Miasto iluzji. Róże

"Zatańczmy w słońcu" to przepiękna opowieść o radzeniu sobie z utratą i odnajdywaniu w życiu nadziei... Czy odważysz się zatańczyć w jeden z pięknych wieczorów lata? Do dziś Ada wspomina dawne letnie dni i romantyczne momenty, które przeżyła sześć lat temu. Wydawało jej się, że znalazła w końcu upragnioną bratnią duszę i teraz wszystko już potoczy się niczym w bajce. Sprawy potoczyły się jednak inaczej - kobieta straciła osobę, która była najbliższa jej sercu. Dziś Ada ma oparcie w swojej rodzinie, a córeczka rozświetla jej pochmurne dnie. Nie chce jednak angażować się w związki i nie wierzy, że uda jej się jeszcze do kogoś zbliżyć, by na nowo uwierzyć w miłość. Kolejne wakacje są zupełnie inne. Ada spotyka Szymona, do którego należy piękne letnisko. Ponownie zbliża się też do Igora, z którym wspólnie dorastała. Choć nie może zaprzeczać, że mężczyźni budzą w niej ciepłe uczucia, nie jest pewna, czy jest gotowa na nową relację. Czy Adzie uda się uwierzyć w to, że i dla niej jest jeszcze szansa? Choć jej serce otacza mur, być może tym razem znalazła kandydata, któremu uda się sprostać temu wyzwaniu... Czas, by w życiu Ady na nowo zaświeciło słońce!

„Nie wierzyłam, że to się kwalifikuje jako gwałt”. Jeannie Vanasco od wielu lat śni ten sam koszmar. Zawsze jest o nim: jednym z jej najbliższych licealnych przyjaciół. Chłopaku, który ją… zgwałcił? Czy to, co zrobił Mark, można tak określić? Kto lub co o tym decyduje? Jeannie postanawia – po czternastu latach milczenia – skontaktować się z Markiem. Mężczyzna zgadza się na spotkanie i rejestrację rozmowy. Vanasco szczegółowo opisuje swoją przyjaźń z Markiem przed i po napaści, zadając odważne i trudne pytanie: czy dobra osoba może popełnić straszny czyn? Przeprowadza z nim wywiad, badając, jak gwałt wpłynął na jego życie i jej własne. Bezlitosne i odważne "Rzeczy, o których nie rozmawiałyśmy, kiedy byłyśmy dziewczynami" są po części wspomnieniem, po części prawdziwym zapisem przestępstwa, a po części świadectwem siły kobiecych przyjaźni. To głos, który inspiruje do zadawania trudniejszych pytań oraz do koniecznej i od dawna zaległej dyskusji – o tym, jak przepisy prawa wpływają na uczucia i zachowania skrzywdzonych kobiet, a co za tym idzie, na częstotliwość zgłaszania przestępstw przeciwko wolności seksualnej.

Komedia kryminalna, która sprawi, że niejeden raz się uśmiechniesz. Sprawdź, kto zdecyduje się dokonać zabójstwa, by za wszelką cenę osiągnąć swój cel. "Po trupach do celu" to powieść, która łączy humor z historią o kryminalnym zabarwieniu. Marlena Jans to popularna aktorka, doceniana nie tylko przez widzów, ale i krytyków w Polsce. Nie dość, że na brak pieniędzy z licznych angażów nie mogła narzekać, to jeszcze otrzymywała wiele nagród za swoje role. Wszystko jednak zmieniło się w wyniku jednego, nagłego incydentu, który przyniósł dla artystki katastrofalne skutki. W końcu jednak pojawia się szansa, by mogła odzyskać utraconą reputację. Musi jedynie osiągnąć pewien cel: dostać główną rolę w hitowej produkcji, której reżyserem jest były mąż kobiety. Problem w tym, że lista zainteresowanych tym angażem jest wyjątkowo długa. Każda z kandydatek okazuje niezwykłą determinację w dążeniu do zdobycia roli. Czy upór może być tak silny, by któraś zdecydowała się na morderstwo?

