn, które poznały się na pensji dla panien. Ich przyjaźń, z początku niewinna, z czasem przeradza się w niezdrową obsesję, co prowadzi do tragicznych wydarzeń. Wspólne przeżycia oraz miłość do jednego mężczyzny zdzierają z nich niewinność i wprowadzają chaos do ich życia. Złożoność relacji i zagadki przeszłości W miarę rozwoju fabuły, czytelnik zostaje wciągnięty w skomplikowaną sieć emocji, która łączy bohaterki. Ich przywiązanie staje się nieodłączne, a granice pomiędzy miłością a obsesją zaczynają się zacierać. Główna bohaterka, będąca poczytną pisarką, zmaga się z demonami przeszłości. W jej życiu pojawia się apodyktyczna matka, która nieustannie wpływa na jej decyzje i emocje. Czy będzie miała siłę, by stawić czoła tej trudnej rzeczywistości? Wciągająca narracja i emocjonalne tło W tej opowieści nie brakuje głębokich emocji oraz refleksji nad relacjami międzyludzkimi. Autor przedstawia czytelnikowi nie tylko historię dwóch przyjaciółek, ale również ich zmagania z otaczającym światem. Obraz herbacianych róż w ogrodzie oraz melancholijne dźwięki otoczenia tworzą klimat, który przenika do samej duszy. Opisy scen są pełne szczegółów, które angażują wszystkie zmysły – od zapachu świeżo parzonej herbaty po dźwięki spadających liści. Ta powieść to nie tylko historia o przyjaźni i miłości, ale także o odkrywaniu samego siebie w obliczu trudnych wyborów. Ziarno niezgody zaprasza do refleksji nad tym, jak przeszłość kształtuje naszą teraźniejszość. Warto sięgnąć po tę książkę, aby zgłębić zawirowania ludzkich uczuć oraz odkryć, co tak naprawdę kryje się za zamkniętymi drzwiami wspomnień.