Strug. Miarą wszystkiego jest człowiek

Pirat rzeczny Mickey O'Connor, zwany Czarującym Mickeyem, wydobył się z nędzy londyńskich slumsów, by zostać królem przestępczego świata dzielnicy St.Giles. Zdobywa wszystko, czego zapragnie – z jednym wyjątkiem. Silence Hollingbrook nie przestaje nawiedzać go w snach, odkąd spędziła jedną, jedyną noc w jego łóżku. Kiedyś Silence gotowa była poświęcić wszystko, aby ocalić mężczyznę, którego kochała. Teraz, kiedy została niespodziewanie wdową i odnalazła spokój, w jej życie wtargnął znów Czarujący Mickey, przedstawiając propozycję, której nie sposób odrzucić.

“Niewidzialna ręka” to opowieść o redaktorze “Świata Młodych” Macieju Zimińskim i o akcji społecznej, której był inicjatorem. Poznaj historię nauczyciela, dzieci i 10 milionów dobrych uczynków. Maciej Zimiński był człowiekiem z misją, nauczycielem, który pragnął za wszelką cenę poprawić rzeczywistość, w jakiej przyszło mu żyć i pracować. Był redaktorem niezwykle popularnego w czasach PRL-u “Świata Młodych”. To właśnie ON zainicjował jedną z największych akcji społecznych w dziejach, znaną pod kryptonimem “Niewidzialna ręka”. Rzecz działa się w Polsce pod koniec lat pięćdziesiątych. To właśnie wtedy cały kraj zalała fala zagadkowych dobrych uczynków. Zniszczone płoty naprawiały się same, schody i chodniki odgarnięte były ze śniegu, a pola skoszone. Na miejscu widniał jedynie tajemniczy ślad dłoni z inicjałami N.R. “Niewidzialna ręka” to zachwycająca opowieść o niezwykłym człowieku i jego równie niezwykłym dziele. Akcja Niewidzialnych zmobilizowała dwa miliony polskich dzieci, które dokonały 10 milionów dobrych uczynków. Pomagały osobom starszym, samotnym, nieszczęśliwym. Sprawiały, że dobrze pamiętający jeszcze niedawne piekło wojny ludzie na powrót zaczęli wierzyć w dobroć i szlachetność drugiego człowieka. Niewidzialni za swoją pomoc nie brali zapłaty, nie oczekiwali też wdzięczności. O ich dokonaniach ze zdumieniem donosiły radio i telewizja. Dzięki tej oto książce poznacie kulisy tej wyjątkowej i napełniającej serce nadzieją historii.

Poznaj lepiej prawdziwego mistrza ceramiki. Bolesława Książka. Dzięki tej lekturze przyjrzysz się bliżej wspaniałemu artyście i jego wyjątkowym pracom. Bolesław Książek, czyli tytułowy czarodziej z Łysej Góry, jest jednym z najznakomitszych ceramików polskich. Był znany i ceniony już w momencie, gdy porzucił Kraków, aby przenieść się do małej miejscowości, zlokalizowanej obok Tarnowa. Od tego momentu Łysa Góra stała się jego miejscem na świecie, a zakład ceramiczny pozwolił mu realizować swoją największą pasję. Artysta poświęcał niemal każdą chwilę "Kamionce". Nie wykonywał jedynie obowiązków, przynależnych do dyrektora artystycznego. Zajmował się także sprawami technicznymi, a nawet można było natrafić na niego z miotłą w ręku. Przez około 20 lat, które spędził w Spółdzielni Pracy Rękodzieła Ludowego i Artystycznego, udało mu się stworzyć około 1600 rzeźb ceramicznych, ceramiki architektonicznej, wzorów naczyń dekoracyjnych i użytkowych i płyt okładzinowych. Poznaj bliżej niezwykłego artystę i zaczytaj się w książce "Czarodziej z Łysej Góry. Opowieść o Bolesławie Książku", człowieku, który w swoją pracę wkładał całą duszę, jak i serce. Prace artysty, wyróżniające się niezwykłym kunsztem wciąż olśniewają i zachwycają wysokim poziomem wykonania. Po 26 latach od śmierci artysty, jego dzieła można oglądać w najważniejszych muzeach w Polsce, a także znanych galeriach z całego świata. Autorką wyjątkowej książki, poświęconej niezwykłemu polskiemu artyście, jest Bożena Kostuch. Dzięki jej wnikliwej pracy możemy dziś cieszyć się lekturą, oddającą prawdziwy hołd wielkiemu człowiekowi. Aby stworzyć rzetelną publikację, Bożena Kostuch odbyła rozmowy z rodziną artysty, jak i ludźmi związanymi z "Kamionką" z Łysej Góry. Autorce udało się również dotrzeć do materiałów archiwalnych. Bożena Kostuch jest znawczynią XIX i XX wiecznej ceramiki, a także autorką publikacji z zakresu historii sztuki oraz historii. Jej najbardziej docenianą książką jest pozycja pt. "Kolor i blask. Ceramika architektoniczna oraz mozaiki w Krakowie i Małopolsce po 1945 roku". Książka została uhonorowana tytułem Krakowskiej Książki Kwietnia 2016, a także wyróżniona w Konkursie na Wydarzenie Muzealne Roku SYBILLA 2015 (kategoria Publikacje).