Kolejna powieść Izabelli Frączyk, która porwie Cię w wir codziennego życia. Przekonaj się, że rozwód to nie koniec, a los lubi płatać figle. Aleksandra Milewska podjęła trudną decyzję: po kilkunastu latach małżeństwa wreszcie odważyła się na rozwód. Teraz jest wolna i wcale tego nie żałuje. Aby jednak zupełnie odciąć się od tego, co było wcześniej, a między innymi nie wpadać wciąż na byłego męża, postanawia rzucić pracę, zupełnie zmieniając swoje dotychczasowe życie. Zależy jej na tym, by odzyskać siły przed rozwojem kariery w dużym mieście, dlatego szuka nowego zajęcia poza Warszawą. Jedna z przyjaciółek znajduje jej posadę w niewielkiej winiarni zlokalizowanej w równie niewielkiej miejscowości. Kobieta nie zastanawia się długo: widzi już siebie siedzącą wygodnie w biurze i cieszącą się z rabatu na wyjątkowe wina. Rzeczywistość okazuje się nieco inna. Na miejscu Aleksandra zastaje podupadającą fabrykę alkoholu dosyć wątpliwej jakości. Jej szef zdaje się co prawda wyrozumiałym człowiekiem, jednak cały czas przebywa pod wpływem napojów wyskokowych. Miasteczko również nie przypomina swojskiego miejsca, idealnego do odpoczynku, a raczej wygląda, jak żywcem wyjęte z czasów PRL-u. Kobieta czuje się trochę zagubiona, ale z czasem poznaje dwóch mężczyzn, którzy zaczynają poważnie mieszać w jej życiu. Czy jeden z nich pozostanie w nim na dłużej?

Rita i Tomasz, młodzi ludzie pełni radości, czerpiący z życia pełnymi garściami, czasem lekko zawadzający o granice prawa, nie spodziewają się, co przygotował dla nich los. Sami mają bardzo sprecyzowane plany, piękna ślubna suknia już czeka… Wskutek tragicznego splotu okoliczności ich życie zmienia się diametralnie; nie będzie ślubu, nie będzie wspólnego czasu, nie będzie już wiatru we włosach Rity, zniknie radosna, szalona dziewczyna. Będzie musiała radzić sobie sama, pomocy nie uzyska nawet od matki Tomka. Zdecyduje się wyjechać. Na Mazurach spotyka mężczyznę, który zauroczony nią, proponuje wspólne życie. Może nie takie, na jakie liczyła w wyobraźni, ale Rita nie może sobie pozwolić na grymaszenie. Wspólnie prowadzony pensjonat na Mazurach prosperuje dobrze, dzieci rosną. Świat Rity jest podporządkowany obowiązkom i mężowi, sama Rita również staje się osobą podporządkowaną. Nie ma już w sobie woli walki, pragnienia przygody; jej radością oprócz dzieci stają się konie. Chwile ważne dla siebie spędza, jeżdżąc konno po okolicy. I to uporządkowane, poskładane jakoś życie nagle sypie się niczym domek z kart, a Rita po raz kolejny będzie musiała zmierzyć się z przewrotnością losu. Będzie musiała też zmierzyć się z samą sobą – i nie wiadomo, które z tych zmagań okażą się trudniejsze…

Ta niezwykła, ponadczasowa opowieść wciąga od pierwszych stron i zmusza do zastanowienia się, czy marzenia mogą być... niebezpieczne? Czy siła pragnień, do których często sami przed sobą się nie przyznajemy, może mieć dla naszego życia działanie niszczycielskie? A może to tylko pozory? "Hotel Aurora" to powieść obyczajowa osadzona w Sudetach, gdzie na tle pięknych gór i zapierających dech w piersiach widoków rozgrywają się sceny zarówno romantyczne, zabawne, ocierające się o komedię, jak i tragiczne czy przykre, sprawiające, że człowiek na moment zatrzymuje się i poddaje refleksji. Antonina na prośbę przyjaciółki udaje się w jej rodzinne strony i rozpoczyna pracę w nieco już podupadającym hotelu Aurora. W trakcie podróży na miejsce poznaje urzekającego pisarza, którego osobowość i podejście do życia bardzo szybko kradną jej serce. Romantycznie zaczynająca się historia kieruje Czytelnika do hotelu, gdzie mieszka i pracuje ojciec przyjaciółki Antoniny, Marian - ciężka choroba sprawia jednak, że coraz słabiej radzi ON sobie nie tylko z prowadzeniem firmy, ale i codziennym życiem. Książka stawia przed Czytelnikiem wiele trudnych pytań. Czy w starciu z brutalnym losem jesteśmy bezsilni? Czy warto walczyć, czy lepiej płynąć z prądem wydarzeń, nawet jeśli nie dzieją się one po naszej myśli? Czy jedna osoba może zmienić przyszłość, która wydaje się nieuchronna? Autorką "Hotelu Aurora" jest Emilia Teofila Nowak, która w doskonały sposób pokazuje starcie marzeń z rzeczywistością, pragnień z szarym życiem, i potrafi robić to tak, by dawać nadzieję na to, że - mimo przeciwności losu - w finalnym rozrachunku zwyciężą prawda i miłość. Pisarka jest również autorką inspirującej książki "Piromani".