Elena wie / Twoja

Kent powraca do świata randek po niedawnym rozwodzie. Jego syn Tim, gwiazdor drużyny futbolowej, popada w uzależnienie od gry komputerowej, z Facebooka dowiaduje się o powtórnym małżeństwie matki. Dawn, samotna matka, pobiera od anonimowych mężczyzn opłatę w wysokości 12 dolarów 95 centów miesięcznie za prawo do oglądania w sieci sugestywnych zdjęć swojej

Druga część z serii "Dziewczyna z gór". Wkrocz do świata Nadii i przekonaj się, że bywają momenty, gdy wszystko przestaje być oczywiste, a emocje potrafią pokierować naszymi decyzjami, w sposób, którego nie zdołalibyśmy przewidzieć. "Śniegi. Dziewczyna z gór" to już drugi tom z serii autorstwa Małgorzaty Wardy. Tym razem do nieprzewidywalnego świata głównej bohaterki Nadii wkrada się jeszcze więcej rozterek i niepewności. Dziewczyna po latach przebywania z dala od cywilizacji decyduje się wyjść z cienia i ujawnić swoją tożsamość. Wprawia tym samym w ruch ciąg zdarzeń, których skutki mogą okazać się trudne do przezwyciężenia. Po zgłoszeniu się na komisariat policji Nadia musi zmierzyć się z wątpliwościami, dotyczącymi wiarygodności jej zeznań oraz niepochlebnymi plotkami pojawiającymi się na jej temat w mediach. Jednocześnie trop, który wskazuje na to, że porywacz Nadii nie żyje, nie jest jednoznaczne. Niepewność co do tego, kim właściwie jest Jakub, sprawia, że bohaterce i czytelnikowi, coraz trudniej jest odróżnić prawdę od tego, co jest efektem pomówień i kłamstw.

Legenda Tristana i Izoldy jest najpiękniejszym, najgłębszym poematem miłości, jaki ludzkość kiedykolwiek stworzyła. Zawiera w najpełniejszym, najszlachetniejszym wyrazie to, co stanowi dominującą linię późniejszej literatury francuskiej, co odróżnia ją od wszystkich innych i stanowi tajemnicę jej uroczego na wszystkie inne oddziaływania. Wiecznie na nowo przeżywany problem miłości, wiekuista, tryumfalna apoteoza jej samej, wraz z całym bezmiarem jej nędz, kłamstw, jej wzniosłości i upodlenia, czci i bez honoru, z całym pijaństwem szczęścia i tragizmem niedoli, to linia, która od Tristana i Izoldy, poprzez strofy Villona i Molierowskiego Alcesta, niezapomniane sylwety Manon Lescaut i kawalera de Grieux, poprzez Stendhala i Balzaca, Musseta i Verlaine'a, aż do całego teatru i powieści przedostatniej doby, aż do piosenki ulicznej Paryża, snuje się nieprzerwanie przez najświetniejsze karty literatury francuskiej i stanowi jej swoisty, nieprzeparty urok. Można powiedzieć, iż dusza nowo tworzącej się rasy w samym zaraniu młodości napiła się czarodziejskiego trunku z pucharu Tristana i Izoldy i że ów napój miłosny, mocny jak życie i mocniejszy nad śmierć, na wieki już krąży w jej żyłach.

Masz wrażenie, że żyjesz w morzu ignorancji i głupoty, idiotyzmów i półprawd, populizmu i bezmyślnie powtarzanych bzdur? Jeśli tak, sięgnij po opinię specjalistów. Francuski psycholog Jean-François Marmion poprosił ekspertów w dziedzinie ludzkich zachowań - socjologów, psychologów, filozofów, neuropsychiatrów - by zmierzyli się z tematem i spróbowali zdefiniować idiotyzmy, które tak nam doskwierają. Efektem jest błyskotliwa, pełna humoru książka "Głupota. Nieoficjalna biografia", która pozwoli (po części) zrozumieć, dlaczego pływamy w morzu bredni. Różnorodność form i poziomów głupoty przedstawiona w książce może przyprawić o zawrót głowy. Trzydzieści jeden tekstów i wywiadów zawiera bogaty przegląd idiotycznych przekonań, teorii spiskowych, internetowych fejków i innych bredni. Czy żyjemy w złotym wieku bzdur? - pytają autorzy. I pochylają się nad wszystkimi, analizując pod tym kątem zarówno naszą codzienność, jak i brednie globalne, z szybkością światła ogarniające całe społeczności ery cyfrowej. Z tej książki dowiemy się, dlaczego często wierzą w nie nawet bardzo inteligentni ludzie i kto jest najbardziej podatny na ich działanie. Znajdziemy też naukową definicję dupka i dowiemy się, dlaczego tak bardzo pasuje ona do Donalda Trumpa. Autorzy różnie definiują głupotę, ale większość zgadza się ze słowami amerykańskiego filozofa Harry'ego Frankfurta, który zasłynął bestsellerową książką "O wciskaniu kitu". Pisał on, że istotą głupoty jest obojętność na prawdę. W przeciwieństwie do kłamcy, który prawdę stara się świadomie ukryć, głupiec ją po prostu ignoruje. Rozwodzi się o wszystkim, cokolwiek przyjdzie mu do głowy, bez najmniejszej troski o prawdziwość czy fałsz swoich stwierdzeń. A jeśli jest obdarzony narcystyczną pewnością siebie, to łatwo uwiedzie audytorium, które odruchowo doszukuje się sensu w jego słowach. Jak się przed tym bronić? Poza włączeniem krytycznego myślenia niewiele da się zrobić. Jak mawiał Albert Einstein: "Istnieją tylko dwie nieskończone rzeczy: wszechświat i ludzka głupota. Choć co do tej pierwszej nie mam absolutnej pewności".

Nawiązywanie bliskich relacji z innymi ludźmi bywa ekscytujące i ryzykowne zarazem. Igranie z uczuciami i emocjami może obrócić się przeciwko nam w najmniej spodziewanym momencie. Sięgnij po książkę "Sam w dolinie", którą napisała Hanna Greń, i sprawdź, czy miłość od szaleńczej nienawiści rzeczywiście dzieli tylko krok! Szymon Kliś nie mógł narzekać na brak powodzenia u przedstawicielek płci pięknej. Skwapliwie to wykorzystywał, wdając się w kolejne, mniej lub bardziej trwałe romanse i wzbudzając tym samym zainteresowanie otoczenia. Plotki przybierają na sile, gdy mężczyzna zostaje znaleziony martwy, a wkrótce potem wychodzi na jaw, że podano mu truciznę. Okoliczni mieszkańcy są przekonani, że zamordowała go jedna z byłych kochanek, a policja zdaje się podzielać ich przypuszczenia. W toku śledztwa pojawiają się pierwsi podejrzani, jednak sprawy nieoczekiwanie się komplikują, gdy miastem wstrząsa następna zbrodnia. Kto tak naprawdę jest winny?

Szokująca autobiografia okrutnie okaleczonej ofiary zazdrości „Mówił, że nie potrafi beze mnie żyć. A potem oszpecił mnie tak, żeby każdy odwracał ode mnie wzrok…” Ta tragedia wstrząsnęła Wielką Brytanią. Pisały o niej wszystkie media: od „The Guardian”, przez „Mirror” „The Sun”, „Standard”, po „Marie Claire”. „Trudno wyobrazić sobie bardziej dzielną kobietę”. „THE GUARDIAN” „