Okno z widokiem

Intymny portret pewnego małżeństwa. Pełna emocji opowieść o okrutnej sile milczenia i tragicznym w skutkach braku komunikacji. Wydawałoby się, że małżeństwo Maggie i Franka jest szczęśliwe i pełne miłości. Okazuje się jednak, że mąż i żona od pół roku nie zamienili ze sobą ani jednego słowa. Jedzą razem posiłki i śpią w jednym łóżku w coraz bardziej niezręcznym milczeniu.

"Jednak mnie kochaj" to romantyczna powieść obyczajowa o zmaganiach z traumą. Sage rozpoczyna studia. Nie ma pieniędzy ani dachu nad głową. Wspomnienia z rodzinnego domu nie dają jej spokojnie żyć. Sage chce wieść beztroskie, szczęśliwie i normalnie, jednak nic nie układa się po jej myśli. Kiedy przyjeżdża do Melview w Nevadzie, nie ma przyjaciół, pieniędzy ani dachu nad głową. Zmuszona jest mieszkać w samochodzie. Jednak pełna determinacji młoda kobieta nie poddaje się łatwo. Rozpoczyna studia i stara się zapomnieć o bolesnej przeszłości. A przeszłość ta powraca do niej w nocnych koszmarach. Wywołuje też w Sage lęk przed każdym nowo poznanym mężczyzną. Studenckie życie w tych warunkach to wyjątkowo trudne zadanie. Wkrótce Sage zaprzyjaźnia się z April, dziewczyną, w której odkrywa bratnią duszę. Zaczyna też dorabiać sobie, pracując w uniwersyteckiej bibliotece. Przyszłość rysuje się powoli w nieco jaśniejszych barwach. Wtedy to w jej życiu pojawia się Luca, niezwykle przystojny brat April. Ten znany ze swych podbojów facet wywołuje w niej początkowo jedynie niechęć i gorące pragnienie ucieczki. Wkrótce jednak Sage odkrywa w nim wrażliwość i potrzebę bliskości, którą sama też przecież odczuwa. Para poznaje się coraz lepiej i rodzi się między nimi uczucie. Kiedy zbliżają się święta, Sage zaczyna mieć nadzieję na to, że wszystko się jakoś ułoży. Wtedy to właśnie jej bolesna przeszłość znów wkracza w jej życie... "Jednak mnie kochaj" to powieść obyczajowa z wątkiem romantycznym, którego rozwój śledzimy z wypiekami na twarzy. Walka, , jaką toczy Sage, jest niesamowita. To zmaganie się z własną przeszłością, z traumą, którą spowodowały u niej przeżycia z rodzinnego domu, powracające teraz jako wspomnienia. Stawką jest szczęście i spokojna codzienność u boku jedynego mężczyzny, który zdołał przełamać jej lęk. Czy dane im będzie cieszyć się wzajemną miłością? Jest tylko jeden sposób, aby się o tym przekonać!

Rok 1961. Głęboko w lasach środkowej Rosji ukryte jest miasto, którego nie ma na żadnej mapie: Arzamas-16. Naukowcy, technicy i inżynierowe pracują tu nad zbudowaniem najpotężniejszej broni nuklearnej, jaką świat miał kiedykolwiek zobaczyć – tysiące razy potężniejszej od bomby zrzuconej na Hiroszimę. Dziesięć dni przed testem bomby młody fizyk zostaje znaleziony martwy. Jego ciało zawiera radioaktywną truciznę w ilości, która wystarczyłaby do uśmiercenia tysięcy ludzi. Władze Arzamasu są przekon

Dramatyczna historia Elżbiety Piotrownej, naznaczona miłością, niebezpieczeństwem, namiętnością i stratą Rola urodzonej w domu Romanowów Elżbiety, córki cara Piotra Wielkiego i carycy Katarzyny I, jest pieczołowicie zaplanowana – dziewczyna ma poślubić króla Francji Ludwika XV i umocnić wpływy rosyjskiego imperium w Wersalu. Mimo swojej dzikiej natury carówna jest gotowa, by wypełnić zobowiązania wobec mateczki Rosji. Ale kiedy leśny potwór Leszy przepowiada jej przyszłość, życie Elżbiety wywraca się do góry nogami. Ojciec nagle umiera, a matka obejmuje tron. Za wspaniałą fasadą rosyjskiego dworu kryje się kłębowisko intryg i ambicji. Przyjaciele zmieniają się we wrogów i nastają na wolność i życie carówny. Los zadaje kolejne ciosy – żeby przetrwać, Elżbieta musi zrzucić płaszcz ofiary i wykazać się przebiegłością. Ale dopiero prawdziwa miłość pomoże jej dojrzeć do tego, do czego została przeznaczona. W niebezpiecznej atmosferze dworu tylko kobieta obdarzona bezgraniczną odwagą, mądrością i szlachetnością może okazać się godna, by zasiąść na tronie Piotra Wielkiego. Córka carycy to kolejna po Carycy wnikliwa i fascynująca powieść o dynastii Romanowów.

To zwyczajne popołudnie, gdy wychodzę przez drzwi kuchenne na patio, żeby sprawdzić, co u mojej pasierbicy, Mii, która pływa w basenie. Ale nie ma jej. Serce zamiera mi w piersi, gdy widzę otwartą tylną bramkę. Byłam kilka metrów dalej. Dlaczego nie słyszałam jej krzyków? KTO ZABRAŁ NASZĄ DZIEWCZYNKĘ? Mój mąż nie rozumie, jak mogłam pozwolić na to, żeby nasza córka zniknęła. Widzę, że śledczy mi nie wierzą. Uważają mnie za złą macochę. Detektyw ciągle pyta mnie, co robiłam przez te pięć minut, kiedy Mia zniknęła. Ale nie mogę zdradzić jej mojego sekretu. Nigdy nie byłyśmy z Mią blisko i czasami doprowadzała mnie do szału, ale nigdy bym jej nie skrzywdziła. MUSICIE MI PO PROSTU UWIERZYĆ.