Strasznie fajna wichura

Styczeń 1939 roku. Zorza, agentka polskiego wywiadu, legendarnej „Dwójki”, dostaje zadanie przetransportowania wraz z partnerem ściśle tajnej, śmiercionośnej broni chemicznej o kryptonimie S-10 w bezpieczne miejsce. Akcja przybiera niespodziewany obrót, a Zorza i walizka z bronią giną bez śladu. Wszystko wskazuje na to, że wykradła broń dla Sowietów. Styczeń 2017 roku. Historyk, Piotr Wilczyński, zbiera materiały do książki na temat „Dwójki”. Trafia na ślady świadczące o tym, że największa zdrada w historii polskiego wywiadu nie była tym, czym sądzono. Co tak naprawdę wydarzyło się w styczniu 1939 roku? Co stało się z S-10? Czy Wilczyńskiemu uda się odpowiedzieć na te pytania? Czy uda mu się odnaleźć zaginioną broń? Czy może ubiegnie go w tym Patria – radykalna organizacja marząca o zamachu, który wstrząsnąłby polskim społeczeństwem?

Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak powracający Polacy radzą sobie w Polsce? W jakim stopniu zmienia się nasz stosunek do repatriantów? Czy w relacjach bohaterów jest więcej radości, czy rozpaczy? Najstarsze pokolenie repatriantów pamięta 1936 rok, gdy na mocy decyzji Rady Komisarzy Ludowych Sowieci deportowali ich z rodzimych terenów obecnej Ukrainy do Kazachstanu. Trafili tam, gdzie komisarz postawił palec na mapie. Polacy, podobnie jak Niemcy, Ukraińcy i inni, znajdowali się pod tzw. komendanturą. Bez jej zgody nie mogli nawet odwiedzić krewnych w sąsiedniej wiosce. Przeżyli tam ponad pół wieku jako członkowie narodu radzieckiego. W dużym stopniu się zasymilowali. Wiara pozostała zawsze ich wyróżnikiem. Polaków w Kazachstanie odkryła na nowo III RP w latach 90. XX wieku. Pierwsi repatrianci wracali do Polski na własną rękę, załatwiając sobie prywatne zaproszenia. Polski Sejm uchwalił ustawę repatriacyjną dopiero w 2000 roku. Na podstawie ustawy do Polski wróciło około 8000 osób, według różnych źródeł w kolejce czeka 15 – 20 tys. osób. 7 kwietnia 2017 roku Sejm przyjął nową ustawę o repatriacji.

Barwna saga rodzinna popularnej autorki! Miłość, nienawiść, zaufanie i zdrada na tle przepięknych krajobrazów owianej legendami Nowej Zelandii! Poznaj losy dwóch kobiet, które chcą odnaleźć prawdziwą miłość i upragnione szczęście! "W krainie białych obłoków" to opowieść osadzona w 1852 roku. Helen Davenport jest młodą guwernantką bogatego londyńskiego gospodarza, która tęskni za swoją rodziną. Dziewczyna odpowiada na anons szanowanego farmera, który poszukuje żony. W tym samym czasie w pobliskiej Walii piękna Gwyneira Silkham, która jest córką zubożałego hodowcy, przygotowuje się do zaaranżowanego przez jej ojca małżeństwa. Gwyneira ma wyjść za syna "owczego barona". Dziewczyna potajemnie marzy, że czekająca ją przeprowadzka do Nowej Zelandii całkowicie odmieni jej życie. Te dwie młode kobiety, pozornie niemające ze sobą nic wspólnego, spotykają się na statku, który płynie do Christchurch. Obie wybierają się w rejs na tajemniczą wyspę, rozpoczynając w ten sposób nowy etap swojego życia. Nowa Zelandia jawi się im jako obietnica raju. Lecz czy odnajdą tam szczęście i prawdziwą miłość?

