Mój tata panda

Agata, córka Iwonki – bohaterki znanej z Nie zmienił się tylko blond i wnuczka Haliny z książki Nieszczęścia chodzą stadami – wraca do rodzinnego domu na wakacje. Niestety szybko okazuje się, że nie ma tam ani odrobiny prywatności. Postanawia więc zamieszkać u dziadków, by w spokoju rozkoszować się urokami lata. Nic jednak nie idzie tak, jak zaplanowała… Dokąd zaprowadzi Agatę nadmierna kontrola babci Halinki? I gdzie w tym wszystkim miejsce na miłość? Pełna bezpretensjonalnego humoru, lekka opo

Literatura miłosna od lat cieszy się niegasnącą popularnością, zwłaszcza wśród płci pięknej. Najczęściej książki tego gatunku pozostają niezauważone i nieznane szerokiemu gronu odbiorców. Inaczej jest jednak z dziełem autorstwa Martyny Pustelnik, pod tytułem "Nie rób scen, Flora". To niewątpliwie powieść warta uwagi. Bohaterką powieści jest Flora. To niespełniona aktorka, która dostała szansę zagrania roli mitologicznej Psyche u bardzo cenionego i znanego reżysera. Wszystko wydaje się iść świetnie, do momentu aż Flora dowiaduje się, że jej partnerem scenicznym, który wystąpi w roli Erosa, ma zostać Maks Stankiewicz - niezwykle ceniony aktor oraz celebryta, a zarazem dawna miłość aktorki z czasów, gdy studiowała jeszcze na Akademii Teatralnej. Florentyna Mikołajczyk nie chce jednak zaprzepaścić swojej życiowej szansy. Uważa, że da radę wcielić się w rolę zakochanej do szaleństwa Psyche. Może też będzie to okazja do tego, aby zemścić się za to, że Maks Stankiewicz przed laty złamał jej serce? Tego wszystkiego dowiecie się z niniejszej książki.

Samaa żyje w świecie, który za kilka stuleci może być naszym światem. To pustynia pozbawiona tlenu, pełna nieznośnego ciepła. Większość zwierząt i roślin wymarła na skutek tajemniczej katastrofy klimatycznej. Ludzkość zmuszona jest funkcjonować w opustoszałej przestrzeni, prowadzić koczowniczy tryb życia, a także żyć w strachu przed głodem i odwodnieniem. W tym wrogim człowiekowi środowisku ocaleni nauczyli się organizować swoją codzienność na nowo. Kobiety zajmują się domem, mężczyźni handlują lub polują… na drzewa. To pozostałość dawnego świata będąca ostatnim cennym dobrem – walutą wymiany żywności i tlenu, które można zdobyć w Mieście. Nikt nie wierzy, że to właśnie drzewa są sednem sprawy i nie powinny być wycinane. Zbyt wiele pokoleń przeminęło, by ktokolwiek o tym wiedział. Samaa nie zna innego świata. Marzy o dołączeniu do łowców, ale w jej społeczeństwie kobiety nie mogą wykonywać wielu czynności. Pomimo to dziewczyna zdobywa się na odwagę i pewnego dnia wyrusza w ślad za łowcami. Okazuje się, że pustynia ma niejedno oblicze, a wszystko, w co do tej pory wierzyła Samaa, jest kłamstwem. Poetycka i futurystyczna powieść autorstwa Marie Pavlenko pokazuje, że niektóre rozwiązania problemu globalnego ocieplenia są na wyciągnięcie ręki. Ale podobnie jak ludzie ze świata Samai, nie bierzemy ich pod uwagę. Marie Pavlenko proponuje nam kontemplacyjną historię, w której krok po kroku, razem z bohaterką, odkrywamy istotę natury – istotę życia.