Strug. Miarą wszystkiego jest człowiek

Lady Clara Fairfax ma już serdecznie dość zalotników. Z uporem odrzuca oświadczyny dżentelmenów, którzy nie widzą w niej niczego poza urodą, w istocie zapierającą dech. Przekonana, że potrafi być kimś więcej niż jedynie ozdobą salonu, poświęca się pracy charytatywnej. Chcąc pomóc jednemu z podopiecznych, zwraca się o pomoc do ponurego, przystojnego i niezmiernie irytującego prawnika, Olivera Radforda. W życiu Radforda nie wszystko biegnie według założonego planu. Niespodziewanie został następcą do tytułu księcia. Jasnowłosa, modnie ubrana piękność, mimo iż niepozbawiona rozumu, również do tego planu nie należy, jednak bez trudu udaje jej się opętać na wskroś logiczny umysł Olivera. A gdy w oddali zaczną bić weselne dzwony, nie pozostanie mu nic innego, jak próbować nie stracić resztek zdrowego rozsądku. Czy najmodniejsza, najbardziej pożądana panna i najbystrzejszy, najbardziej znienawidzony londyński prawnik odnajdą drogę do siebie?

Kocham Pana, Panie Sułku! Tymi słowami zwraca się do swojego ojca dorosła już Marianna. Jacek Janczarski odszedł nagle, gdy miała sześć lat; w jej pamięci zostało zaledwie kilka wspomnień. By lepiej poznać tatę, postanawia uważnie wysłuchać jego audycji, przestudiować bogate archiwum i spotkać się z ludźmi, którzy go znali, między innymi z Arturem Andrusem, Magdą Jethon, Stefanem Friedmannem, Piotrem Fronczewskim. Rozmawia z dawno niewidzianą rodziną, byłą żoną ojca i przyrodnim bratem. Jakie były twórcze początki Jacka Janczarskiego? Jak powstały kultowe postaci pana Sułka, pani Elizy i gajowego Maruchy? Skąd wzięła się legendarna dziś Rodzina Poszepszyńskich? Co zapoczątkowało współpracę Janczarskiego z Bareją i dlaczego to właśnie Ewa Błaszczyk zagrała Mariana Koniuszkę w Zmiennikach? A także: jak napisać dobrą komedię i jak wywierać wpływ na kobiety w przybytku gastronomicznym? Zabawna i wzruszająca, pełna barwnych anegdot z czasów świetności polskiej rozrywki opowieść o poszukiwaniu - czasem niełatwej - prawdy o ojcu, który odszedł zdecydowanie za wcześnie.

Jak wyglądałby świat, gdyby mężczyźni zachodzili w ciążę? Czy cenzura może być dobra? Po co Krystynie Pawłowicz feministki? I czy ten obłęd minie? Pełna humoru, dystansu i ciętego języka opowieść o świecie, który zdaje się nie zmieniać… Paulina Młynarska za każdym razem zaczyna tak samo. Robi listę gorących i żrących tematów tygodnia. Zwykle jest długa, bo wskaźnik wariactwa

Subiektywny portret dziewięciu wybitnych polskich operatorów: Jerzego Lipmana, Jerzego Wójcika, Witolda Sobocińskiego, Jana Laskowskiego, Mieczysława Jahody, Edwarda Kłosińskiego, Jacka Petryckiego, Piotra Sobocińskiego i Pawła Edelmana. Autor pokazuje twórców, którzy sprawili, że pewne kadry zostaną Mu w głowie do końca życia: Zygmunt Malanowicz „biegnący” po jeziorze w Nożu w wodzie Jerzego Lipmana i Romana Polańskiego, płonące lampki spirytusu w Popiele i diamencie Jerzego Wójcika...

Pamiętnik najbliższej przyjaciółki Marii Rodziewiczówny zdeponowany w Bibliotece Jagiellońskiej, a spisany z nadzieją, że kiedyś będzie mógł dotrzeć do rąk czytelników autorki. Poznały się w czasie rodzinnych wizyt. Praca społeczna, wspólne zebrania i wycieczki zaowocowały stale pogłębiającą się przyjaźnią, na której charakter niewątpliwy wpływ miał podziw, by nie powiedzieć uwielbienie Jadwigi dla starszej o jedenaście lat Marii. Z czasem więzy przyjaźni zadzierzgnęły się jeszcze mocniej. W 1919 obie zamieszkały razem. Jadwiga stała się prawą ręką właścicielki Hruszowej, pomagała jej w prowadzeniu domu i ogrodu. Stała się dobrym i po trosze opiekuńczym duchem powieściopisarki, starającym się odsunąć od niej wszystko, co mogłoby stanowić przeszkodę w twórczej pracy. Dla siebie wybrała świadomie miejsce na drugim planie. Wszyscy zapamiętali ją jako osobę uśmiechniętą, pogodną... Towarzyszyła pisarce podczas wojen i pokoju, zarówno w Warszawie, jak i w Hruszowej. Była z nią aż do chwili śmierci. Wspomnienia spisane w niniejszej książce to zapis przepięknej przyjaźni, czy wręcz miłości dwóch niezwykłych kobiet, ale też zapis życia w wyjątkowych czasach i w wyjątkowych miejscach, które tak bardzo obie ukochały – Warszawie i Kresach.

Tematyka II Wojny Światowej wciąż cieszy się bardzo dużym zainteresowaniem. Konflikt totalny, który zamienił życie wielu ludzi w piekło, był też epoką, w której przez historię całego konfliktu państw Alianckich i Osi przewinęli się bardzo interesujący ludzie. Jedni byli w stanie poradzić sobie z nową rzeczywistością, jednocześnie nie tracąc honoru, jednak do tej grupy ludzi nie należał Karol Antoni Juliusz Sym, znany szerzej jako Igo Sym. Próby zilustrowania jego życia podjął się Marek Teler - książka "Upadły amant" ukazała się na rynku dzięki wydawnictwu Skarpa Warszawska. Igo Sym jest jednym z najbardziej znanych kolaborantów Niemieckich z okresu okupacji. Życie aktora było bardzo burzliwe - brał udział w pierwszej wojnie światowej i późniejszych walkach terytorialnych już, po ponownym pojawieniu się Polski na mapach Europy. Po karierze żołnierza zdecydował się na branżę aktorską, debiutując w 1925 roku. W następnych latach Sym grał w filmach austriackich i niemieckich, a w 1931 roku zdecydował się na powrót do ojczyzny. Podczas II wojny światowej przez pewien czas był członkiem straży obywatelskiej, ale bardzo szybko stał się jednym z kolaborantów. Pewien czas był obserwowany przez sąd Związku Walki Zbrojnej, a niedługo po premierze filmu "Heimker" ten sam sąd karny wydał na niego wyrok śmierci. Był to jeden z najbardziej obrzydliwych filmów propagandowych w historii kinematografii. Autor skupia się nie tylko na samej historii Syma, ale i na tym, jakim był człowiekiem, co sądził o innych osobowościach mediów, których wypowiedzi na jego temat również zebrano. Czytelnik ma szansę ujrzeć twarz Karola Antoniego Juliusza Syma od strony relacji rodzinnych. Historia Syma kończy się w 1941 roku, kiedy to zostaje zastrzelony, czego okoliczności również można znaleźć w książce "Upadły Amant. Historia Igo Syma".