Mój tata panda

Agata, córka Iwonki – bohaterki znanej z Nie zmienił się tylko blond i wnuczka Haliny z książki Nieszczęścia chodzą stadami – wraca do rodzinnego domu na wakacje. Niestety szybko okazuje się, że nie ma tam ani odrobiny prywatności. Postanawia więc zamieszkać u dziadków, by w spokoju rozkoszować się urokami lata. Nic jednak nie idzie tak, jak zaplanowała… Dokąd zaprowadzi Agatę nadmierna kontrola babci Halinki? I gdzie w tym wszystkim miejsce na miłość? Pełna bezpretensjonalnego humoru, lekka opo

Lady Clara Fairfax ma już serdecznie dość zalotników. Z uporem odrzuca oświadczyny dżentelmenów, którzy nie widzą w niej niczego poza urodą, w istocie zapierającą dech. Przekonana, że potrafi być kimś więcej niż jedynie ozdobą salonu, poświęca się pracy charytatywnej. Chcąc pomóc jednemu z podopiecznych, zwraca się o pomoc do ponurego, przystojnego i niezmiernie irytującego prawnika, Olivera Radforda. W życiu Radforda nie wszystko biegnie według założonego planu. Niespodziewanie został następcą do tytułu księcia. Jasnowłosa, modnie ubrana piękność, mimo iż niepozbawiona rozumu, również do tego planu nie należy, jednak bez trudu udaje jej się opętać na wskroś logiczny umysł Olivera. A gdy w oddali zaczną bić weselne dzwony, nie pozostanie mu nic innego, jak próbować nie stracić resztek zdrowego rozsądku. Czy najmodniejsza, najbardziej pożądana panna i najbystrzejszy, najbardziej znienawidzony londyński prawnik odnajdą drogę do siebie?

"Protest" Magdaleny Zimniak to interesująca współczesna powieść psychologiczna. Dla dorosłych i dla młodzieży. Niechciana ciąża nastoletniej Krysi to początek tragedii w rodzinie Romaniuków. Jest rok 1979, aborcja w Polsce jest przeprowadzana na życzenie, więc za namową rodziców Krysia usuwa ciążę. Dziewczyna nie radzi sobie psychicznie, sięga po alkohol i narkotyki. Nikt w rodzinie nie wie, kto był ojcem dziecka, Krysia trzyma to w tajemnicy. Jakiś czas później matka Krysi i Anity, młodszej córki, popełnia samobójstwo. Ojciec dziewczyn nie wierzy w samobójczą śmierć żony. Mijają lata, samobójstwo popełnia Krysia. Ten fakt również wygląda podejrzanie. Anita przeżywa wszystko od nowa, gdy w 2000 roku Trybunał Konstytucyjny w Polsce zakazuje aborcji nawet wówczas, gdy dziecko jest nieuleczalnie chore. Ta decyzja to piekło kobiet i ich zniewolenie. Córka Anity, Julia, bierze udział w protestacyjnych marszach kobiet. Anita traci poczucie bezpieczeństwa. Boi się, że ktoś się mści na rodzinie Romaniuków, jej zachowanie staje się irracjonalne. Ojciec, który stracił już żonę i córkę, patrzy na szaleństwo drugiej córki i sam jest bliski utraty zmysłów. A co z Julią? Nastolatką, której bezpieczny świat całkowicie się rozpadł? "Protest" nie jest łatwą książką. Dużo tu trudnych emocji, żalu, lęku, podejrzeń, niewiary w ludzi. Zwyczajna rodzina, wydawałoby się. A w środku dramat. Wystarczyło jedno traumatyczne wydarzenie sprzed lat, by uruchomić lawinę. Czy można ją zatrzymać? Finał powieści jest zaskakujący i zmusza do refleksji. Ta książka jest buntem i głosem w obronie kobiet.

Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak powracający Polacy radzą sobie w Polsce? W jakim stopniu zmienia się nasz stosunek do repatriantów? Czy w relacjach bohaterów jest więcej radości, czy rozpaczy? Najstarsze pokolenie repatriantów pamięta 1936 rok, gdy na mocy decyzji Rady Komisarzy Ludowych Sowieci deportowali ich z rodzimych terenów obecnej Ukrainy do Kazachstanu. Trafili tam, gdzie komisarz postawił palec na mapie. Polacy, podobnie jak Niemcy, Ukraińcy i inni, znajdowali się pod tzw. komendanturą. Bez jej zgody nie mogli nawet odwiedzić krewnych w sąsiedniej wiosce. Przeżyli tam ponad pół wieku jako członkowie narodu radzieckiego. W dużym stopniu się zasymilowali. Wiara pozostała zawsze ich wyróżnikiem. Polaków w Kazachstanie odkryła na nowo III RP w latach 90. XX wieku. Pierwsi repatrianci wracali do Polski na własną rękę, załatwiając sobie prywatne zaproszenia. Polski Sejm uchwalił ustawę repatriacyjną dopiero w 2000 roku. Na podstawie ustawy do Polski wróciło około 8000 osób, według różnych źródeł w kolejce czeka 15 – 20 tys. osób. 7 kwietnia 2017 roku Sejm przyjął nową ustawę o repatriacji.

Pamiętnik najbliższej przyjaciółki Marii Rodziewiczówny zdeponowany w Bibliotece Jagiellońskiej, a spisany z nadzieją, że kiedyś będzie mógł dotrzeć do rąk czytelników autorki. Poznały się w czasie rodzinnych wizyt. Praca społeczna, wspólne zebrania i wycieczki zaowocowały stale pogłębiającą się przyjaźnią, na której charakter niewątpliwy wpływ miał podziw, by nie powiedzieć uwielbienie Jadwigi dla starszej o jedenaście lat Marii. Z czasem więzy przyjaźni zadzierzgnęły się jeszcze mocniej. W 1919 obie zamieszkały razem. Jadwiga stała się prawą ręką właścicielki Hruszowej, pomagała jej w prowadzeniu domu i ogrodu. Stała się dobrym i po trosze opiekuńczym duchem powieściopisarki, starającym się odsunąć od niej wszystko, co mogłoby stanowić przeszkodę w twórczej pracy. Dla siebie wybrała świadomie miejsce na drugim planie. Wszyscy zapamiętali ją jako osobę uśmiechniętą, pogodną... Towarzyszyła pisarce podczas wojen i pokoju, zarówno w Warszawie, jak i w Hruszowej. Była z nią aż do chwili śmierci. Wspomnienia spisane w niniejszej książce to zapis przepięknej przyjaźni, czy wręcz miłości dwóch niezwykłych kobiet, ale też zapis życia w wyjątkowych czasach i w wyjątkowych miejscach, które tak bardzo obie ukochały – Warszawie i Kresach.