Czerwoniec

Lobotomia to kontrowersyjna metoda chirurgicznego leczenia zaburzeń psychicznych, dziś całkowicie zarzucona i potępiona. Zabieg ten, będący jedną z haniebnych kart w historii światowej medycyny, stanowi główny motyw powieści Samanthy Greene Woodruff "Żona lobotomisty". Książka powstała z inspiracji prawdziwymi historiami ludzi poddawanych zabiegowi lobotomii, który święcił triumfy w latach czterdziestych ubiegłego stulecia i stał się jedną z najchętniej stosowanych metod w terapii schizofrenii, innych chorób psychicznych, a nawet homoseksualizmu. Powieść jest fikcją literacką, ale doskonale pokazuje rzeczywiste konsekwencje, do jakich prowadziła pseudomedyczna technika lobotomii, a wśród nich były powikłania w postaci krwotoków śródczaszkowych i ropni mózgu, zaburzenia osobowości czy stany otępienne. Bohaterką powieści jest Ruth, kobieta wrażliwa na ludzkie cierpienie, decydująca się stawić czoła pseudomedycznej terapii oferowanej pacjentom przez jej męża - zagorzałego zwolennika lobotomii. "Żona lobotomisty" to historia życiowej drogi Ruth, której spojrzenie na małżonka ewoluuje od wiary w jego kompetencje i szlachetność do zwątpienia w słuszność metod terapeutycznych stosowanych przez lekarza.

Louisa „Lu” Brant, nowa prokuratorka okręgowa, ma ogromne ambicje. Kiedy dostaje kontrowersyjną sprawę, w którą zamieszany jest cierpiący na zaburzenia psychiczne włóczęga, pragnie uniknąć pułapek, jakie na nią czyhają i zapewnić sobie polityczny sukces. Jednak w trakcie przygotowań do procesu, natrafia na wątki dotyczące własnej rodziny: oskarżonym jest dawny znajomy jej brata, AJ. Kiedy Lu miała dziesięć lat, AJ ocalił przyjaciela kosztem życia innego człowieka. Ława przysięgłych oczyściła wte

Świat jest pełen różnych barw, tych ciemniejszych i jaśniejszych, tych radosnych i bardziej ponurych. Książka "Kolory życia. Opowieści niosące nadzieję" jest zbiorem opowiadań, które ukazują, że po wszystkich trudach, nieszczęściach i zwątpieniach zawsze jest szansa na odbicie się od dna. Bohaterowie historii przedstawionych w książce "Kolory życia. Opowieści niosące nadzieję" mierzą się z różnymi problemami życia codziennego. Każda opowieść jest zupełnie inna. Mamy okazję zmierzyć się wraz z bohaterami ze śmiercią, wypadkiem, chorobą kogoś bliskiego, lękiem przed starością, nieszczęśliwą miłością czy konfliktem z bliską osobą oraz wraz z nimi przeżywać rozterki i dylematy. I w momencie, gdy mamy już wrażenie, że nie może być gorzej, pojawia się ona - nadzieja, która jest spoiwem tych wszystkich historii, pozwala ujrzeć światełko w tunelu i dążyć w jego kierunku. Ten zbiór opowiadań jest istną lawiną emocji, sporą dawką bolesnych, szczerych uczuć, pozwala na przemyślenie swojej życiowej drogi, wyborów i decyzji. Czytając historie bohaterów, uświadamiamy sobie, że nigdy nie należy rezygnować, nawet gdy czujemy się przytłoczeni i ogarnia nas zwątpienie. Książka będzie idealna dla miłośników niedługich utworów - każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Osiem cudownych autorek i osiem wspaniałych historii, a w nich ogrom nadziei oraz poczucia, że nigdy na nic nie jest za późno i zawsze warto ruszyć z miejsca, aby mieć szansę zmienić coś w swoim życiu.

Poruszająca saga, w której miłość, nienawiść i tajemnice splatają losy bohaterów. Antoni Parnicki, zakochany w Kornelii - żonie swego sąsiada i przyjaciela, tkwi w zawartym z rozsądku małżeństwie z Cecylią Zaleską. Brat Cecylii jest emisariuszem powstańczym. Na obrzeżach puszczy Niepołomickiej, po sąsiedzku z dwoma szlacheckimi rodami: Parnickich i Żelechowskich, żyje rodzina Trzosów - wolnych kmieci, których korzenie sięgają czasów króla Kazimierza Wielkiego. W skutek nieszczęśliwego wypadku na rodzinę Trzosów zostaje rzucona klątwa. Mieszkańcy dziewiętnastowiecznej Galicji pod zaborem austriackim nie mają łatwego życia. Chłopi pańszczyźniani, nękani nieurodzajami, tyfusem i cholerą, marzą o zrzuceniu jarzma niewoli. Zubożała szlachta podrywa się do nierównej walki z zaborcą, lecz ich zryw zostaje krwawo stłumiony przez zbuntowanych kmieci.

