101 latarni

Ostatnia część jednej z najznakomitszych polskich powieści historycznych, teraz na nowo przypomniana przez Wydawnictwo MG. Książka "Bolesław Chrobry. Rozdroża" jest domknięciem losów charyzmatycznego władcy z rodu Piastów, który mimo przeciwności zwieńczył swoje polityczne wysiłki pierwszą w dziejach Polski koroną. Antoni Gołubiew - pomimo iście monumentalnego dorobku - jest pisarzem wciąż niewystarczająco docenianym w powszechnym odbiorze czytelniczym. A przecież jego proza historyczna nawiązuje do najlepszych wzorców tego gatunku i można ją śmiało zestawiać z nazwiskami Teodora Parnickiego, Hanny Malewskiej czy Elżbiety Cherezińskiej. Opowieść, którą podejmuje w "Chrobrym", jest majstersztykiem fabularyzowania historii z jednoczesnymi aspiracjami do uświadomienia odbiorcy, jak bardzo bliski sercu współczesnego czytelnika może być bohater czasów odległych, na wpół zapomnianych. Całe szczęście Gołubiew nie daje zapomnieć o pierwszym królu piastowskim, wpisując go w dynamiczny krajobraz średniowiecznych realiów: politycznych machinacji, krzewienia wiary chrześcijańskiej i kultury łacińskiej, które nie zawsze postępowało wedle zasad rycerskiego etosu. Powieść Gołubiewa szczególnie warto porównać z książką "Srebrne orły" Teodora Parnickiego, która rozgrywa się w zbieżnych okolicznościach przełomu X i XI wieku, a polityczne dylematy króla Bolesława zostały uzupełnione o paneuropejski kontekst uniwersalnego cesarstwa.

Seniorzy do wynajęcia? To nie reality show, ale pomysł żywiołowych staruszków! Gdy grupa absolwentów uniwersytetu trzeciego wieku kończy rok akademicki, ma zdecydowanie zbyt wiele czasu. Dziarscy seniorzy potrzebują zajęcia, które wypełni ich letnie dni. Jeden z nich wpada na pomysł, by dać ogłoszenie w lokalnej prasie. Do wynajęcia w okresie wakacyjnym oferują… siebie. Swoją energię, doświadczenie życiowe, mądre rady i dużo, dużo więcej. Co wyniknie z tej nietypowej oferty? Czy bohaterowie są świadomi, czego się podejmują? I najważniejsze… Czy znajdą się chętni, by wypożyczyć dziadków? Daj się wciągnąć w klimatyczną opowieść, w której różnice pokoleniowe nie stanowią żadnej bariery, a takie wartości jak troska, dobro i miłość okazują się ponadczasowe

"Wnuczka wariatki. Alina" Danuty Noszczyńskiej to historia o tym, że nigdy nie jest za późno, aby naprawić relacje z bliskimi. Życie pisze najdziwniejsze scenariusze, o czym mają okazję przekonać się bohaterki powieści. Zawsze jednak warto podążać naprzód i szukać szczęścia. Alina ma ponad pięćdziesiąt lat i wciąż zmaga się z pamięcią o smutnym dzieciństwie i trudnej przeszłości. Jej córka Pola stała się bodźcem do zmian i wyprowadzenia się od zwariowanej matki. Rozpoczęły nowy rozdział, ale wcale nie jest to droga usłana różami, jakiej oczekiwała Alina. Kiedy jednak po jakimś czasie Pola wraca z odwiedzin u babci, stwierdza, że starsza pani wcale nie jest aż tak zła, jak myślała. Między szaloną Carmen a dziewczynką rodzi się więź, która ma szansę stać się początkiem wielkich zmian w rodzinie. Wnuczka dokłada wszelkich starań, aby naprawić skomplikowane relacje, a przy okazji trafia na trop wielkiej tajemnicy rodzinnej sprzed dwóch pokoleń. W związku z tym nic nie jest już oczywiste, a odkrycie tajemnicy zmusi kobiety do zrewidowania swoich poglądów. Czy będą w stanie sobie zaufać i stworzyć prawdziwą rodzinę?

„Wielkie kłamstewka w świecie korporacyjnych nadużyć. Manifest pracujących matek i kobiecej przyjaźni ery #MeToo” – „Entertainment Weekly”. Sloane, Ardie i Grace od lat pracują w korporacji Truviv. Gdy niespodziewanie umiera prezes firmy, wszyscy pracownicy sądzą, że jego następcą zostanie Ames Garrett, przełożony prawniczek. Mówi się, że z kobietami łączą go raczej trudne relacje, ale dotychczas nikt nie traktował tych plotek poważnie. Niewygodne dla firmy incydenty zamiatano pod dywan

"Pamiętniki. Największy kochanek wszech czasów" to wybór wspomnień najsłynniejszego uwodziciela w dziejach ludzkości. Miał 186 cm wzrostu, ciemną karnację, czarne oczy i włosy, które wszakże (wedle ówczesnej mody) skrywał zazwyczaj pod peruką. Giacomo Casanova to jedno z najbardziej znanych nazwisk w dziejach. Ten XVIII-wieczny prawnik, złodziej, oszust, karciarz, filozof, dyplomata i pisarz stał się dla potomnych synonimem uwodziciela. Pierwsze (choć niespełnione) miłosne uniesienia poznał już w wieku lat dwunastu. Przez ponad siedemdziesiąt lat burzliwego życia przeżył tyle przygód, że można by nimi obdzielić kilku filmowych bohaterów. Uwodził i był uwodzony, wiązał się z kobietami z różnych sfer i środowisk. Pojedynkował się (słynne starcie z Branickim), siedział w więzieniu, podróżował... Podawał się za kabalistę, alchemika i cudotwórcę. Należał do masonerii... I uwierzcie na słowo, że to wszystko to jeszcze nic! Casanova pozostawił po sobie pokaźny dorobek literacki. Składają się nań sztuki teatralne, dysputy, rozprawy, zbiory anegdot i opowiastek. Przekłady literackie i oczywiście wspomnienia. Najbardziej obszernym dziełem jest "Historia mojego życia", czyli 12-tomowy cykl wydany po raz pierwszy w Lipsku w latach 20-stych XIX wieku pod nazwą "Pamiętniki". Jak do tej pory nie doczekaliśmy się jeszcze na pełny polski przekład pamiętników Casanovy. Z prawdziwą przyjemnością prezentujemy więc naszym czytelnikom ich obszerne fragmenty zawarte w niniejszej książce. Składają się one na spójną i barwną opowieść o człowieku, który stał się pionierem pewnej rewolucji obyczajowej. W czasach form i konwenansów oraz wszechobecnej pruderii pokazał, że fizyczność może być równie ważna co szlachetne, wzniosłe uczucia. Udowodnił, że mężczyzna również pragnie podobać się kobietom i zabiegać o ich względy i że nawet zawołany uwodziciel sam może paść ofiarą swoich własnych uczuć. W pamiętnikach wspomina o związkach z grubo ponad setką kobiet. Były to zarówno przelotne miłostki, jak i długoletnie, wartościowe relacje. A tajemnica tego jakby nie patrzeć sukcesu tkwi być może w tym, że uwodził, nie mając świadomości tego; będąc sam uwodzonym. Tak przynajmniej pisał. Ale czy to aby na pewno prawda?