Wielka podróż psim zaprzęgiem

"Pracownia dobrych myśli" Magdaleny Witkiewicz to piękna opowieść o miłości, przyjaźni i tym, jak wiele mogą znaczyć ludzie znajdujący się wokół nas. Osią, na której zbudowana została fabuła tej książki, jest pokoleniowa relacja babci, matki i wnuka. Główny bohater, Florian, prowadzi kwiaciarnię, w której toczą się rozmowy bohaterów - mniej lub bardziej przypadkowych. Zlokalizowana jest ona przy Przytulnej 26 - nazwa ulicy doskonale oddaje klimat tego miejsca. Przed laty to tu swoją pracownię krawiecką prowadziła babcia Floriana, Pelagia. "Pracownia dobrych myśli" to pełna ciepła i wzruszeń powieść obyczajowa. Autorka wprowadziła do książki zróżnicowanych bohaterów. Florian uwielbia kwiaty i spełnia swoje marzenia, prowadząc własny lokal. Jego matka, Grażyna, jest ekscentryczną artystką. Ich rodzinę otaczają ludzie, którzy z czasem przestali być przypadkowo spotykanymi sąsiadami, a stali się najlepszymi przyjaciółmi. Z jednej strony to nieco wycofana Ewa, która po śmierci męża układa sobie życie na nowo. Z drugiej - zabawna Wiesława, producentka nalewek, która ma swoje centrum dowodzenia przy oknie. W kwiaciarni bywają też Norbert i Giga - kobieta dopiero co rozpoczęła pracę swoich marzeń. Sukces książki Magdaleny Witkiewicz po raz kolejny udowadnia, że czytelnicy potrzebują tego rodzaju lektur. Chcą się wzruszać, uśmiechać do siebie w tracie czytania i kończyć lekturę w dobrym nastroju.

Prawdy nie pogrzebie czas. Ani zbrodnia… Siglufjorour – mroczne miasteczko na krańcu Islandii. Tu nikt nie ufa nikomu, a samotność przytłacza jak arktyczna noc. Ari Thór, młody policjant, niedoszły ksiądz z bolesną przeszłością, musi tu walczyć ze zbrodnią równie często, jak z samym sobą... A teraz Siglufjorour zaatakował zabójczy wirus. Jest odcięte od świata kwarantanną. Ari Thór postanawia wy-dostać się z

Gdy nie wiesz, gdzie szukać pomocy. Gdy wydaje ci się, że na świecie nie ma już światła. Gdy wszyscy wokół nie widzą rozwiązania… okazuje się, że jest w Tobie siła, która umożliwia pozornie niemożliwe. Nastoletnia Edyta ma wrażenie, że nie ma dla niej miejsca na świecie. Wyobcowana, z silną depresją, po ciężkim wypadku ma mroczne myśli. A jednak, z biegiem czasu, odnajduje sens i swoje miejsce w życiu. Znajduje przyjaciół, odkrywa, że rodzina jest siłą, choć nie zawsze oczywistą. I że ludzka wola, metodyczne dążenie do celu potrafią pokonać największe przeszkody. A szczęście – tak ulotne, czasami pozornie nieosiągalne – okazuje się znajdować na wyciągnięcie ręki. Bo szczęście jest w nas, bez względu na okoliczności. Agnieszka Lis po doskonale przyjętych „Pozorach” oraz „Guzikach”, kolejny raz udowadnia, że po mistrzowsku potrafi zaglądać do wnętrza ludzkiej duszy.