Berlin. Rok 1945. Dzień po ślubie małżonkowie rozgryzają kapsułki z cyjankiem i – na wszelki wypadek – strzelają sobie w skronie. W tym samym miejscu, zaledwie kilka godzin później, inne małżeństwo podaje szóstce dzieci truciznę. Matka też ją zażywa. Ojciec martwych już dzieci dobija żonę strzałem w tył głowy. Sam wychodzi do parku przed budynkiem i ostatnim nabojem kończy ze sobą. Ludzie ci noszą nazwiska Hitler i Goebbels. Trzecia Rzesza ginie samobójczą śmiercią. Zdarzenia z berlińskiego bunkra to kulminacja fali samobójstw, jaka przetaczała się przez Niemcy od końca I wojny światowej. Historyk Christian Goeschel przygląda się temu wstrząsającemu zjawisku i rozkłada je na czynniki pierwsze. Samobójstwa w Niemczech umieszcza w szerokim politycznym, kulturowym, ekonomicznym i społecznym kontekście. Napisanie książki stało się możliwe dzięki niezwykłemu znalezisku – autor dotarł do zbioru autentycznych listów samobójców. Rezultatem jest unikalne spojrzenie na historię narodowego socjalizmu – oczami ludzi, którzy za chwilę się zabiją

Wciągająca powieść, która niejednokrotnie udowodni, jak przewrotne może być życie. Zobacz, jaki scenariusz przewidziało dla Renaty i Ewy. "Bez planu B" to literatura obyczajowa, opisująca codzienne życie dwóch kobiet. Pierwsza z nich, Renata, może się pochwalić wyjątkową, kochającą rodziną. Mimo wszystko, wciąż brakuje jej popularności, stara się więc zwracać uwagę w towarzystwie i wykazywać się w pracy. Druga, Ewa, mieszka sama i wszystko poświęca korporacyjnej karierze. Nie zastanawia się nad możliwością założenia rodziny, bo zwyczajnie jest na to zbyt zajęta, nie przyjaźni się z nikim ani nie wikła w żadne romanse. Ma swoje cele i to je stara się realizować, bez względu na wszystko. Nagle w firmie, dla której pracują obie kobiety, zmienia się kierownictwo. Od tego czasu diametralnie zmienia się panująca tam atmosfera. Ewa i Renata zrywają nić porozumienia i zaczynają ostrą rywalizację. Do czego doprowadzą nagłe zmiany? I co sprawi, że życie ich obu zatrzęsie się w posadach?

Kipiące radością, kuszące cudownymi zapachami i smakami, zaskakujące kulinarne przygody rozczulającego Misia o wielkim sercu i jego przyjaciół. I zachęta dla dziecka do spróbowania czegoś nowego. Misia Tulisia kochają dzieci w 30 krajach! Miś Tuliś uwielbia pyszne miodowe ciasteczka, ale nagle jego miodek znika… Czy Tuliś da się przekonać owcom i spróbuje czegoś innego i nowego: jagód, marchewek czy orzechów? A może nawet to polubi? Miś Tuliś to ulubiony przyjaciel milionów dzieci na całym świecie. Ma do podarowania tyle dobroci i czułości, i „tyle przytuleń-że-aż”. Rozczula, wzrusza, bawi i rozśmiesza. Łagodnie i z humorem w kipiących akcją, przepięknie ilustrowanych książkach oswaja najmłodszych z nowymi doświadczeniami i przeżyciami o silnym ładunku emocjonalnym. Takimi, które zapamiętuje się na całe życie, jak pierwszy śnieg i magia Gwiazdki, pierwszy dzień w przedszkolu czy pierwszy wyjazd pod namiot. Miś Tuliś dodaje otuchy, gdy dziecko próbuje czegoś nowego, gdy nie może sobie z czymś poradzić i gdy coś przeskrobie. Zawsze bardzo się stara, choć nieraz mu się nie udaje. Zawsze szczery, gotów pomóc innym, jak każde dziecko pragnie miłości i szuka przyjaciół, którzy mu pomogą, pocieszą i zachęcą, by nigdy się nie zniechęcał. Seria o Misiu Tulisiu pokazuje, jak pełna życzliwości i wzajemnej akceptacji umiejętność bycia w grupie daje radość, poczucie własnej wartości i pomaga przezwyciężyć obawy przed nieznanym. W Amberku ukazało się już 9 tomów w twardej oprawie na kredowym papierze. Są znakomitym prezentem i – jak pisze „Times” – idealnymi książkami na dobranoc. „Guardian” nazywa je współczesną klasyką ilustrowanej literatury dziecięcej!

Pewnie na lekcjach języka polskiego słyszeliście co nieco o Marii Konopnickiej. Że była poetką, autorką słynnej Roty i baśni, którą wszyscy znają: O krasnoludkach i sierotce Marysi. Być może kojarzycie ją też z czarno-białych zdjęć – poważną panią w kapeluszu i z monoklem… Ale czy wiecie, że Konopnicka wyprzedzała swoją epokę pod każdym względem? Ta niezwykle śmiała, odważna, często kontrowersyjna kobieta nie bała się stanowczo wygłaszać swoich opinii, a to, co pisała i mówiła, nie wszystkim się podobało. Jednocześnie była bardzo popularna, a wiele z jej książek stało się prawdziwymi bestsellerami! Ktoś taki jak ona na pewno nie chciałby, by jego dzieła kurzyły się na ciemnych półkach bibliotek. Dlatego oddajemy w wasze ręce piękne nowe wydanie Na jagody – popularnej „leśnej książeczki”, którą wspaniale – nowocześnie, ale z wielkim szacunkiem dla tekstu, zilustrowała Katarzyna Minasowicz. #odkurzmykonopnicką