Trzeba być odważnym. Wszyscy kiedyś umrzemy. D.D.Waren, wyszczekaną panią sierżant bostońskiej policji, ciężko czymś zaskoczyć. Jednak prośba kobiety, która obserwowała policjantkę podczas ostatniego wezwania, jest dla D.D. niemałym szokiem. Charlene Grant wierzy bowiem, że za cztery dni zostanie zamordowana. Chce, by to najlepsza bostońska detektyw zajęła się

Socjolog. Podróżnik. Fotograf. Uważny obserwator relacji międzyludzkich. Sapere aude. Odważ się być mądrym – ta horacjańska maksyma stała się dewizą Piotra Sztompki. Dorastał w trudnych czasach. Choć urodził się w Warszawie, całe swoje życie związał z Krakowem. Mimo przeciwności losu był zdeterminowany i uparty w dążeniu do celu. W latach 70. wyjechał na pobyty stypendialne do Harvardu i Berkeley. Tam, na kupionej za 70 dolarów maszynie do pisania listów stworzył książkę, która otworzyła mu drogę do międzynarodowej kariery. W rozmowie z Marcinem Milczarskim opowiada, jak z ucznia sam stał się mistrzem, jak ważną rolę w jego życiu odegrały najbliższe mu osoby i o tym, że „Trzeba starać się reżyserować sytuacje i zwiększać prawdopodobieństwo «przypadków». One nadal oczywiście pozostają zbiegami okoliczności, ale jednak okoliczności jakoś przygotowywanych, co daje nieporównanie większą szansę, że coś się uda.

Maria Rodziewiczówna, być może nieświadomie, samą siebie obsadzała często jako główną bohaterkę snutej opowieści. Zawsze był to silny charakter, kobieta ciężko pracująca, dobrze zdająca sobie sprawę, jak niewdzięcznie świat traktuje jej płeć. Pisarka zdecydowanie wyprzedzała w myśleniu o kobietach własną epokę, bo i sama tę epokę wyprzedzała działaniem i myśleniem. Nie była przy tym wcale pobłażliwa dla kobiet, widziała ich wady, ale potrafiła dostrzec zalety. Wyraźnie zmagała się ze zjawiskiem emancypacji, chyba nieco zazdroszcząc młodym kobietom, że potrafią wywalczyć więcej, niż było to możliwe za czasów jej młodości. Z drugiej strony lekceważyła te, które biernie odgrywały role, w jakich widział je świat. Żeby kobiety same się zastanowiły, jaki dla nich jest wstyd i hańba w tych obyczajach niby opiekuńczych, w tym ohydnym „nie wypada”! Nie wypada się uczyć, bo to ujma kobiecości, nie wypada samej jeździć i chodzić; nie wypada pannie obrać sobie fachu i opuścić dom rodzicielski; nie wypada ostrzyc warkoczy, zrzucić gorset, ubierać się niemodnie; nie wypada nie być naiwną, palić tytoniu, śpiewać wesołych kupletów i gwizdać; nie wypada być człowiekiem, mieć indywidualność, charakter! No a gdy przestrzega tych prawideł, jakaż nagroda? Dostanie męża. To ci dopiero szczyt wart takiego starania! W Kądzieli poznamy całą galerię postaci kobiecych. Pani Taida samodzielnie zarządza, i to z sukcesem, majątkiem ziemskim (jak sama Rodziewiczówna), na dodatek wychowując dwóch synów. Nie sprzeciwia się obyczajom, tylko ciężko pracując, wykuwa swoją ziemską drogę. Drugą główną bohaterką jest córka jej kuzynki, Stasia, która wbrew wszystkiemu chce zostać lekarzem, odrzucając wszelkie konwenanse. A jednak właśnie te dwie kobiety okazują się bratnimi duszami. Piękna opowieść o obowiązku, miłości, przyjaźni. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Przepiękna opowieść o polskiej szlachcie walczącej o utrzymanie rodzinnych majątków na Kresach Wschodnich. Chyba najbardziej osobista książka Marii Rodziewiczówny. Wśród licznych bohaterów tej złożonej i wielowątkowej historii wyróżniają się kobiety: Barbara - samodzielnie zarządzająca majątkiem, baba - trzymająca w ryzach cały chłopski ród, Nina –świadoma swojej wartości nowoczesna dziewczyna. W każdej z nich możemy zapewne odnaleźć Marię Rodziewiczównę: romantyczną, a jednocześnie pragmatyczną, kierującą dużym przedsiębiorstwem, jakim był jej majątek ziemski, spragnioną miłości i niepogodzoną z podrzędną rolą kobiety. Autorka z niezwykłą przenikliwością opisuje ciemne strony ludzkiej natury: chciwość, bezwzględność, skrajny niekiedy egoizm, a jednocześnie nie traci wiary w dobro człowieka. Była osobą wyjątkową, dlatego tak wyjątkowe są jej książki.