Mały lord

Obowiązkowa lektura dla wszystkich, którzy kochają „Abbę” W 1974 roku mało znany szwedzki zespół „Abba” zwyciężył konkurs Eurowizji i wkroczył na światowe sceny. Swoimi piosenkami podbił serca fanów muzyki pop a z czasem sprzedał ponad 150 milionów płyt. W tym wyścigu tylko Beatlesi okazali się lepsi. Fani czekali nie tylko na kolejne przeboje „Abby”, ale i z wypiekami śledzili miłosne uniesienia dwóch małżeńskich par artystów, ich sprzeczki i powiększającą się w astronomicznym tempie fortunę. Któż dziś nie kojarzy bajecznie kolorowych stylizacji szwedzkich artystów, kto nigdy nie nucił brawurowych piosenek Mamma mia czy Knowing Me, Knowing You i nie tańczył przy dźwiękach Dancing Queen. Czy jednak wiesz, że: w 1977 roku 3,5 miliona ludzi ubiegało się o bilety, aby zobaczyć „Abbę” w londyńskim Royal Albert Hall. Dostępnych było mniej niż dwanaście tysięcy miejsc. Aby zadowolić wszystkich zainteresowanych londyńskich fanów, „Abba” musiałaby zagrać w tym miejscu ponad sześćset koncertów, tantiemy „Abby” ze sprzedaży płyt na terenie Związku Radzieckiego były tak wielkie, że musiały zostać wypłacone w ropie naftowej, w 1980 roku odwołano koncerty „Abby” ze względu na groźby uprowadzenia.

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.

Marzenia o podróżach można spełnić na wiele sposobów. Czy wstąpienie do organizacji przestępczej jest dobrym wyborem? Książka "Przemytnik" zabierze Cię do Polski z końca XX wieku. Odkryj losy chłopaka żyjącego fikcją. PRL dobiega końca i wszystko wydaje się możliwe. Ludzie nie są ograniczani przez żadne zakazy, a rzeczywistość drastycznie się zmienia. Jedną ze zmian jest pojawienie się grup przestępczych, które coraz częściej można spotkać na ulicach Warszawy. Młody chłopak mieszkający w Warszawie postanawia skorzystać z okazji. Trafia do zorganizowanej grupy przestępczej. Traktuje to jako przygodę, która umożliwi mu realizację swoich marzeń o podróżach po świecie. Co prawda nigdy nie uwzględniał bycia przemytnikiem, ale co może się nie udać? W końcu oglądał wiele filmów kryminalnych i doskonale wie, jak to wszystko funkcjonuje. Z tą różnicą, że teraz to on będzie głównym bohaterem. Problem tkwi w tym, że życie rządzi się własnymi prawami.

Jak budowaliśmy nasz kapitalizm? Mozolnie, czasem z przeszkodami, ale radośnie i z nadziejami. Błyskotliwe spostrzeżenia autorów i pieczołowicie dobrane fotografie decydują o wyjątkowym charakterze tej książki. Autorzy opisują najważniejsze zjawiska i postaci z lat 90. XX wieku, m.in.: Karierę polskich seriali: „»To są święte godziny« – mawiali Polacy, którzy rzucali wszystko, by o stałej porze zasiąść przed telewizorami. W polskich serialach każdy mógł znaleźć coś dla siebie”. Absurdalne działania urzędów: „W Łodzi zorganizowano konkurs na największy nonsens. Konkurencja była duża. Typowano np. uchwałę tamtejszej Rady Miejskiej w sprawie opłat za przewozy promowe, choć w Łodzi żaden prom nie kursował, postawienie słupa na środku jezdni czy parking z zakazem parkowania”.

"Pracownia dobrych myśli" Magdaleny Witkiewicz to piękna opowieść o miłości, przyjaźni i tym, jak wiele mogą znaczyć ludzie znajdujący się wokół nas. Osią, na której zbudowana została fabuła tej książki, jest pokoleniowa relacja babci, matki i wnuka. Główny bohater, Florian, prowadzi kwiaciarnię, w której toczą się rozmowy bohaterów - mniej lub bardziej przypadkowych. Zlokalizowana jest ona przy Przytulnej 26 - nazwa ulicy doskonale oddaje klimat tego miejsca. Przed laty to tu swoją pracownię krawiecką prowadziła babcia Floriana, Pelagia. "Pracownia dobrych myśli" to pełna ciepła i wzruszeń powieść obyczajowa. Autorka wprowadziła do książki zróżnicowanych bohaterów. Florian uwielbia kwiaty i spełnia swoje marzenia, prowadząc własny lokal. Jego matka, Grażyna, jest ekscentryczną artystką. Ich rodzinę otaczają ludzie, którzy z czasem przestali być przypadkowo spotykanymi sąsiadami, a stali się najlepszymi przyjaciółmi. Z jednej strony to nieco wycofana Ewa, która po śmierci męża układa sobie życie na nowo. Z drugiej - zabawna Wiesława, producentka nalewek, która ma swoje centrum dowodzenia przy oknie. W kwiaciarni bywają też Norbert i Giga - kobieta dopiero co rozpoczęła pracę swoich marzeń. Sukces książki Magdaleny Witkiewicz po raz kolejny udowadnia, że czytelnicy potrzebują tego rodzaju lektur. Chcą się wzruszać, uśmiechać do siebie w tracie czytania i kończyć lekturę w dobrym nastroju.

Philippa Gregory przedstawia zdumiewający portret młodej Elżbiety I, kobiety porywczej, siejącej strach, niezrównoważonej emocjonalnie i zaborczej, która nie powstrzyma się przed niczym, nawet przed morderstwem, byle tylko zaspokoić swoje żądze. Jako świeżo koronowana królowa Anglii Elżbieta musi stawić czoło dwóm niebezpieczeństwom: francuskiej inwazji na Szkocję, zagrażającej całemu krajowi, oraz swemu uczuciu do Roberta Dudleya, zagrażającemu jej sercu. Robert Dudley jest żonaty, a jego małżonka ani myśli się nim dzielić. Amy Dudley odmawia rozwodu, który Elżbiecie i Robertowi umożliwiłby wzięcie ślubu. Zresztą, przeciwko związkowi królowej z jednym z dworzan są prawie wszyscy. W tle miłosnego trójkąta na dworze Anglii tworzą się frakcje; ktoś przechodzi od słów do czynów. Amy zostaje znaleziona martwa, ze skręconym karkiem, u stóp niewysokich schodów.

Lord Alaric Wilde, syn księcia Lindow, jest najbardziej znanym mężczyzną Anglii, podziwianym z powodu mrożących krew w żyłach przygód i zawadiackiej urody. Wracając do kraju po latach egzotycznych podróży, nie miał pojęcia, jak jest sławny, dopóki na spotkanie nie wybiegł mu tłum rozentuzjazmowanych wielbicielek. Alaric chroni się w zamku swego ojca. Lecz właśnie w chwili, gdy uświadamia sobie, że cieszy się nie tyle sławą, co złą sławą,