Ukryte talenty

Prawdziwa historia dwóch mężczyzn, architekta i seryjnego mordercy, których losy połączyła ze sobą największa wystawa w amerykańskiej historii: Kolumbijska Wystawa Światowa z 1893 roku, zorganizowana w Chicago i nazywana „Białym Miastem”. Daniel Hudson Burnham, wybitny dyrektor robót wystawy i twórca wielu ważnych budynków, takich jak Flatiron Building w

Ciąg dalszy bestsellera Love me Never Bestseller „New York Timesa” Minęło czternaście tygodni, odkąd Isis Blake przeniosła się do nowej szkoły (i trzy lata, dwadzieścia pięć tygodni i pięć dni, odkąd nie była zakochana, i jeśli uda jej się zrealizować plan, ten licznik będzie bił w nieskończoność). Podczas tych czternastu tygodni poznała Jacka Huntera – wroga, który stał się być może kimś więcej – dzięki jego odwadze przeżyła brutalną napaść agresywnego byłego swojej matki,

Pisarz Owen Quine zaginął. Jego żona zleca sprawę prywatnemu detektywowi Cormoranowi Strike’owi. Kobieta sądzi, że mąż potrzebował kilku dni dla siebie, jak to zdarzało się już wcześniej. Strike ma go odnaleźć i sprowadzić do domu. W trakcie śledztwa okazuje się, że powód zniknięcia Quine’a może być znacznie poważniejszy niż podejrzewa żona. Pisarz właśnie ukończył rękopis będący jadowitym portretem niemal wszystkich

"Centrum śmierci" to opowieść jednego z najbardziej doświadczonych śledczych specjalizujących się w medycynie sądowej. To książka, która niezwykle wciąga - znajdziesz w niej swoistą biografię Nowego Jorku, przedstawioną w sposób, o którym Ci się nie śniło. Doskonały wybór dla fanów bestsellera "Ciało nie kłamie"! Osiem milionów mieszkańców Nowego Jorku to osiem milionów różnych sposobów na śmierć. Nowy Jork, jakiego nie znałeś - ta książka przeprowadzi Cię przez noclegownie pełne robactwa, zabierze w podróż zarówno po ponurych dzielnicach, jak i luksusowych apartamentach w samym sercu miasta. Z jednej z szaf w centrum amerykańskiej metropolii zaczynają wychodzić trupy - medycyna sądowa znajduje zastosowanie nie tylko w rozwiązywaniu kryminalnych zagadek, ale też w ratowaniu ludzkiego życia. Bliżej klimatu nowojorskich kostnic możesz się znaleźć jedynie jako ofiara zabójstwa. Ta powieść wciąga czytelnika od pierwszej strony, ale potrafi także zadać ból. Autor zgrabnie przeplata to, co mrozi krew w żyłach, z tym, co podniosłe. To trafny portret życia i śmierci w Nowym Jorku - mieście, które nigdy nie śpi.

Bohaterki DZIEWCZYN W WODZIE ścigają kolejnego seryjnego mordercę, same ścigane przez własną przeszłość. Czwarty tom cyklu łączącego trzymający w napięciu kryminał z inteligentnym thrillerem psychologicznym. Jego bohaterkami są dwie młode policjantki z bolesną przeszłością: Alex King i Chloe Lane. Ciemną nocą dwoje młodych ludzi, Matthew i Stacey, wraca górską drogą do domu. Ich samochód

Zabawne i poparte naukowo wyjaśnienia różnic między kobietami a mężczyznami, które pomogą lepiej zrozumieć przeciwną płeć. Mężczyźni nie słuchają tego, co się do nich mówi, dlatego że są egoistami i egocentrykami. – Nie. Kobiety mają zawsze ostatnie słowo, dlatego że mówią więcej niż mężczyźni. – Nie. Mężczyźni nie pomagają w domu, dlatego że ich zdaniem kobiety radzą sobie z tym lepiej. – A to

Eia jest najmłodszą członkinią Gildii Skrybów i Iluminatorów skazaną z racji wieku na wykonywanie prostych i nudnych zamówień, a marzącą o bardziej ekscytującej i twórczej pracy. Gdy w kraju rozpowszechnia się plotka o istnieniu manuskryptu, którego nie da się skopiować, a który potrafi spełnić każde pragnienie, sytuacja zmienia się dramatycznie. Nagle wszyscy posiadacze bogatych bibliotek przynoszą do gildii drogocenne manuskrypty, chcąc sprawdzić, czy da się je skopiować. Niektórzy właściciele ksiąg życzą sobie, aby kopiowanie odbywało się w ich domach. Eia trafia najpierw do pałacu lady Gladys Noor, gdzie przez kilka dni kopiuje po jednej stronie z każdego manuskryptu, a następnie do kamienicy handlarza winem, którego żona odkryła stare książki w podziemiach winiarni.

Ależ piękna była Lucile! I pomyśleć, że marzyła, by stać się niewidzialną… Urodzona w 1946 roku, trzecia w kolejności z dziewięciorga dzieci Georges’a i Liane Poirier, odebrała sobie życie w 2008 roku. Zmagała się z zaburzeniami maniakalno-depresyjnymi, które zmieniły jej życie w labirynt bez wyjścia. Delphine de Vigan długo wahała się, czy pisać o efemerycznej, fascynującej, dotkniętej chorobą matce. Wstydliwy temat, niepewny teren pełen min. I choć narodziny były bolesne,