Uczta małego alergika

“Wichrowe Wzgórza”, arcydzieło literatury światowej autorstwa Emily Brontë, które niezmiennie porusza i zachwyca czytelników. “Wichrowe Wzgórza” to jedyna powieść, którą napisała Emily Brontë. Po raz pierwszy wydana została w 1847 roku. Od pierwszego wydania w XIX wieku minęły więc niemal dwa stulecia, a dziwne losy bohaterów opisanych w “Wichrowych Wzgórzach” wciąż wzruszają do łez. W Polsce “Wichrowe Wzgórza” zostały opublikowane w 1929 roku. To prawdziwy klasyk wśród literatury światowej i literatury anglojęzycznej. Na początku powieść autorstwa Emily Bronte została przyjęta dość chłodno, co negatywnie odbiło się na autorce. Zarzucano jej przede wszystkim zbyt smutny i depresyjny wydźwięk. “Wichrowe Wzgórza” to jednak nie tylko tytuł powieści, lecz także jedno z głównych miejsc, w których działa się akcja utworu. Powieść przedstawia losy Heathcliffa, bezdomnego cygańskiego chłopca, i Katarzyny, których początkowo połączyła głęboka przyjaźń, a z czasem wielka miłość. Katarzyna postanawia poślubić jednak innego mężczyznę, Edgara Lintona. Heathcliff czuje się zdruzgotany, opuszcza rodzinne strony na trzy lata. Po powrocie okazuje się, że małżeństwo jego dawnej ukochanej dalekie jest od ideału. Bohater żeni się z Izabelą, wspólnie wychowują także ich pierwsze dziecko, nie jest to jednak związek oparty na miłości, lecz podpierany przez chęć zemsty za dawne krzywdy. Kiedy mężczyzna dowiaduje się o nagłej i niespodziewanej śmierci swojej ukochanej Katy, jego życie zaczyna ogarniać głęboki mrok. Na podstawie książki autorstwa Emily Bronte powstały także liczne ekranizacje filmowe. Jedną z najpopularniejszych jest film “Wuthering Heights” z 1992 roku, którego reżyserem jest Peter Kosminsky. W główne role wcielili się między innymi: Ralph Fiennes i Juliette Binoche.

Wyatt Callahan był inny niż jego rodzeństwo. Wszyscy o tym wiedzieli, a szczególnie on sam. Jednak otaczający go ludzie nie mieli pojęcia, na czym polegała ta różnica. Myśleli, że po prostu jest za słaby, żeby rządzić mafią. Jednak to nie była prawda. Wyatt faktycznie był inny, jednak nie słaby. Tak naprawdę ludzie go nie interesowali. Interesowała go śmierć. Dlatego został lekarzem. A teraz przyjdzie pora, żeby Wyatt pokazał, kim naprawdę jest i że będzie potrafił reprezentować rodzinę podczas nadchodzącej wojny. W jego życiu jest też Helen. Kobieta, której na nim zależy. Czy Wyatt dostrzeże to, zanim drzemiący w nim potwór zniszczy jego samego i wszystkich wokół? Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej szesnastego roku życia. Opis pochodzi od Wydawcy.

„Wierzcie mi, dzieciaki wiedzą o internecie więcej niż ich rodzice kiedykolwiek się dowiedzą. Jeśli chcecie sprawić, aby wasze dzieci były bezpieczniejsze, a równocześnie być po tej samej stronie co one, przeczytajcie tę książkę”. John Walsh, współzałożyciel Narodowego Centrum do Spraw Dzieci Zaginionych i Wykorzystywanych, prowadzący America’s Most Wanted Jak wychowywać dziecko we współczesnym świecie, kiedy już

"Guardian Angel" Joanny Chwistek to przełamująca tematy tabu historia uczucia, które w teorii nigdy nie powinno mieć miejsca. Rzeczywistość jest jednak zupełnie inna, o czym przekonuje się Arianna. Świat Arianny zawala się w momencie, kiedy w wypadku samochodowym ginie jej ojciec. Istotne zmiany w życiu dziewczyny wynikają jednak nie tylko z konieczności poradzenia sobie ze śmiercią rodzica. Okazuje się, że w testamencie ojca znalazł się zapis, zgodnie z którym w przypadku jego przedwczesnego odejścia opiekę nad Arianną ma objąć przyjaciel rodziny - Piers McKinley. Dopiero za trzy lata, po ukończeniu 21 roku życia, dziewczyna będzie mogła w pełni dysponować majątkiem, jaki pozostawił jej ojciec. Piers decyduje się jednak przekazać opiekę nad Arianną Lionelowi, swojemu synowi. Pomiędzy trzydziestoletnim mężczyzną a dojrzewającą dziewczyną tworzy się relacja, która znacząco odbiega od standardów niezobowiązującego wsparcia. Ari jest wyjątkowo dojrzała jak na swój wiek, a wzajemnego przyciągania się do siebie nie da się po prostu zignorować…

