Kto jak nie ja! Tom 2. Dłuższa przerwa

“Kiedy wzywa nas dzicz” to poruszająca opowieść, która ukazuje, jaki wpływ na ludzką psychikę, emocje i zdrowie mają otaczające nas zwierzęta. Czy w świecie zdominowanym przez technologię, cyfryzację, internet i automatyzację relacji jest jeszcze miejsce na prawdziwe kontakty ze zwierzętami? I co dobrego mogą one wnieść do naszego życia? Sięgnij po tę pozycję i znajdź odpowiedzi na te i wiele innych nurtujących pytań! Książka "Kiedy wzywa nas dzicz. Jak więź ze zwierzętami może zmienić nasze i ocalić ich życie" jest inspirującym poradnikiem, a jednocześnie opowieścią o tym, jak ważne w czasach totalnie skomercjalizowanych są ludzkie kontakty z przyrodą i zwierzętami. W tej pozycji autor zmienia definicje i ponownie nakreśla wspólną przyszłość ludzi i zwierząt, pokazując, jak te dwa pozornie różne światy są sobie wzajemnie potrzebne i jakie korzyści daje im przebywanie w swoim towarzystwie. To doskonałe badanie powiązań człowieka ze zwierzętami, które wskazuje, jak mocno mogą one odmienić życia zarówno na poziomie czysto fizycznym, jak i duchowym. Czy zdajesz sobie sprawę z tego, że zwierzęta mogą być lekiem na postępującą samotność człowieka? Że dziecko może nauczyć się od psa zasad etyki i dobrego zachowania? Że terapie wspomagane przez zwierzęta zmieniają podejście do zdrowia psychicznego człowieka i jego edukacji? Ta książka w przystępny sposób wspiera i promuje tworzenie zrównoważonego, wspólnego zarówno dla człowieka, jak i dla zwierząt środowiska. I to z powodu nie strachu przed zwierzęcą dzikością, ale... miłości!

Sięgnij po książkę pod tytułem "Osiedle Sielanka. Nieznajoma” autorstwa Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk i przekonaj się, czy mimo niefortunnych początków pewne znajomości mogą przerodzić się w coś pozytywnego! Na swej drodze spotykamy wielu ludzi. Jednych mijamy na ulicy i już nigdy więcej nasze drogi się nie krzyżują. Z innymi nawiązujemy bliższe relacje, a z jeszcze innymi jesteśmy zmuszeni widywać się stosunkowo często, dlatego, że zamieszkujemy tą samą okolicę. Takie małe, lokalne społeczności potrafią być wyjątkowo hermetyczne. Osiedle Sielanka stanowiło dla swoich mieszkańców swego rodzaju oazę. Położone na obrzeżach Warszawy składało się z eleganckich willi i terenów zielonych, a czas wydawał się płynąć tam znacznie wolniej niż w centrum stolicy. Wszystko zmieniło się w chwili, gdy na osiedlu wybudowano nowe apartamentowce, do których wkrótce potem wprowadzili się lokatorzy. Zdecydowanie nie są oni witani z otwartymi ramionami pełnymi serdeczności. Dla tych, którzy mieszkają tam od dawna, są oni intruzami, którzy wprowadzają zamęt i niszczą urokliwy klimat Sielanki. Czy mimo wszystko przedstawiciele tych dwóch światów znajdą wspólny język?

Pamiętnik najbliższej przyjaciółki Marii Rodziewiczówny zdeponowany w Bibliotece Jagiellońskiej, a spisany z nadzieją, że kiedyś będzie mógł dotrzeć do rąk czytelników autorki. Poznały się w czasie rodzinnych wizyt. Praca społeczna, wspólne zebrania i wycieczki zaowocowały stale pogłębiającą się przyjaźnią, na której charakter niewątpliwy wpływ miał podziw, by nie powiedzieć uwielbienie Jadwigi dla starszej o jedenaście lat Marii. Z czasem więzy przyjaźni zadzierzgnęły się jeszcze mocniej. W 1919 obie zamieszkały razem. Jadwiga stała się prawą ręką właścicielki Hruszowej, pomagała jej w prowadzeniu domu i ogrodu. Stała się dobrym i po trosze opiekuńczym duchem powieściopisarki, starającym się odsunąć od niej wszystko, co mogłoby stanowić przeszkodę w twórczej pracy. Dla siebie wybrała świadomie miejsce na drugim planie. Wszyscy zapamiętali ją jako osobę uśmiechniętą, pogodną... Towarzyszyła pisarce podczas wojen i pokoju, zarówno w Warszawie, jak i w Hruszowej. Była z nią aż do chwili śmierci. Wspomnienia spisane w niniejszej książce to zapis przepięknej przyjaźni, czy wręcz miłości dwóch niezwykłych kobiet, ale też zapis życia w wyjątkowych czasach i w wyjątkowych miejscach, które tak bardzo obie ukochały – Warszawie i Kresach.

