Dwa sumienia Theophilusa

Północna Kalifornia, burzliwy koniec lat 60. XX wieku. Na początku lata samotna i wrażliwa nastolatka Evie Boyd widzi grupę dziewcząt w parku i od pierwszego spojrzenia uwodzi ją ich wolność, niedbały ubiór, aura nieskrępowania. Wkrótce Evie ulega całkowicie wpływowi Suzanne, hipnotyzującej starszej dziewczyny, i jak magnes przyciąga ją sekta, która wkrótce ma zyskać złą sławę, oraz mężczyzna będący jej liderem. Ukryte wśród wzgórz rozległe ranczo jest upiorne i zrujnowane, Evie jednak...

Rok 1986 był dla Szwecji czasem zmian, który pozostawił to państwo całkowicie innym. Okres ten sprowadził na głowy wielu osób myśli o karze, winie, prawdzie i odpowiedzialności, a w ten nurt świetnie wpisuje się książka "W mroku słońca", która opowiada historię zabójstwa w niewielkiej wiosce. Czy to tylko jednorazowa, przypadkowa śmierć, czy może jednak początek seryjnych mordów, które mogą nie mieć końca? Odkryj to sam. Przenosimy się do szwedzkiej wioski Tiarp, leżącej na Nyarsasen, gdzie dochodzi do morderstwa. Szlaków jest niewiele, a te, które istnieją, wydają się bardzo niepożyteczne. Poznajemy Svena i jego syna - Vidara. Pierwszy z nich jest policjantem, który będzie musiał się zająć tą sprawą, wpadając tym samym w głęboką otchłań zła. Jego syn nie jest pewien, co zrobić ze swoją przyszłością, a po szokującym zabójstwie premiera Olofa Palme jest to jeszcze trudniejsza decyzja. Kim jest morderca z Tiarp? Dlaczego dokonał tego czynu i kto będzie jego następną ofiarą? To tylko pierwsze pytania, na które trzeba odpowiedzieć. Chwilę później pojawia się też tajemniczy autor, który postanowił opisać jego historię. Dlaczego to robi? Czy Sven poradzi sobie z rozwiązaniem tej zagadki?

Zamieć odsłania losy trzech osób, które nagle przepadają bez śladu. Łączy je wspólna nić. Piotr wraz z policją i jasnowidzem poszukuje syna studenta, który nie wrócił z nocnej imprezy; kto ukrywa rzeczywisty przebieg wydarzeń? Po dwudziestu latach pogodnego małżeństwa, Basia tropi życie męża, odkrywając czyny i postawy, których przed jego zniknięciem nie podejrzewała. Janek, wnuk słynnego

Podobno najdłuższe zarejestrowane echo rozbrzmiewało siedemdziesiąt pięć sekund, ale zapewniam cię, że tym razem potrwa to o wiele dłużej. Ogłuszający huk stłumił wszystkie dźwięki i pogrążył otaczający mnie świat w ciszy, pozwalając, by echo zniszczeń przetrwało znacznie dłużej, niż było to zamierzone. To echo będzie podążać za mną wszędzie, niszcząc mnie i niszcząc ciebie. Chcesz odpowiedzi? Ja też.

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.

W tej książce Remigiusz Mróz daje się poznać od dotychczas skrzętnie skrywanej strony. Opisuje swoją pisarską drogę i trzyma czytelnika w napięciu niczym w jednym ze swoich najlepszych kryminałów. Odkrywa kulisy własnego warsztatu, a ostatecznie udowadnia, że każdy z nas nosi w sobie przynajmniej jedną nienapisaną książkę. Wszystko to robi na chłodno, ale także z przymrużeniem oka - dzięki czemu pozycja ta tonie tylko wyczerpujące kompendium pisarskie dla wszystkich, którzy myślą o stworzeniu