Jak krople w oceanie

Lato, góry i las. Sielska sceneria Beskidu Niskiego i miłość, która rodzi się wśród wycia wilków… Joanna Wilk ma apetyt na życie. Pracuje w galerii sztuki na krakowskim Kazimierzu, lepi z gliny małe cuda i wciąż wierzy w wielką miłość. Czeka, aż w jej życiu zdarzy się coś niezwykłego. Pewnego dnia dostaje intrygującą propozycję poprowadzenia warsztatów z ceramiki w Beskidzie Niskim. Wyjazd okazuje się odpowiedzią na jej pragnienia. Tam, w malowniczej scenerii gór i lasów, dzieje się magia. Joanna poznaje Tomka, młodego doktoranta leśnictwa, który prowadzi badania nad wilkami. Przy nim zapomina o bolesnej przeszłości i na nowo się uczy, czym jest szczęście. Czy jednak odważy się zaufać do końca? Czy sięgnie po miłość?

WYOBRAŹ SOBIE MIEJSCE, W KTÓRYM SPEŁNIAJ SIĘ MARZENIA, A NATURA JEST NA WYCIGNIĘCIE RĘKI. Życie na Mazurach często przypomina sielankę: długie leniwe poranki z kubkiem kawy albo słoneczne popołudnia spędzane na tarasie z widokiem na jezioro. Nic dziwnego, że to właśnie tutaj Alina wraz z mężem i synem odnalazła swoje miejsce na ziemi. Jednak niesprzyjająca pogoda i odcięcie od świata sprawiają, że mimo wsparcia bliskich i przyjaciół kobieta zaczyna wątpić w drogę, którą obrała. Gabi zabiera przyjaciółkę do Paryża, ale ekscytująca wyprawa przynosi zupełnie niezamierzony skutek. Przypadkowe spotkanie niespodziewanie komplikuje związek Gabi. Czy będzie potrafiła zmierzyć się z duchami przeszłości? Gdzie Alina ostatecznie znajdzie pocieszenie?

Ostatnia część uznanej serii sezonowej Andersa de la Motte. Noc Walpurgii, rok 1986. Na południowym krańcu Szwecji w lesie sąsiadującym z zamkiem doszło do rytualnego morderstwa szesnastoletniej dziewczyny. Za ten straszny czyn zostaje skazany jej przyrodni brat. Wkrótce cała rodzina znika bez śladu. Wiosną 2019 roku do zamku wprowadza się doktor Thea Lind. Kobieta dokonuje dziwnego odkrycia w starym dębie, co pogłębia jej fascynację tragedią sprzed lat. Kiedy odnajduje więcej podobieństw między własną burzliwą przeszłością a wychowaniem zamordowanej dziewczyny, wzmacnia się jej przekonanie, że prawda o zabójstwie nigdy nie została odkryta. Wiosna sprzed ponad 30 lat pochłonęła więcej niż jedną ofiarę.