III Rzesza była państwem totalitarnym, w którym prym wiodły postacie niestroniące od przemocy, bezwzględności i brutalności: Herman Goering, Joseph Goebbels, Joseph Mengele, sam Adolf Hitler, Hans Frank czy... Amon Goth. Właśnie temu ostatniemu zbrodniarzowi wojennemu Max Czornyj poświęcił swoją książkę "Kat z Płaszowa", w której przybliża czytelnikowi postać o wyjątkowej brutalności, odznaczającej nawet na tle powyższych nazwisk. Powieść ukazała się na polskim rynku dzięki wydawnictwu Filia. Autor postanowił we właściwy sobie sposób opisać piekło obozu koncentracyjnego KL Plaszow, które znajdowało się w Krakowie w latach 1942-1945. Nie jest to ani dziennik, ani biografia ówczesnego komendanta obozu. Książka jest powieścią obyczajową, a tłem są wydarzenia, których świadkami byli więźniowie KL w Płaszewie. Pierwsze skrzypce w dramatycznych i drastycznych epizodach odgrywa wspomniany już zbrodniarz, Amon Goth. Sylwetkę tej bestii w ludzkiej skórze autor stworzył bardzo dokładnie i idealnie odzwierciedlił, jak złym był ON człowiekiem. "Kat z Płaszowa" jest doskonałą, choć drastyczną i bardzo ciężką opowieścią o tym, jakie piekło na ziemi jest w stanie stworzyć jeden człowiek innemu. Obowiązkowa lektura dla fanów takich powieści, jak "Tatuażysta z Auschwitz" autorstwa Heather Morris czy "Skrzypaczka z Auschwitz" pióra Ellie Midwood.

Prawdy nie ukryje ani lód, ani noc polarna. Nawet jeśli będą milczeć... Siglufjördur, małe rybackie miasteczko na północy Islandii, jest jak pułapka. Wciśnięte w głęboki fiord, rzadko widzi słońce. Jedyna droga, którą można stąd uciec, prowadzi przez stary tunel zasypany śniegiem aż do wiosny. Tu wszyscy wiedzą o sobie wszystko. I wszyscy milczą. Ari Thór Arason studiował filozofię i teologię, ale skończył szkołę policyjną.

Ponadczasowa, określona kanonem literatury książka "Małe kobietki" w nowszym, piękniejszym wydaniu. Ta wzruszająca, pouczająca i pełna emocji powieść powinna znaleźć się na półce każdej kobiety. Dziewiętnastowieczna autorka Louisa May Alcott od 150 lat opowiada nam historię czterech sióstr, które wchodzą w wiek dorosłości. Razem z nimi możemy przeżywać sukcesy, radości, pierwsze uczucia, ale i tragedie, których doświadczają. Cztery silne osobowości, w których każda kobieta odnajdzie swój odpowiednik. Niezależna i uparta Jo, delikatna i pełna wdzięku Beth, piękna i odpowiedzialna Meg oraz najmłodsza, uzdolniona artystycznie i wciąż marząca Amy. Siostry mieszkają w Concord w Massachusetts i są wychowywane przez matkę Marmee, która sama zajmuje się córkami pod nieobecność męża walczącego na wojnie secesyjnej. Jej sposób pokazywania dziewczynkom świata wyprzedza epokę, w której żyją, i jest ponadczasowy, aktualny dla współczesnych, silnych kobiet. Marmee stara się przekazać córkom, aby zawsze kierowały się sercem, ceniły wolność, znalazły własną drogę w życiu i nie podporządkowywały się mężczyznom, do których w tamtej epoce należało ostateczne zdanie. Siostry pomimo nieobecności ojca i braku pieniędzy odkrywają radość życia i zarażają nią innych, w tym Lauriego, samotnego chłopaka, który wprowadza się do domu obok, gdzie mieszka jego tajemniczy, wysoko postawiony i szanowany dziadek. Obie rodziny uczą się od siebie postrzegania świata, miłości do bliskich i stają się dla siebie wzajemnym wsparciem.

"Molestowane" to zbiór wstrząsających historii dotyczących problemu, o którym większość wolałaby po prostu nie mówić. Jeśli ważne tematy nie są Ci obojętne, koniecznie przeczytaj tę pozycję. Każda historia molestowania jest inna. Nie ulega jednak wątpliwości, że dla każdej z ofiar jest to trauma nie do opisania. Osoby, które w dzieciństwie były ofiarami wykorzystywania seksualnego, ranę po tych wydarzeniach noszą do dziś. Wiele z nich przypłaca to swoim zdrowiem psychicznym, ale także ugruntowanym społecznie wstydem. Wstydem, bo ktoś zamiast napiętnować przestępcę, uznaje ofiarę za winną. Bo często seksualnym oprawcą okazał się ktoś, kto uchodził za przyjaciela rodziny i miał nieskazitelną opinię. I wreszcie - bo tak ogromna trauma jest w stanie dogłębnie naruszyć poczucie godności i wartości ofiary. Bohaterki niniejszej książki, z którymi rozmawiają Katarzyna Borowska i Anna Matusiak-Rześniowiecka, pomimo tych wszystkich doznanych krzywd i cierpienia, zebrały się na odwagę, aby podzielić się swoimi przeżyciami z Czytelnikami. Tym samym pokazują również swoją siłę, bo po tylu latach nadal za wszelką cenę chcą żyć. Dziś realizują się prywatnie i zawodowo, a przede wszystkim - chcą być szczęśliwe, mimo że wiele lat temu ktoś brutalnie podeptał ich niewinność i dziecięcą radość.