Tylko nie Podlasie

Wzruszająca, tajemnicza, a także pełna humoru historia ponadczasowej miłości o niezapomnianym zakończeniu. Innowacyjna powieść, w której autor próbuje zgłębić pamięć uczuć. Hope, Josh i Luke, studenci neurobiologii, tworzą nierozłączne trio, które łączy bezwarunkowa przyjaźń i pewna genialna idea. Kiedy Hope staje przed zbliżającą się nieuchronnie śmiercią, przyjaciele decydują się na zbadanie niemożliwego i na wprowadzenie w życie niewiarygodnego planu – postanawiają zabawić się w alchemików.

W położonym w środku lasów starym zamku odbywają się nagrania do nowego telewizyjnego show, który ma prowadzić szwedzka gwiazda telewizyjna, Michelle Carlsson. Po zakończonych zdjęciach część ekipy i niektórzy z zaproszonych gości świętują na zamku najkrótszą noc w roku. Rano w jednym z pomieszczeń wozu transmisyjnego znajdują martwą Michelle. Zjawia się policja. I oczywiście dziennikarze, wśród nich Annika Bengtzon, dziennikarka popołudniówki „Kvallspressen”.

To nie jest książka dla ludzi o słabym sercu Niemowlę, które już w pierwszych miesiącach życia przeszło kilkanaście zawałów. Kobieta cierpiąca na zespół zamknięcia ? w pełni świadoma, uwięziona we własnym ciele, niezdolna choćby poruszyć palcem. Wreszcie pionierska operacja wszczepienia sztucznego serca, w wyniku której powstał ?człowiek na baterie?. Kruche życie to zdumiewająca i zapierająca dech opowieść wybitnego kardiochirurga, którego ścieżkę zawodową znaczyły geniusz i brawura. Stephen Westaby dzieli się najciekawszymi i najbardziej wzruszającymi historiami z sali operacyjnej, z jakimi dane mu było się zetknąć w czasie trzydziestopięcioletniej kariery. Uratował w tym czasie setki osób, którym szans nie dawał absolutnie nikt. Oto przewodnik po fascynującym i pełnym tragizmu świecie kardiochirurgii. Pozwala poczuć, jak to jest trzymać w ręku ludzkie życie. *** Profesor Westaby, którego poznałem osobiście, jest wizjonerem oraz lekarzem walczącym o pacjenta do ostatniej chwili. Jego książka to zapis niecodziennego doświadczenia życiowego, opis wyjątkowego, namacalnego obcowania z kruchością życia. Autor przypomina swoją postawą i działalnością nieocenionego prof. Zbigniewa Religę, dlatego ta opowieść jest wiarygodna i zasługuje na upowszechnienie. prof. Marian Zembala kardiochirurg i transplantolog, który operował wraz ze Zbigniewem Religą W walce o życie chciałoby się mieć u boku kogoś takiego jak Westaby ? faceta, który dyrektorów medycznych porównuje do Stasi, a do boju rusza z okrzykiem: ?Chrzanić protokół!?. książka roku według ?The Guardian? Westaby uosabia wszystko to, czego spodziewalibyśmy się po genialnym chirurgu: jest pewny swego, zaangażowany, pełen pasji i uparty. Jego książkę, irytująco dobrze napisaną jak na kogoś, kto dotąd miał na koncie jedynie artykuły naukowe i podręczniki, połyka się niczym pierwszorzędny thriller, trup ściele się tu gęściej niż w kryminałach. Każdy rozdział czyta się z zapartym tchem, aby zobaczyć, czy kolejny ? zdawałoby się ? pozbawiony szans pacjent przeżyje.

"Dziękuję! Jak dobrze mieć sąsiadów. Książka o wspólnocie i o tym, żeby nie oceniać po pozorach" autorstwa Rocio Bonilli to publikacja przede wszystkim o przyjaźni, empatii oraz wzajemnej życzliwości. Zwraca również uwagę na to, by wystrzegać się oceniania innych po pozorach. Gdy sąsiedzi się nie znają, mogą jedynie przypuszczać i snuć teorie na swój temat. Poważny mężczyzna w garniturze pewnie nie przepada za dziećmi i nie chciałby rozmawiać z mamą dziesięciu kurcząt. I raczej nikt nie marzy o tym, by przyjaźnić się z ogrem. Czy tak jest rzeczywiście? Pewnego razu dochodzi do awarii, która staje się początkiem niespodziewanych zdarzeń. Wszyscy sąsiedzi mają doskonałą okazję, by przekonać się, że fantastyczna przygoda nie zawsze zaczyna się tak, jak mogliby sobie wyobrazić. Wydarzenie to stanowi początek wspólnej, przepełnionej przyjaźnią drogi. Publikacja ta to świetna pozycja na współczesne, zabiegane czasy, w których zaniedbuje się wszelkie relacje. Bonilla ukazuje historię zwierzęcych bohaterów, którzy mieszkają obok siebie, lecz prawie nic o sobie nie wiedzą. Wszystko się zmienia się na lepsze, gdy zostają zmuszeni poznać się bliżej.

Granaty, karabiny, broń krótka, desanty ze śmigłowca, szturmowanie budynków. Policyjnym antyterrorystom zlecane jest zatrzymywanie najgroźniejszych i najbardziej okrutnych przestępców. Strzelaniny, wojny gangów, zamachy, odbijanie zakładników to ich żywioł. Codzienne mordercze treningi przygotowują ich do tego, żeby stawić czoło najgorszemu. Tymczasem w domu czeka żona. Pełna niepokoju, bo przecież mąż może nie wrócić z akcji. Jak swoją służbę widzą policjanci? Jak postrzegają ją ich partnerki?

Szesnastoletnia Audrey po pożarze domu przeprowadza się wraz z mamą i pięcioletnim bratem do nowego miasta. Rodzina chce zacząć życie od nowa. Dziewczyna zaś rozpoczyna pisanie bloga, by uporać się ze swoją depresją i wyrazić wdzięczność swojej matce, dzięki której żyje. W nowym miejscu Audrey poznaje Leo – chłopaka, który również przeżywa trudny czas dorastania i mieszka ze swoją ciotką Sue po drugiej