Co tak naprawdę wiemy o kotach, poza tym, że są puchate i lubią spać całymi dniami? A może to tylko pozory, aby ukryć przed ludźmi swoje kocie tajemnice? Niewątpliwie, świat tych pupili może okazać się zdecydowanie ciekawszy, niż się zakładało... Te niepozorne, czworonożne stworzenia tak naprawdę są w stanie zrobić wiele rzeczy, których chociażby małe dzieci nie potrafią. Chłeptanie mleka z ulubionej miseczki? Nie ma sprawy! Używanie własnego języka zamiast grzebienia? Żaden problem! Golenie się? A po co! Śpiewanie dzieciom kołysanek albo schodzenie z drzewa? Cóż, z tym jednak może być już większy kłopot... Ta zwariowana opowieść o sekretach naszych pupili oraz ich tajemniczym życiu opowiedziana jest z perspektywy małego dziecka, zafascynowanego tymi skrytymi, zwinnymi istotami. Abner Graboff, który stworzył "Co potrafią koty" połączył w swojej historyjce głos dziecięcej świeżości oraz niewinności razem z błyskotliwym poczuciem humoru. Całość przystępnego, prostego tekstu dopełniona została charakterystycznymi dla autora zamaszystymi oraz odważnymi i zabawnymi ilustracjami. Głównym natchnieniem do powstania dzieła był ukochany kot rodziny Graboff - Tarzan, którego to obserwacją zajęli się trzej synowie autora, dostarczając materiału na książkę.

„Kobiety nieidealne” to cykl zrodzony ze szczerej przyjaźni dwóch świetnych pisarek. I to się czuje w każdym zdaniu! Ich bohaterki są nieszablonowe, barwne, z krwi i kości, i nie ma czytelniczki, ba, czytelnika, który nie chciałby im towarzyszyć w cyklicznych spotkaniach przy winie, kiedy najtrudniejsza nawet codzienność, obśmiana i obejrzana pod innym kątem, staje się znośna. Daleko im do perfekcyjnych pań domu, dam, którym nie zdarzają się gafy, idealnych matek doskonałych dzieci, ale za to mają dystans i potrafią się z siebie śmiać. Na tym polega ich supermoc. Główna bohaterka tego tomu, Iza, lubi mieć wszystko pod kontrolą. Ma nienaganną figurę, jeszcze lepsze CV, a gdy potrzebuje pomocy mężczyzny, po prostu za nią płaci. Gdy na jaw wychodzi pewna rodzinna tajemnica, okazuje się, że nie nad wszystkim da się zapanować, nie za wszystko da się zapłacić, a życie lubi płatać figle...

Gdy nie wiesz, gdzie szukać pomocy. Gdy wydaje ci się, że na świecie nie ma już światła. Gdy wszyscy wokół nie widzą rozwiązania… okazuje się, że jest w Tobie siła, która umożliwia pozornie niemożliwe. Nastoletnia Edyta ma wrażenie, że nie ma dla niej miejsca na świecie. Wyobcowana, z silną depresją, po ciężkim wypadku ma mroczne myśli. A jednak, z biegiem czasu, odnajduje sens i swoje miejsce w życiu. Znajduje przyjaciół, odkrywa, że rodzina jest siłą, choć nie zawsze oczywistą. I że ludzka wola, metodyczne dążenie do celu potrafią pokonać największe przeszkody. A szczęście – tak ulotne, czasami pozornie nieosiągalne – okazuje się znajdować na wyciągnięcie ręki. Bo szczęście jest w nas, bez względu na okoliczności. Agnieszka Lis po doskonale przyjętych „Pozorach” oraz „Guzikach”, kolejny raz udowadnia, że po mistrzowsku potrafi zaglądać do wnętrza ludzkiej duszy.

Przejmująca opowieść o miłości rozgrywającej się na tle pierwszych dni września 1939 roku. Świetny wątek psychologiczny autor połączył z elementami sensacyjnymi, politycznymi i militarnymi, dając wiarygodny opis realiów wojny na terenie Wielkiej Brytanii tuż po wygaśnięciu ultimatum postawionemu przez ten kraj Trzeciej Rzeszy. Z Glasgow wypływa do Kanady