Trzy pasjonujące, mistrzowskie biografie historyczne rzucają nowe światło na władzę rosyjskich despotów i mentalność rosyjskiego narodu. Iwan Groźny. Krwawy twórca Carstwa Rosyjskiego Iwan IV – osierocony przez ojca i matkę, oddany pod opiekę wydzierających sobie władzę bojarów – od dzieciństwa uczy się przebiegłości i okrucieństwa. W 1547 roku koronuje się i ogłasza pierwszym carem Wszechrusi. Ma wtedy siedemnaście lat. Od razu staje się władcą despotycznym. Skłonność do przemocy i rozwiązłości łączy z chorobliwą wręcz pobożnością. Sadysta i mistyk zarazem, ma się za namiestnika Boga na ziemi i z góry rozgrzesza się z wszelkich występków, bo święcie wierzy, że zło czyni w tajnym porozumieniu ze Stwórcą. Wybujała podejrzliwość każe mu wszędzie dostrzegać szpiegów i zdrajców. Jego najwierniejsi dworzanie giną jeden po drugim okrutnie torturowani. Kocha przelewać krew, ale kocha też kobiety. Żeni się osiem razy, nie bacząc na dezaprobatę Kościoła. Jednocześnie jest wybitnym reformatorem. Gorliwie pracuje nad reorganizacją kraju i poszerzeniem jego granic w nieustannych walkach, ze zmiennym szczęściem, z Polakami, ze Szwedami, z Tatarami... I tak, rozdarty między wizjonerską błyskotliwością i przenikliwością umysłu a okrucieństwem, między dewocją a rozpustą, car Iwan Groźny pozostaje nieodgadnioną zagadką. Kim był naprawdę krwawy twórca carstwa rosyjskiego? Piotr Wielki. Geniusz i szaleństwo Kim naprawdę był twórca Imperium Rosyjskiego? Fascynującym geniuszem, który słaby i zacofany kraj przekształcił w mocarstwo? Czy przerażającym szaleńcem, który bez wahania przelewał krew poddanych i własną ręką zadał śmierć zbuntowanemu synowi? Nigdy nie zostało rozstrzygnięte, kto naprawdę był ojcem Piotra, bo ani fizycznie, ani psychicznie nie był podobny do cara Aleksego. Piotr I Wielki, koronowany na cara w 1689 roku, w 1721 roku przyjmuje tytuł Cesarza Wszechrusi. Obala dawne obyczaje z niewiarygodną zaciekłością, obcinając brody i głowy, narzucając swym rodakom europejskie stroje i poglądy. Przeprowadza radykalne reformy administracji, prawa, finansów, gospodarki. Tworzy regularną armię i flotę. Wojuje kosztem tysięcy ludzkich istnień z Turkami i Szwedami. Poświęca życie tysięcy, wznosząc na moczarach nową stolicę – Sankt Petersburg. Kładzie podwaliny pod nowoczesny przemysł, buduje drogi, zakłada szkoły, unowocześnia rolnictwo. A wszystko za cenę zniewolenia narodu, wydanego na łup skorumpowanej biurokracji. Władca niezmierzonego kraju umie posługiwać się kompasem, siekierą cieśli i katowskim toporem. Buduje statki i wyrywa zęby swoim poddanym. To olbrzym, który góruje wzrostem nad otoczeniem. Mocarz, który łamie w rękach podkowy. Prostak, który znajduje upodobanie w obżarstwie, pijaństwie, rozpuście i błazenadach, rozmiłowany jest w europejskiej cywilizacji i przemocą chce do niej wprowadzić Rosję. Gdyby nie świadectwa historyczne, można by sądzić, że car Piotr I Wielki jest mitycznym tworem ludowej wyobraźni, nie zaś autentyczną postacią z krwi i kości. Katarzyna Wielka. Nienasycona żądza życia i władzy Bezwzględna despotka i przyjaciółka filozofów, przebiegła w polityce i rozmiłowana w sztuce. Zwycięska cesarzowa i nienasycona kochanka. Semiramida i Messalina Północy. Caryca Rosji Katarzyna II zwana Wielką przez ponad 34 lata (1762-1796) rządzi twardą ręką, krwawo tłumi bunty, prowadzi zręczne gry polityczne i zwycięskie wojny. Unicestwienie potęgi tureckiej, przyłączenie Krymu, rozbiory Polski – zawsze w imię świętych interesów imperium. Mieni się liberalną, a postępuje jak autokratka: tortury i morderstwa są nieodłączną częścią jej polityki. Wzniosłe idee filozofów nie przeszkadzają jej umacniać poddaństwa, a mimo to dla swego ludu pozostaje ukochaną „mateczką”. Ostentacyjnie wspiera pisarzy i artystów, ale to tylko propaganda na użytek oświeconej Europy. W miłości jest wstydliwa w słowach, rozwiązła w czynach. Obdarzona krwistym i porywczym temperamentem, mężczyzn ma za narzędzia rozkoszy. Żelazną wolą, pracowitością i inteligencją osiąga wszystko, czego pragnęła. Poślubia nie tylko następcę rosyjskiego tronu, którego niebawem zamorduje – poślubia samą duszę rosyjskiego narodu. Niemka, w której żyłach nie płynie ani kropla krwi rosyjskiej, staje się ucieleśnieniem Rosji.

Komedia kryminalna, która sprawi, że niejeden raz się uśmiechniesz. Sprawdź, kto zdecyduje się dokonać zabójstwa, by za wszelką cenę osiągnąć swój cel. "Po trupach do celu" to powieść, która łączy humor z historią o kryminalnym zabarwieniu. Marlena Jans to popularna aktorka, doceniana nie tylko przez widzów, ale i krytyków w Polsce. Nie dość, że na brak pieniędzy z licznych angażów nie mogła narzekać, to jeszcze otrzymywała wiele nagród za swoje role. Wszystko jednak zmieniło się w wyniku jednego, nagłego incydentu, który przyniósł dla artystki katastrofalne skutki. W końcu jednak pojawia się szansa, by mogła odzyskać utraconą reputację. Musi jedynie osiągnąć pewien cel: dostać główną rolę w hitowej produkcji, której reżyserem jest były mąż kobiety. Problem w tym, że lista zainteresowanych tym angażem jest wyjątkowo długa. Każda z kandydatek okazuje niezwykłą determinację w dążeniu do zdobycia roli. Czy upór może być tak silny, by któraś zdecydowała się na morderstwo?