Przeczytaj książkę Wojciecha Lady pt. "Mali Tułacze. Poruszająca opowieść o najmniejszych polskich uchodźcach wobec piekła II Wojny Światowej" z Wydawnictwa Prószyński i S-Ka. Poznaj historię tysięcy polskich dzieci zmuszonych do tułaczki po świecie. Wojenna zawierucha nie oszczędza nikogo. I choć konflikty zbrojne to "sprawy dorosłych", w ich wyniku cierpią również dzieci z każdej grupy wiekowej. Dlatego w publikacji tej natrafisz nie tylko na losy świadomych już nastolatków. Znajdziesz tu także opowieści o niedawno urodzonych maluchach, jak i o kilkulatkach wrzuconych w brutalną rzeczywistość. Dowiesz się, że niektóre z tych dzieci przychodziły na świat w wagonach. W zaplombowanych transportach jadących gdzieś w głąb Azji. Wojciech Lada w książce "Mali tułacze" przenosi czytelnika do roku 1940. Wtedy to dla kilkudziesięciu tysięcy polskich dzieci rozpoczęła się podróż. Żadne z nich wtedy jeszcze nie wiedziało, że potrwa ona aż osiem lat. W tym czasie mali bezbronni ludzie chorowali i umierali z głodu. Inni dorastali, przemierzając prawie wszystkie strefy klimatyczne naszego globu. I ocierając się o niemal wszystkie znane nam kultury. Ze zmrożonej Syberii dzieci przenoszono na stepy Azji, gdzie rodziła się ludzka cywilizacja. Stamtąd trafiały do Persji, której krajobrazy przywodziły na myśl scenerie znane z baśni tysiąca i jednej nocy. Kolejne miejsca na szlaku to Afryka, Indie, Nowa Zelandia czy Meksyk. Niektóre miały więcej szczęścia. Tysiącom polskich dzieci udało się bowiem uciec z Rosji razem z armią generała Władysława Andersa. Dorośli już "Mali tułacze" z reportażu Wojciecha Lady opisują ten czas jako najpiękniejsze lata życia. Jednak nawet dobiegając dziewięćdziesiątki płaczą, przywołując wspomnienia. Jedna z bohaterek książki podsumowuje tę wieloletnią podróż słodko-gorzkimi słowami. "Przeszłam piekło, ale widziałam rzeczy piękne".

Książka “Mister” to nowa powieść E.L. James, autorki bestsellerowej serii “Pięćdziesiąt Odcieni”. Poznaj kolejną wciągającą historię, stworzoną przez pisarkę, która podbiła serca czytelniczek z całego świata. Maxim Trevelyan ma wszystko, o czym można by sobie wymarzyć. Jest niezwykle przystojny, ma arystokratyczne koneksje oraz pieniądze. W swoim doskonałym życiu nigdy nie musiał przejmować się pracą. Powodzenie wśród kobiet sprawiało, że noce rzadko spędzał w samotności. Życie Maxima zaczyna się zmieniać, w chwili, gdy mężczyzna dziedziczy rodzinny tytuł szlachecki, jak również majątek i wielkie posiadłości. Z tym wszystkim pojawiają się także obowiązki. Jak mężczyzna poradzi sobie w nowej sytuacji? Na dodatek będzie też musiał stoczyć walkę z pożądaniem do tajemniczej dziewczyny. Piękna, młoda kobieta ma skomplikowaną, a przy tym niebezpieczną przeszłość. Jest małomówna i obdarzona talentem muzycznym. Maxim nie może jej się oprzeć, a skrywany sekret jeszcze bardziej przyciąga go do dziewczyny. Kim tak właściwie jest tajemnicza Alessia Demachi? Maxim będzie musiał ochronić ją przed wrogami, czy mu się uda? Jak zareaguje dziewczyna, kiedy dowie się o mrocznych sekretach jej kochanka? Odpowiedzi na te pytania czekają na czytelniczki w powieści “Mister”.

Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak powracający Polacy radzą sobie w Polsce? W jakim stopniu zmienia się nasz stosunek do repatriantów? Czy w relacjach bohaterów jest więcej radości, czy rozpaczy? Najstarsze pokolenie repatriantów pamięta 1936 rok, gdy na mocy decyzji Rady Komisarzy Ludowych Sowieci deportowali ich z rodzimych terenów obecnej Ukrainy do Kazachstanu. Trafili tam, gdzie komisarz postawił palec na mapie. Polacy, podobnie jak Niemcy, Ukraińcy i inni, znajdowali się pod tzw. komendanturą. Bez jej zgody nie mogli nawet odwiedzić krewnych w sąsiedniej wiosce. Przeżyli tam ponad pół wieku jako członkowie narodu radzieckiego. W dużym stopniu się zasymilowali. Wiara pozostała zawsze ich wyróżnikiem. Polaków w Kazachstanie odkryła na nowo III RP w latach 90. XX wieku. Pierwsi repatrianci wracali do Polski na własną rękę, załatwiając sobie prywatne zaproszenia. Polski Sejm uchwalił ustawę repatriacyjną dopiero w 2000 roku. Na podstawie ustawy do Polski wróciło około 8000 osób, według różnych źródeł w kolejce czeka 15 – 20 tys. osób. 7 kwietnia 2017 roku Sejm przyjął nową ustawę o repatriacji.